Er was eens een groot zwaar moederpaard in een land aan de zee.
Hoewel het een heel aardig en vriendelijk paard was, was het zo bang door wat het door onwetendheid van de ezel die het gekocht had, had mee gemaakt , dat niemand aan haar benen mocht komen om de nagels te knippen.. Haar angst maakte haar zo boos dat ze dreigde en zelfs probeerde iemand die dat toch wou doen te slaan met haar grote voeten. Ook de ezel bij wie ze hoorde was heeel bang en was er nog nooit in geslaagd haar achtervoeten op te tillen.Zelfs in slaap was het nog een probleem en moesten ze heel vlug werken om klaar te zijn voor ze weer wakker werd.
Op een goede dag kwam er een mooi meisje voorbij die zei "Dag
ezel, mag ik het eens proberen"? Dat mocht van de ezel.
Dat ging een poosje goed , totdat het paard ook tegen haar zei dat ze het niet wilde. Het meisje vroeg daarop een jongen die dat al meer had gedaan om haar te helpen. Samen met het grote paard zijn ze een spelletje gaan spelen en ze ging het leuk vinden.Zelfs zo dat ze alle 4 de voeten konden optillen. Haar achtervoeten ook, maar om die nagels te knippen was nog eventjes te veel gevraagd voor het grote paard.
De jongen en het meisje werden moe van het spelen, maar hoopten dat ze nu zoveel met het paard gespeeld hadden dat het voortaan toch niet meer zo bang zou zijn als haar nagels geknipt moesten worden.
Enige tijd later kregen ze het bericht dat het gelukt was en dat er nu echt iemand met verstand was bijgekomen Dat de dierenarts het paard een beetje suffig had gemaakt en dat het zonder problemen was gegaan Nu had de ezel werkelijk ontdekt wie goed met zulke bange paarden kon omgaan.
Hij vond dat de jongen en het meisje prutsers waren en dat hij er nooit in geloofd had dat zij ook maar iets goeds deden voor het paard. Hij wou ze nooit meer zien en vond eigenlijk maar dat ze het geld wat het hen kostte om bij het paard te komen, maar moesten terugbetalen, want dat hij er bijna arm van was geworden.
Toen het meisje vroeg of er misschien een verband was tussen de spelletjes en de reden dat ze nu niet meer de hoefstal afbrak, werd de ezel zo boos dat hij bijna dreigde een hele enge grote man op het meisje af te sturen, als ze er ook nog maar iets aan anderen over dreigde te zeggen.
Moraal van het verhaal?
Dat nog steeds alleen het eindresultaat telt?
Of weet iemand een betere?

*******Dit verhaal is fixie. Enige gelijkenis met welk paard of ezel dan ook berust op louter toeval ******

Piet
Natuurlijk bekappen is zo simpel, mijn paard kan het zelf (s)!