Nils Vellinga schreef op maandag 17 september 2007, 22:43:


Wel euh , ja en nee . Afwisseling van terrein zorgt voor sterke soepele spieren, zo kan van tijd tot tijd eens in zwaar zand oefenen een verbeterde onderin achterhand geven en hogere beenactie . Bergachtig terrein zorgt dan weer voor sterke Billen (bij het paard hé) Afdalingen maken de schouder sterk enz.....maar dus alles met mate, met mate........ Bij paarden met een spier/pees aandoening ,al deze absoluut te vermijden !

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 18 september 2007, 13:13:

Er is volgens mij mbt het effect van bitloos rijden een duidelijk verschil tussen paarden onderling.

Ik ben een dressuuruiter die tevens veel buiten rijdt, daarbij doe ik veel grondwerk, ja rotwoord maar hoe moet je dat anders noemen. Ik heb het bitloze rijden 'op een deftige manier dressuurgewijs beproefd' en ik heb ervaren dat het bij mijn spaanse, temperamentvolle, makkelijk verzamelende paard een fijner effect heeft dan bij mijn gelijkmatige, op de voorhand gebouwde, economisch bewegende brave paard.

Aan de lange lijnen laat Cadiz inmiddels de eerste correcte piaffepassen zien, bitloos, ik zal foto's plaatsen zodra iemand ze gemaakt heeft.
De aanleuning die hij bitloos neemt is wat zwaarder, wat ik in zijn geval alleen maar fijn moet vinden, want hij heeft een badkuipmodel dat graag zijn rug wegdrukt en aanleuning is immers de sleutel tot goed ruggebruik. Nu heb ik een slechte arm en wens een vederlicht contact, maar de aanleuning die hij bitloos aanbiedt, is wel wat meer dan vederlicht.
Ik rijd hem afwisselend bitloos en met bit (flexibele rubber stang), het enige verschil vind ik de zwaarte van de aanleuning. Hij is met of zonder niet meer of minder ontspannen. Bij hem maakt het eigenlijk niet uit wat je eraan of erin hangt, aangezien hij voornamelijk op zit en gewichthulpen reageert (da's het heerlijke van die spanjaarden he!)
Nee, ik werk niet toe naar bitloos voor altijd, ik vind bitloos geen doel, maar een middel. Bitloos schuimt hij trouwens haast evenveel als met bit.

Buck moet altijd wakend voor scheefheid bewerkt worden. Bitloos betekende na enkele keren -om eraan te wennen- dat hij zijn volledige gewicht in mijn handen legde en loodzwaar werd. Bood ik hem die leunstoel niet, dan ontaardde het in stofzuigen op de voorhand zonder ruggebruik, hij kan nl voor een 10 halsstrekken. Omdat jarenlang op de voorhand lopen hem ooit scheef en dus kreupel heeft gemaakt, durf ik het gevaar niet aan te gaan en blijf ik hem met bit rijden. Voor mij is bitloos immers geen doel. Hem gezond houden is mijn doel.
Buck schuimt met bit matig en zonder bit (grondwerk) niet.

Ik denk dus dat het schuimen voor een groot deel met temperament te maken heeft. Wanneer ze spelen, vliegen bij Cadiz de spetters in het rond en bij Buck helemaal niet. Zou Cadiz dan heel ver van de koniks af staan...?
Of zich gewoon meer opfokken, van nature al...?
Ik denk het laatste.