Hoi allemaal,
Ik zou dus eigenlijk met het forum stoppen (mis jullie wel een beetje hoor!) maar ik was ook in Arnhem vorig weekend en ik wil jullie toch verslag uitbrengen:
Eerst en vooral de man waar we het laatste jaar zoveel van gehoord en gezien hebben: Chris Irwin. ik ben nu wel overtuigd dat mijn indruk over Chris Irwin van een jaar geleden correct was: vol van zichzelf en overtuigd van zijn eigen gelijk, jammer genoeg ten koste van het paard dat met zwaar bit, met toegesnoerde mond, met sporen enzovoort de kans niet krijgt om na te denken. Hoe Chris zichzelf nog gelooft snap ik niet, op de demo de zaterdagavond was het enkel grondwerk, hij had het paard aan het hoofdstel met bit stevig vast en durfde dan nog vertellen dat het paard het hoofd naar hem bracht omdat hij de schouder wegduwde (ook al niet zachthandig met de knop van de zweep porrend) en niet omdat hij aan het hoofd trok! Euh nee, hij trok heel de tijd met wel tien kilo volgens mij, enkel als hij wou tonen wat er gebeurde als hij het zogezegd verkeerd deed (dat ben ik ook zo beu dat truukje) dan liet hij de teugels even vieren waardoor paard natuurlijk eindelijk zijn hoofd wat kon wegdraaien, en zie! Het bewijs was geleverd, Chris had z'n heup op de zogezegd verkeerde manier gedraaid (en tegelijk de teugels laten vieren) en paard draaide zijn hoofd weg! Ja, dat moet dus wel kloppen die methode. Vorig jaar was ik te kwaad om er positieve dingen uit te kunnen halen, intussen door de cursus bij hem en alle keren dat we hem al gezien hebben kan ik dat wel: het concept van 'don't fight the bend' is interessant en de moeite waard, hoewel misschien niet verstandig bij een extreem scheef paard. Zijn tips over hoe je best meebeweegt bij het rijden zijn goed, maar kennen wij
Parelli-ers al uit de Fluiditylessen van Linda
Parelli natuurlijk. De aandacht voor lezen van het paardelichaam en voor de lichaamshouding van de mens is mooi maar leerde ik gelukkig bij
Parelli ook al. Het concept dat je een paard moet helpen zoveel mogelijk met het hoofd laag of level te lopen omdat hij zich zo beter voelt is interessant en pas ik wel toe, ook weer via technieken die ik van
Parelli instructeurs als Wally Gegenschatz en Karen Rohlf geleerd heb. Dat Chris Irwin nog steeds alle andere vormen van NH dan de zijne afkraakt vind ik zeer zwak en getuigen van een niet open mind. Verder zwak punt aan Chris Irwin vind ik dat we nooit te zien krijgen waar de methode toe kan leiden, maw. wat Chris zelf met z'n paarden kan. Ik heb het hem nadien gevraagd en hij gaf toe dat hij met z'n eigen paarden niks doet momenteel, en dat hij daar de komende jaren ook geen tijd voor zou hebben. Jammer, want dat vind ik nu net aan
Parelli bv. goed: je ziet hem regelmatig met z'n eigen paarden bezig, ziet hoe die paarden over hem denken, of ze graag bij hem zijn, en je ziet hun athletische en andere vooruitgang telkens.
Wie ook alle andere NHers afkraakte was Donald Newe, een volgeling van Nevzorov. Zeer jammer ook dit, temeer daar het grootste deel van de oneliners die hij vertelde rechtstreeks uit de mond van
Parelli konden komen. Dat is niet zo verwonderlijk, want ze hebben dezelfde leermeesters gehad: de Dorrance broers ed. Verder was ik van deze man wel positief verrast: hij bleef de principes van Nevzorov inderdaad trouw door bijna grotendeels met de cordeo te werken, het halster werd slechts zeer kort gebruikt en dan nog zonder hoge drukken. Hij had een mooie vierjarige om zadelmak te maken, hij vertelde me achteraf dat hij had moeten aandringen om toch minstens een vierjarige te krijgen 'I don't ride babies' had hij gezegd toen ze met twee- en driejarigen als potentiele zadelmakkers kwamen. Hoewel het eigenlijk niet duidelijk was hoe 'mak' zijn demopaard voordien al was, de presentatrice kondigde hem namelijk aan als 'zadelmak gemaakt maar verder nog niks mee gedaan', terwijl Donald hem beschreef en behandelde als was hij nog niet zadelmak. Tenenkrullend moment was toen hij aansingelde: zo hard! Hij vertelde zelf er wel een reden bij, maar toch: ik had nog nooit gezien dat een singel echt centimeters in de borstkas verdween, had nog nooit gezien dat dat kon! Aan het eind liep paardje met Donald op z'n rug een paar stappen heen en weer in de round pen, nog steeds wat twijfelend maar bijna zonder angst. En dus ook zonder iets aan z'n hoofd, dat zie ik echt wel graag. Persoonlijk hou ik niet van elke vorm van overbodig gedoe aan een paardenhoofd, of dat nu met of zonder bit is.
Daardoor ook dat ik me steendood zat te ergeren tijdens de eerste demo van de dag over
bitloos rijden door iemand van sense4horses (ofzo). Reed eerst tien minuten met het manegepaard rond met bit, met teugels op contact (waarom?) met onderhals, daarna net hetzelfde maar met een soort
bitloos hoofdstel. Tegen het eind toen mijn zenuwen op waren stelde ik hem toch de vraag 'waarom teugels op contact bij paarden die tegen de druk ingaan met onderhals en verzameling nog een utopie is' Het antwoord was dat dit voor de demo nodig was omdat ie anders niet kon sturen en tonen dat het ging zonder bit. Alsof je korte teugels nodig hebt om te sturen! Toen ik vroeg om toch even de teugels te lossen ging het paard meteen ook eindelijk ontspannen met het hoofd naar beneden. Heeft niet lang mogen duren, maar ik hoop maar dat ergens iemand toch ook is gaan nadenken hierdoor. Was verder wel een sympatieke mens met goede bedoelingen hoor (een beetje een Nederlandse Eddy Druppel - lang zo goed niet vanzelfsprekend
), alleen eigenlijk behalve het bitloze nog heel traditioneel verder.
Wat me in het algemeen tijdens de demo's wel opviel was dat het publiek (en niet enkel ik) ook wel kritisch was bij de verschillende demo's. Ik heb het idee dat twee jaar geleden je gewoon openvallende monden en Waauw hoorde bij alles (goed of minder goed) maar nu hoorde ik regelmatig commentaar gefluisterd.
Annemarie van der Toorn van Monty Roberts was er ook weer, met een demo zadelmak maken. Zij kreeg eigenlijk een paard die al helemaal cool met mensen was, en al helemaal ge'joinup'ped was van zichzelf voor ze begonnen. Het was dus niet mooi om te zien hoe ze maar bleef doorzetten om hem van haar weg te jagen om hem de obligate rondjes in de roundpen te doen lopen. Ze zaten er met twee man achter met een grote stok met plastic aan om hem op te jagen. Hij bleef dan ook heel de verdere demo de staart tussen de billen knijpen, maar was dus gelukkig cool genoeg om een Monty Roberts-style demo zonder te grote trauma's te overleven. Annemarie vind ik verder wel een redelijk mens, ze kan het goed uitleggen, ik vind het doodjammer dat ze niet bij
Parelli in de leer gegaan is ipv. bij Monty. Ook het meisje dat in de demo uiteindelijk op het paard ging zag er lief uit met hem.
Heel leuk en verfrissend was de demo van een meisje (naam vergeten) met haar Fries (Jaukje). Met clickeren heel mooie dingen bereikt van vrijheidsdressuur: liggen, zitten, knielen, spaanse pas, spelen, stretchen en steigeren, ... Paard zag er goed uit en vond het leuk, geen angst voor publiek, eindelijk eens een happy paard in de piste, mijn hartje kon ontspannen. De demodame (hoe heette ze nu?) had ook geen enkele pretentie, geen moeilijke woorden of verhalen hoe goed ze wel niet was en hoe slecht de anderen (oef verademing), ze voerde gewoon een grappige circusact op en had duidelijk veel lol met haar knol. Zo moet het zijn!
Wie was er dan nog... ? De laatste demoman van de dag was een zekere Peter Kreinbergen. Een sympathieke man, die open stond voor alles en niets veroordeelde (dubbel oef). Hij was er met z'n eigen merrie die nerveus en hyper binnenkwam maar itt. bv. het demopaard van Chris Irwin (die aan het eind van anderhalf uur demo nog even ongelukkig was als aan het begin) na een tien minuutjes wel helemaal veranderde en kalmeerde.
Ik heb trouwens in de verte Esther van Lennep gespot, maar haar nadien niet meer teruggevonden jammer genoeg, en kijk Nele was er dus ook, nu hebben we mekaar nog niet ontmoet live!
Groetjes,
uw verslaggever Nathalie
Warboel
