Simon Lingbeek schreef op donderdag 23 augustus 2007, 21:46:


Ik wil hem juist niet prive mailen, ik zou het leuk vinden als hij hier op het forum uitlegde wat hij bedoelde.

Bericht #17446

quote
Het is inderdaad veelal een gevolg van de eerste jaren van een paardenleven waar ze veelal op veel te zachte ondergrond worden gehouden. Als door die omstandigheden het straalkussen niet goed kan ontwikkelen wordt / blijft dat veelal een weeke massa. Dit veroorzaakt veel pijn in de hielen, en pads zijn niet direct een eerste oplossing. Ben de afgelopen week in de UK geweest, op de UKNHCP conferentie, en heb daar verschillende clinics gelopen, o.a. een disection clinic. Daar hadden we dergelijke weke straalkussens en we konden deze vergelijken met straalkussens van een goede kwaliteit. Je ziet dan gelijk het verschil in doorbloeding en wat het verder in de voeten doet.
Pads zijn bij weke straalkussens niet een eerste oplossing, maar pas in een later stadium. De juiste behandeling kan alleen worden bepaald na zorgvuldig onderzoek.

gr. Hans Arendse
Field Instructor UKNHCP
unquote

Hij schrijft onder de titel van de UKNHCP, dus vandaar de 'jullie', ik neem aan dat 'jullie' wel beschikking hebben over informatie betreffende dit zorgvuldig onderzoek en de daarop volgende juiste behandeling. En ik ben niet de enige die hier op dit forum er vragen over heeft gesteld, en geen antwoord heeft gekregen.

Isabel

Frans Veldman schreef op donderdag 23 augustus 2007, 15:25:


maar daar werkt het pers bericht wellicht aan mee

maar in de statuten staat als doel van de vereniging: paarden welzijn verbeteren middels natuulijk hoefonderhoud, en welke stroming maakt eigenlijk niet uit. ten slotte kunnen kunnen we veel leren van andere stromingen of visies.

Wat

objectiviteit is hoe je het interpreteert

maar een dialoog met het (voltallige) bestuur is misschien zinvoller.
gr mike

Isabel van der Made schreef op donderdag 23 augustus 2007, 22:00:


Zit me nu te bedenken dat de UKenz. waarschijnlijk niet hetzelfde is als jullie opgerichte vereniging.

Dan vraag ik aan jou persoonlijk, en niet als lid van de UKhuppeldepup, of jij het antwoord op de vraag: wat houdt dit zorgvuldig onderzoek en de behandeling in? weet.

Of is dat iets alleen field instructors mogen weten?

Isabel

Esther schreef op donderdag 23 augustus 2007, 21:09:


Ik heb me eigenlijk altijd voorgesteld dat mijn kind zou leren rijden op Sieta. Zij is een iets te breed gebouwde new forest van 1,45. Ik ben zelf 1,63 en weeg 48kg dus pas nog prima op haar (overigens zou ze ook bij me blijven als ik te groot zou worden net als dat ze bij me blijft als ze niet meer gereden zou kunnen worden). Ook is ze met kinderen exta voorzichtig, dankzij of ondanks haar manege verleden. Maar goed, ik heb haar toevallig.. Als ik haar niet zou hebben of een ongeschikt paard zou hebben zou ik vragen of ze zou mogen beginnen leren rijden op een paard van pensioncollega's hier. Er zijn er genoeg die zonder zweep en sporen rijden en die ik bitloos mag lenen. Is alleen niet lang genoeg vol te houden omdat de eigenaar vaak zijn paard kwijt is, het niet meer ziet zitten en omdat ik toch vind dat je het beste op verschillende paarden kunt leren rijden.

Het sociale contact op een manege of pension is iets wat volwassenen vaak niet willen missen en zo geldt het voor kinderen natuurlijk ook. Ik vond ook niets leuker dan met vriendinnen op ponykamp en deel uitmaken van het carousselteam, toen ik nog jong was. Ideaal is het natuurlijk om je kind naar een soortgelijk iets als spirithorses te kunnen sturen om te leren rijden, jammer genoeg zijn er daar zo weinig van.
Ik was zondag met mn vriend naar egmond aan zee en reden daar langs een manege, waar ik zowaar alle paarden in paddocks en op de wei zag staan. Weet verder helemaal niets van die manege maar dacht, ach, dat is in ieder geval een begin.
Ik zou mijn kind niet op een manege willen. Zou er niet aan moeten denken dat er in de les dingen als 'je bent te zacht in je hand! TIK erbij! Rij 'm erdoor!' etc. gezegd zouden worden. En ik heb zelf genoeg verdriet gehad van alles wat ik op mijn manege zag.

Hmm.. toch maar een eigen pony kopen voor mijn kind mocht het budget het toelaten en er een goed plekje voor gevonden kon worden... ala haflinger, ijslander, fjord enz. Of een kleinere die dan zou mogen blijven, ik ben toch te emotioneel om een dier wat eenmaal van mij is weer te verkopen. En dan bitloos in de manege les (mocht er een instructrice aan mijn eisen voldoen) haha, dat zou toch wat zijn.. kleine kans dat je dat voor elkaar krijgt denk ik...

Ik vind het heel moeilijk. Ben blij dat ik Sieta heb zodat mijn toekomstige kind op haar kan leren rijden

Isabel van der Made schreef op donderdag 23 augustus 2007, 22:07:


En, Simon, snap je dat een dergelijk bericht van Hans ergernis opwekt, als er na herhaaldelijk verzoek tot uitleg, domweg geen enkele reactie komt?

Misschien iets om over na te denken?

Isabel