Indy en ik hebben net een fijne wandeling gemaakt, samen een heleboel interessante dingen bekeken en geprobeerd de partytent van de buren te slopen, die tot haar schrik echter wraak nam door hevig heen en weer te bewegen.

Ik voel me bevrijd, de beklemming is weg. Indy liep vlot naast me, met af en toe een kleine struikeling rechtsachter, de oortjes naar voren. Bij het oversteken moesten we even wachten. Ze duwde haar neus in mijn gezicht en gaf me een lik over mijn kin. Het lijkt alsof zij zich ook die bevrijding voelt.

Ik ben niet bang voor de toekomst. We zien wel en genieten van elk moment. Rijden is leuk, maar dat hoeft niet zo nodig. Indy heeft geen pijn en dat is het allerbelangrijkste voor me.

Over een tijdje laat ik jullie weten hoe het gaat.
Bedankt voor jullie meedenken en steun!

Groeten,
Monique

Kynshiri schreef op donderdag 12 juli 2007, 20:21:

het kan ook gewoon aan het touwhalster liggen. Een sidepull vind ik zelf veel duidelijker. Bij een touwhalster zitten de teugels beiden vast aan de onderkant van het halster, dit kan voor onduidelijkheid voor het paard zorgen. Bij een sidepull zitten de teugels aan de zijkant vast waardoor het iets duidelijker is. Je kunt het ook uitproberen met gewoon een halster en de teugels dan aan de zijkanten vast te maken en niet aan de onderkant. Ik denk niet dat het eraan ligt dat ze met en zonder bit word gereden. Er is niet veel verschil of je nou met of zonder bit rijd, het enige is dat zonder aangenamer en fijner is voor het paard.