Eva Saegerman schreef op woensdag 2 mei 2007, 12:30:


Hey!

Ik begrijp heel goed dat deze toestand voor jullie onbegrijpelijk is, maar het is nu zo en het is al jaren zo bezig. Ik spreek het zeker niet goed hoor, begrijp me niet verkeerd, maar ik kan er als studentje niet echt tegenop. Nu ik verzorgster ben geworden van Filou (en dit wil ik ook blijven tot ik weg ben van de faculteit of tot Filou weg mag en ik er een super thuis voor heb gevonden:)) vind ik dat ik mijn best moet doen om hem het leven aangenamer te maken. Zoals Eddy zegt, is het misschien niet zo slim om Filou zo veel aandacht te tonen, maar ik ben niet van plan om hem achter te laten eens ik afgestudeerd ben. Als hij dan nog op de faculteit staat zal ik zeker en vast mijn best doen om er een nieuwe verzorger voor te vinden, dat is het minste dat ik voor hem kan doen. Wij als leden van de rijvereniging hebben prioriteit om te zoeken naar een nieuwe thuis voor de proefpaarden die weg moeten. En ik kan jullie verzekeren dat we ons uiterste best doen om hen een gelukkig nieuw leven te geven

En inderdaad... we zijn nu al met zen tweetjes die Eva's 'les over hoe omgaan met paarden' volgen. Ik ben gisteren weer met Filou bezig geweest zoals Eva het me heeft getoond en een vriendin was er toen bij. Toen ik haar uitlegde wat Eva me allemaal had geleerd, voelde ik dat ze niet zo enthousiast was, maar eenmaal ze me bezig zag met Filou was ze helemaal overtuigd. Die vriendin is ook vaste verzorgster van een pony en ze is ook van plan om het anders aan te pakken met haar pony!

Ik ben heel blij dat ik deze opleiding volg: ik ben altijd al zot geweest van dieren en er elke dag mee bezig zijn is een droom voor mij (ik heb thuis nooit huisdieren gehad, want mijn ouders waren er tegen). Maar... ik ben niet iemand die klakkeloos en onbedacht zaken overneem zoals ze me geleerd zijn, ook al wordt het door één of andere hoge prof uitgelegd. Ik ben nu in direct contact gekomen met zaken die volgens mij niet goed zitten en ik weet alvast wat ik er aan zou kunnen veranderen moest ik mijn diploma van dierenarts behalen. Ik sta heel open voor nieuwe zaken en ik ben er zeker van dat ik in de loop van mijn studentenloopbaan nog met heel veel zaken geconfronteerd ga worden die ik op een zo goed mogelijk manier zal aanpakken met het welzijn van dieren als hoofd gedachte...

Ik laat hierbij nog even weten dat Filou al veel beter reageert op de signalen die ik hem geef. Ik ben veel meer ontspannend met hem bezig en hopelijk heeft hij er wat aan.

Groetjes Celia

Celia schreef op woensdag 2 mei 2007, 13:57:


Hoop dat er meer van jullie die richting opgaan !
Goed begin!

Heb jij inloggegevens?
Zie nieuw topic over huisvestingsnormen
Ik zou heel graag de huisvestingsnormen eens lezen en evetueel een mailke sturen naar jouw profs
Uiteraard zonder enige link naar jou!

Piet schreef op woensdag 2 mei 2007, 11:20:


Wijze woorden Piet.


Dit is achterhaald Eddy, ook bij mensen.
Wat er in feite gebeurd als iemand mag proeven aan een veel mooiere
situatie als waarin hij altijd verkeerde, is dat de oude innerlijke onvrede
herkent en begrepen wordt. Meer bewust inderdaad, maar onbewuste verkramping is veel erger dan bewust geworden verkramping.

Talloos zijn de voorbeelden van mensen die dit mee gemaakt hebben, ze zijn allemaal blij dat ze nu beter weten. En voor velen gaf het net dat sprankje hoop en levenslust om hun oude situatie vol te houden. Velen zijn op zoek gegaan om die gunstiger situatie te bereiken, dat kan bijv. ook zo zijn bij geestelijke verwaarlozing in de opvoeding, één ervaring van iemand die je mag zoals je bent, kan een enorme hulp zijn voor de rest van je leven.

Een paard die altijd in gevangenschap geleeft heeft, zal eerst bang zijn voor meer ruimte, ervaard hij toch plezier dan is dat niet voor niets geweest. Hij weet nu zoals het hoord en is alleen daardoor al méér paard geworden. Hij neemt de mooie beelden mee, naar zijn gevangenis of zelfs ...
al vecht hij zich dood voor zijn ideaal dan is dat beter dan een leven van lijdzame slavernij (vrij naar M.L. King)

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op donderdag 3 mei 2007, 11:28:


Achterhaalt ? Het eerste wat een gevangene wordt afgenomen bij een slecht gedrag is zijn dagelijks "luchting" een eenvoudige maatregel die nog altijd zeer effektief bewees te zijn. Je geeft ook weer veel te veel menselijke eigenschappen aan "het wezen paard" . Een mens kan wegdromen naar beter oorden , denk niet dat een paard daartoe in staat is !

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 3 mei 2007, 11:33:


Ja en zonder koffie zou het leven ook bar zijn, voor sommigen.
Heeft er even niets mee te maken. Ik denk dat "men" bang is voor
de woede en de energie die vrijkomt als een mens mag proeven
aan een beter leven, en daarna weer terug moet na de oude situatie.
Beter was het geweest als hij het nooit ervaren had, wordt er dan gezegt.
Het is het idee van buitenstaanders, "nooit" het idee van de persoon zelf.
Goed terug naar de paarden.


Herinneringen kan met woorden (zoals meestal bij mensen), dat kan in beelden, geluiden, tast, smaak en geuren zijn.
Ik vermoed, heel simpel, dat als een paard honger heeft dat er een beeld-geur-smaak-tast herinnering van eten bij hem opkomt. Heeft hij eenmaal in zijn leven in de kudde op een grote weide gestaan en dat is hem goed bevallen, dan zou dát boven kunnen komen. Al is het maar soms, meestal zal die herinnering van de hooi brengende verzorger boven komen, dat denk ik ook wel.

Groetjes, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 3 mei 2007, 11:33:


Paarden dromen. Simpel bewezen feit.
Waarvan ze dromen kunnen we slechts naar gissen.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey