Spirithorses schreef op woensdag 2 mei 2007, 8:28:


fiets hier eens rond : http://www.equinecolor.com/champagne.html
spirit is in ieder geval 'verdund'
dat kan een ingewikkeld kluwen zijn van :
dun, cream, champagne, roan, flaxen, sabino ............

tweejaar terug waren we al uitgekomen op dunalino :
kombinatie van dun (holy?) en cream (dady?)

Tanja-Bram schreef op woensdag 2 mei 2007, 9:23:


Jammer dat je niet bij je naam geschreven hebt waar je woont Tanja,
Stop met toedieningen, geef het paard dag en nacht beweging, met andere woorden: NIET op stal. haal ijzers eraf, laat een professioneel natuurlijk bekapper bekappen, (kijk in de lijst) geef je shet alleen zo mogelijk overjarig hooi of geweekt verser hooi, geen korrels!
Probeer, als het gaat , met haar te wandelen aan de hand, plak desnoods traagschuim pads onder de voetjes.
En overleg met de natuurlijk bekapper hoe de behandeling voort te zetten.
Veel sterkte ermee .
Piet

Tanja-Bram schreef op woensdag 2 mei 2007, 9:23:


hallo tanja
mijn shetlander is al een¨paar keer hoefbevangen geweest nu gaat het geukkig al iets meer als een jaar goed.
wij hebben de laatste keer goed op deze site gekeken de pony heel regelmatig laten bekappen zodat de hoefwand niet dragend is .
de pony van het gras gehaald en alleen hooi gevoerd niet op stal gezet zodat ze zelf kon bepalen of ze wilde lopen,
zodra ze weer iets wilde lopen gewandeld.
maar ik denk dat je te ongeduldig bent bij ons heeft het wel 4 maanden geduurd voor je echt verbetering zag en nu loopt ze echt weer goed.
ik hoop dat je hier wat aan hebt .
sterkte ermee want het duurt lang
nelly

Tanja-Bram schreef op woensdag 2 mei 2007, 9:23:


Hallo Tanja,

Ik zal een poging wagen om je wat te vertellen , maar er zijn hier ongetwijveld mensen die er veel meer verstand van hebben dan ik!
Weet je de oorzaak van de hoefbevangenheid?
Komt het door het gras , of is de lever overbelast?
Waarneer zijn de foto's genomen? Aan het begin van de ellende , of net , heel recentelijk?
Wat ik zou doen is kijken of er een goede natuurlijk bekapper in de buurt is die je kan helpen. De hoefijzers eronder weghalen is , denk ik , al een goede keus!!!
Ik weet niet waar je woont?
Ik zou ook echt geen gras meer voeren , als het probleem daar mee te maken heeft! Alleen nog wat oud hooi.
Kort gras , is gestresst gras , nu helemaal met die droogte , en bevat dus erg veel fructaan! Daarmee houd je het probleem misschien wel in stand.
Je zou magnesium kunnen gaan geven . Dat kan relatief gezien weinig kwaad. Lees het artikel van deze website maar eens over hoefbevangenheid , en insuline resistentie , daar staat nog veel info op waar je misschien wat aan hebt!

Ik denk dat voor een goed behandelplan je zowieso de oorzaak moet achterhalen.
Veel sterkte ermee , en geef Bram maar een dikke knuffel!!!

Peter Donck schreef op woensdag 2 mei 2007, 9:38:


....en dan kan de huid zowel grijs als roze zijn....
Pffff, ingewikkeld allemaal. Als ik naar de kleuren van de link kijk heeft ie overal wel wat van. Net een toverbal. Ik vind hem de ene dag witter, de andere dag bruiner en weer een andere dag goudkleurig, ligt er maar aan hoe het licht valt. Hij heeft inderdaad donkere vlekken op zijn hoofd (die ook weer niet altijd zichtbaar zijn).
Alleen geen aalstreep en ook geen wildstrepen, zoals zijn moeder.
Wél mijn grote kans dat hij ooit een Buckskin zal verwekken

Ik kijk straks verder, moet nu weg.
Doei, Pien

Wil schreef op dinsdag 1 mei 2007, 19:50:


Nee, hij zal je nu nog niet aardig vinden, maar als 'ie doorkrijgt dat jij zijn voer verzorgt, begint 'ie op een gegeven moment vanzelf met zijn vleugels te flapperen als je komt (deed die van mij tenminste wel).
Herinnerde me ook nog dat ik hééél vroeger (toen ik nog bij mams woonde) duivenvoer maalde in zo'n ouderwetse elektrische koffiemolen, zo één waarbij je op het deksel moest drukken. Als je dat dan nat maakte kon je er ook heel goed jonge duiven mee voeren.
Is die van jou een houtduif of een turkse tortel? Die laatste kunnen heel tam worden, houtduiven zijn moeilijker.

Els.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 1 mei 2007, 23:52:

ik weet het eddy, ik zou het liefst alle stalpaardjes willen helpen
Als ik ooit de lotto win, of een deeltje, koop ik duust hectare weide, en en supergrote inloopstal, om de hele manege hier in de buurt voor als het ware geen geld te laten paard zijn

Maar ... ik heb geen geluk in het leven en als ik al één paardje kan helpen voel ik me net een missionaris...

Je hebt duust % gelijk over "zet hem op de wei en dan pas kom ik je halen", maar celia heeft geen enkele keuze. het is triest daar hoor!
50 paarden staan op stal, klaar om onderzocht te worden, onderworpen aan experimenten. De dierenartsen (lees: beulen) aldaar halen een "proefbeest" uit de stal en zetten hem na afloop van het onderzoek weer in de stal.

Onderling mogen de paarden geen contact hebben om invloeden bij elkaar te vermijden. Die beulen hebben geen tijd om paardjes maar even gezamelijk buiten te laten, ahnee, zij moeten onderzoek doen naar lichamelijke ziektebeelden (psyche van geen belang).

Als er geen studenten zouden zijn die zich toch een beeke bekommeren om die paarden, zouden de paarden 24/7 op stal staan, zonder enig ander contact dan de beul die er een spuit inramt of andere testen uitvoert.

Mensen, de behandeling van de paarden daar is nog erger dan op een manege waar de paarden elke week 1 keer een halve dag de wei op kunnen en tijdens de les even met mekaar kunnen communiceren!

Ben er helemaal ondersteboven van!

Dat celia dan met filou aan mij vraagt, haar te helpen om dat paardje te kunnen kunnen die dagelijkse beweging IN DE PISTE te blijven gunnen, dan doe ik dat graag.

Celia kreeg de opmerking dat ze dat gedrag van touwbijten moest afleren, van de dierenbeulen. Wat denk je dat het gevolg is dat als celia daar niet in slagat? Andere verzorger misschien? Het enige wat de paarden daar aan hun leven hebben is wachten op de verzorger die hen even laat rennen in de piste. Als celia dat dagelijks wenst te doen voor filou, én hem sinds de nieuwe inzichten van maandag, ook nog in de stal een paar speeltjes kan aanbieden, dan zie ik het als een gevangene die dagelijks een wandeling mag maken op de buitenkoer, zonder te praten met andere gevangen, met een tijdschrift om te lezen, en misschien wel een psychiatrisch consult bij celia die probeert het leven iets dragelijker te maken.

De zomer komt er aan, ik zie steeds meer en meer paardjes de wei opkomen, ook de paarden van de faculteit mogen weer de wei op blijkbaar...

In het land van de blinden, is één oog koning!

Eva Saegerman schreef op woensdag 2 mei 2007, 10:50:


Mmmm, hoe lang is Celia daar en wat gebeurt er met de pony na haar vertrek denk je ? Iemand laten proven van een lekkere taart en daarna op water en brood zetten is ook een vorm van marteling , gewoon effe doordenken , is geen verwijt bijlange niet maar daarom help ik niemand meer die zijn paard op die manier houdt . You open the gates of heaven but after you they stumble right back into hell.

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 2 mei 2007, 10:57:


ja ik begrijp je
is als een derdewereldkind naar hier halen, voor een weekje luxevakantie, en dan weer terug naar huis

Alhoewel, mijn interventies voor filou zijn geen luxevakantie

paarden en ponies worden na de testen verkocht aan ...
wie zal het weten
Kan voor de slacht verkocht worden, maar kan evengoed op groen weitje tussen andere paarden terechtkomen

Ik bied eigenlijk drie dingen aan voor filou:
een leider en een speeltje
én het onderscheid van die twee, ipv celia als speeltje te gebruiken

Meer niet.

Slechter dan dit kan ook al bijna nie zeker?

Zeg aub niet van wel, want dan hou ik me zo naief als er veel chinezen zijn, omdat ik het niet wil weten...

Daar was ook een brabants trekpaard veulen van paar maanden
Erg verwaarloosd, weinig water, weinig voedsel
Veulen kan niet op eigen benen staan, hangt als het ware omhoog in een soort hangmat, kan net met voeten op de grond om zo te leren staan.
Veulen overleeft dit misschien niet.

Dacht dat dit niet zo vaak gebeurde, maar volgens celia komt er elke week bijna een verwaarloosd paard binnen

En dan terug naar huis, bij onze paarden, en me gelukkig prijzen dat ik nooit voor dierenarts gestudeerd heb...

of toch... misschien beter wel gedaan...