4bozzza schreef :
> De gehechtheid aan het hier en nu is erg mens-eigen.
> Daarenboven ging het om het kunnen bieden van 'betere'
> omstandigheden. Dit naar inzicht van de bieder van de 'mindere'
> omstandigheden.
> Het voorbeeld van Eddy is erg goed. Het paard van je zus zal,
> losgelaten in een kudde paarden met 'onbeperkte' ruimte toch
> echt niet tegen die kudde zeggen: "jongens, ik ben bang dat ik
> een week van slag zal zijn als ik met jullie mee ga, dus ik
> blijf bij haar".
Inderdaad.
Hier regelmatig huilende eigenaren die na lang dubben afstand doen van hun paard, en wat doet paard ? Die heeft alleen maar lol met zijn soortgenoten, vooral als het een ex/stalpaard betreft.
Afgelopen tijd maar één paard met duidelijk heimwee meegemaakt en dat was Casper, de Fjord die van Klaas komt. Die had duidelijk heimwee naar zijn vriendjes, ook omdat hij hier buiten de groep valt. Daar had hij zijn eigen groep, hier wil niemand hem. Toen Roos en Klaas laatst hier waren zagen wij een totáál andere Cas, veel blijer, vrolijker en opener.
Dat heeft wel wat met me gedaan ja. Maar ik kan daar niks aan veranderen. Cas is niet mijn paard en de omstandigheden zijn dusdanig dat hij zal moeten wennen aan onze plek en onze ritmes.
Gelukkig gaat het met de week een beetje beter, maar ik weet heel zeker dat wanneer Cas zou mogen kiezen, hij terug naar de kudde van Klaas zou willen. Dan kunne wij als mens nóg zoveel willen, zo´n paard voelt anders.
Pien
Warboel
