marjolijn schreef op vrijdag 2 februari 2007, 13:04:


Heb de reacties gelezen, voor alle partijen niet leuk als zoiets gebeurd.
Iedereen denkt aan het jochie, wat logisch is. Maar ik denk dat de eigenaresse van het paard ook flink geschrokken is en zich schuldig voelt. Ook al kan ze er misschien niets aan doen....

Monique Meijer schreef op vrijdag 2 februari 2007, 14:49:


Oh Monique, vraag es aan Indy of ze met mij wil ruilen??? Haha... mag zij Senseotjes!
Lekkkkkuuuuuuuur!

Wil schreef op vrijdag 2 februari 2007, 17:14:


'T is vervreemdend, als je die reacties leest. Omdat je zelf paarden hebt en langs wegen hobbelt zijn sommige uitspraken de ver van m'n bed show.
Uit een andere wereld.......
Mijn eerste reactie is: "wat heeft dat kind uitgespookt, dat dat paard zo schrok dat ie sloeg?". Hoewel ik heel klein,daar wel iets over lees,was het misschien wel een heel groen paard wat zich te pletter schrok toen het kind vanachter passeerde. Misschien was het onverantwoord om daarmee buiten te rijden?
Voor mij roept het wel vragen op. Is het nog wel verantwoord om met een paard deel te nemen aan druk verkeer? Aan verkeer dat geen paarden gewend is? Waarbij het onderlinge verschil in snelheid zo hoog geworden is? Ik weet wel het verschil tussen fiets en paard valt nog mee, maar brommer, motor of auto? En waar er bovendien steeds meer van komen?
Op de snelweg krijg je een bekeuring als je langzamer dan 70 rijdt, Op een normale weg mag je rijden met een snelheid van een stappend paard, terwijl de rest 50 ( of harder) rijdt.
Ja we zijn verkeersdeelnemer, maar als dit allemaal zo door gaat wil je dat dan nog wel zijn?
Ik wil niet, omdat ik een hobby beoefen, mezelf, mijn paard of overig verkeer in gevaar brengen. Hoe stom dat overig verkeer zich ook gedraagt.
Nu valt het hier allemaal nog wel mee, dus ik heb nog geen problemen, maar overal wordt het steeds drukker, ook in een boerengat als Koewacht in uiterst Zuid- ZeeuwsVlaanderen.
Wat is jullie mening daarover?
Kan het allemaal nog wel?

Piet

Piet schreef op vrijdag 2 februari 2007, 18:18:


Je loopt natuurlijk altijd een risico, maar bekijk het eens van de andere kant: de kans is groter dat je een aanrijding maakt met je auto, dan met je paard. Bovendien is een paard zelf in gevaarlijke situaties instinctief soms zo slim om een juiste keuze te kunnen maken, wat een auto dus nooit zal doen.

Het kan naar mijn mening allemaal nog wel. Alleen als je de keuze hebt tussen een rustige weg en een drukke weg, ga voor de rustige. Je weet het maar nooit. Bij fietsers draai ik Bully altijd even om als ze vanaf achteren komen, hij is er niet bang van, maar stel dat hij schrikt, dan zit een ongeluk in een klein hoekje. Als je jezelf er maar bewust van bent dat je voorzichtig moet doen, ben je al een heel eind op weg.

Margot

Eva Saegerman schreef op donderdag 1 februari 2007, 14:20:


Hoi Eva ,

Heb je net een mailtje gestuurd , hoop dat het iets leuks kan worden!!!!

Gr Esther

Ik vroeg me af of jullie paarden ook zo enorm konden spelen? Bully is hier volgens mij echt niet normaal in. Hij kan zich zo focussen op 1 ding. Normaal is hij altijd met zijn jollybal in de weer of met een emmer. Vanmiddag had ik hem een heel groot stuk karton gegeven, hij gaat daar dan zo wild mee spelen dat hij alles om zich heen vergeet. Hij leeft meteen helemaal op. Het is ook niet dat hij het dan 5 minuten leuk vindt, maar hij heeft gewoon ruim 3 uur niets anders gedaan dan karton weggooien en in stukken scheuren. Hij pakt ook regelmatig dingen uit mijn handen waar hij vervolgens mee wegloopt, om me uit te dagen. Dit terwijl hij toch al 12 is, apart he?

Margot

Piet schreef op vrijdag 2 februari 2007, 18:18:


Een dijkweg en dan twee fietsers tegenkomen kan je moeilijk onder druk verkeer gaan rangschikken hé . Wat me als eerste opvalt is dat de jonge fietser uit tegenovergestelde richting kwam en ACHTER het paard vol in het gezicht werd getroffen ? Er zijn fundamentele fouten gebeurt door beide partijen . 1De begeleidster van het paard : Bij het aankomen van de twee fietsers neem je ofwel zoveel ruimte in dat passeren niet mogelijk is waarbij de fietsers moeten afstappen of stoppen of je stapt zelf voldoende opzij zodat het paard niet de mogelijkheid krijgt om eventueel uit te halen EN je draait zijn gezicht naar het aankomende verkeer en dus zijn kont weg ervan . 2. Indien ik de moeder van die kleine was liet ik mijn kind "NO WAY" achter me rijden om een paard voorbij te steken maar schuin voor me waarbij ik me dichter bij het paard stelde om een eventuele klap zelf op te vangen indien nodig . Paarden in het verkeer ! Tja je loopt altijd een groter risico dan met een mechanisch voertuig. Deze stoppen (bijna) altijd als je op de rem trapt en bij een auto krijg je nog een kooitje rond je dat de eerste klap opvangt! Dan nis er nog de onwetendheid die zeker een even grote rol speelt in de enorme fouten die er gemakt worden tgo paarden in het verkeer ! Wie heeft er nog nooit tegen een wandelaar moeten zeggen of ie alstublieft gewoon achter die boom wou uitkomen en simpelweg doostappen op de weg omdat je paard freakte van "dat ding" achter de boom . Tijdens de wandelingen hier zijn ons enig contact met auto's en motors tijdens het oversteken van de steenwegen die de bossen doorsnijden en dat valt over het algemeen goed mee , behalve de occasionele klojo (meestal met een petje op en boenk boenk muziek die net over de rand van zijn raampje kan gluren door de bestuurderszetel die zover achteruit staat) die denkt dat de openbare weg zijn privéspeeltuin is . Over het algemeen zijn de overige weggebruikers zeer hoffelijk/geduldig tgo ons als ruiters helaas zijn het de uitzonderingen die de kranten halen en de publieke opinie beinvloeden . Indien de wetgeving hier een klare kart zou in trekken en geen mogelijkheid tot interpretatie zou laten zouden we al een stap verder zijn maar we zijn een kleine verwaarloosbare minderheid dus waarom zouden ze zich inspannen . Nu is het hier wel zo dat mijn werk is gekend in de omliggende buurt en de reputatie van de begeleider nog beter dus mischien is mijn visie gekleurd .

Piet schreef op vrijdag 2 februari 2007, 18:18:


Is een steeds moeilijker wordende materie Piet. Als ruiter of begeleider loop je altijd een risico, je zit of loopt naast een levend wezen. Een paard. En dat is nu eenmaal een vluchtdier. Ze kunnen nog zo mak zijn, ze kunnen ook altijd schrikken en precies de verkeerde beweging maken. Zoals Margot al opmerkte, paarden kunnen zelf ook nog nadenken en maken meestal de juiste beslissing. Vaak is het dan ook aan de begeleider en paard te danken dat er niet nog veel meer ongelukken gebeuren.

Mijn ervaring in de grote steden is dat veel mensen zó ver van de natuur afstaan dat ze zich niet (meer) realiseren wat een paard is. En er dus b.v. toeterend achter gaan rijden. Je moet dan al behoorlijk bomproof paarden hebben wil je in de steden veilig kunnen functioneren. Maar dan nóg zul JIJ op moeten letten voor jezelf en je dier...

Hier in Drenthe valt het ook reuze mee. Landbouwvoertuigen nemen heel vaak gas terug en wachten netjes aan de kant totdat jij gepasseerd bent met je paard.
Ik neem trouwens ook altijd de moeite om even m'n hand op te steken en te bedanken.

Toch krijgen ruiters steeds meer commentaar. Dat we 'stof' opgooien als de zandpaden droog zijn.... paarden die poepen op het ruiterpad zijn 'viezerikken'.... terwijl de poepluiers van de zojuist verschoonde nazaat gewoon in de bosjes gemikt worden... net zoals het overtollig lunchpakket. Op een lang bospad, verboden voor gemotoriseerd verkeer, achterna gezeten worden door een auto... met daarin een echtpaar wat woest was omdat ze er niet meteen doorkonden....
Allemaal praktijkvoorbeelden van een overvolle maatschappij, met een steeds lager wordend tolerantieniveau.

Wat doe je? Is een heel goede vraag. Ik ga nog steeds met veel plezier buitenrijden.
En probeer hierin de allerveiligste route te kiezen voor mijn dier en mezelf. Probeer de risico's van waar je naar toegaat van te voren in te schatten en daarop te anticiperen...

Ik denk dat de meeste ruiters zich wel degelijk van de gevaren bewust zijn.
Maar nu nog de 'tegenpartij'....

Wil.

Margot van Lare schreef op vrijdag 2 februari 2007, 18:39:


Hahaha, dat herken ik wel. Mijn paardje kan eindeloos met z'n kuddevriendjes spelen, elkaars halster proberen te pakken bijvoorbeeld. Kunnen ze echt heel lang vol houden. En laatst na de storm vond ie een tak, die hij eerst samen met een kuddevriendje in verschillende stukken heeft getrokken en vervolgens heeft hij er een hele tijd mee in een plas staan meppen. Lekker spetteren! Hij wilde ook niet uit de paddock komen toen ik hem riep. En voor 1 keer heb ik hem maar lekker laten spelen. Hij had zo'n lol. En hij is al 16....

Anna van Rheeden schreef op vrijdag 2 februari 2007, 2:25:


Dat is mooi shit Anna,
Het nadeel van veel "mensen zalven" is dat het eigenlijk op de huid zou moeten worden aangebracht en dat is bij dieren dus niet goed mogelijk.
Nog een idee dan;
zou je een labo via de huisarts een onderzoek kunnen laten doen?
Of via een bekende vriend/in met connectie's in een ziekenhuis labo?

Nils en Olly

Janet Heidinga schreef op maandag 13 november 2006, 18:52:


Hey Janet!

Ik doe de opleiding Shiatsu voor paard en ruiter in Belgie, bij Lummen.
Echt super! Volgens mij is er in NL geen opleiding shiatsu voor paarden, wel voor mensen.

Als je meer info wilt, hoor ik het graag.

Groetjes Hanne

Moniek schreef op vrijdag 2 februari 2007, 16:01:


Lief, maar da's wat te laat, ik wil haar maandag gaan ophalen, dan hebben Jack en ik vrij en dus tijd, als ze dan nog leeft tenminste, ze is erg ziek en Eddy kwam al met het idee dat ze misschien kattenaids of kattenleukemie heeft, zou goed kunnen gezien haar ziektebeeld.
Maandag gaan we gelijk naar de DA en afhankelijk van zijn oordeel besluiten we of het reëel is haar te laten leven of haar in te laten slapen.

Tis een heel sterk en aanhankelijk katje, ze is aan komen lopen bij een boerderij die wij kennen en die mensen zijn haar liever kwijt dan rijk,
en wij vinden dat ze een kans verdient, tenminste als het allemaal nog haalbaar is voor haar.

Wordt vervolgd.... zal eens contact opnemen met de DB voor een bench, goed idee, Piet.

Greetz, Pien

Piet schreef op vrijdag 2 februari 2007, 18:18:


Wel, omdat het ook hier vrij dichtbij was ben ik er wel van geschrokken. Ook ik loop met een paard op de openbare weg. Een bijzonder bomvaste en uiterst mensvriendelijke dame maar toch, ze blijft een (groot en sterk) dier. Er gebeuren trouwens ook veel ongelukken, waar de paarden het slachtoffer zijn. Ik vraag me al jaren af of er voor een paard in het verkeer nog wel plaats is. En diep in mijn hart vind ik van niet. En dan denk ik daarbij eigenlijk alleen aan de risico's voor het paard.
Maar toch loop ook ik een stukje openbare weg om in het bos te komen...

De juiste toedracht is mij nog niet bekend. Misschien heeft het kind iets uitgespookt, maar daar is het een kind voor en de betrokken volwassenen hadden daar op moeten anticiperen.

De reacties lijken ver van je bed, maar zijn dat hier in de omgeving bepaald niet. Dit is in feite midden in de randstad, erg druk gebied, kleine stukjes groen waar door veel mensen op verschillende manieren gebruik van wordt gemaakt. En meestal alleen te bereiken via een stuk openbare weg. Dat levert vaak irritaties op. Paarden, honden, fietsers op de weg, fietsers in het bos, kinderen, ballen etc. Ik ga zelf al nooit meer op spitsuren (weekend) naar buiten, want het is gewoon ook niet leuk.

Nee, deze overdenkingen doen mij inderdaad ernstig afvragen of ik dat nog wel wil zijn (verkeersdeelnemer)...

Spirithorses schreef op vrijdag 2 februari 2007, 19:09:

Pien, wat ben je toch een lieverd. Ik woon mijlenver weg anders was ik je onmiddellijk een bench komen brengen, ik barst van dat soort noodvoorzieningen. De DA zal het je wel vertellen ook, maar pas inderdaad op ook voor je (eventuele) andere katten. Hou haar voorlopig apart en was je handen goed als je haar behandelt hebt. Veel succes en sterkte ermee, kan erg lastig zijn, een verwilderde kat behandelen.... maar ik hoop dat het toch gaat lukken.

marjolijn schreef op vrijdag 2 februari 2007, 19:15:


Nou, ze is heel rustig en mensgericht, dus die is zeker bekend met mensen, ik kon haar zo opppakken. Tja, als je daar staat en je ziet zo'n schepsel, dat zich de hele tijd loopt op te dringen, loopt te mauwen "neem me toch méééé....." dan kún je toch niet anders?!
We hebben nu geen katten en waren toch al van plan er komend voorjaar 2 aan te schaffen, tis gewoon een beetje vervroegd.
Die andere komt ook nog wel op onze weg.
Maar hopen dat ze het redt, we gaan haar Flo noemen, maar inderdaad, het moet niet zo zijn dat iedereen risico loopt vanwege één zieke kat dus we moeten ons goed laten voorlichten.

Greetz, Pien