Sieta schreef op vrijdag 12 januari 2007, 12:50:


Mooooi! Hoe simpeler het is, hoe beter de trainer. Hij leert je niet alleen hoe je je paard in een trailer krijgt, maar ook, zoals je zegt, te kijken naar je paard en werkelijk te zien wat er gebeurd.
Ik ben blij voor jou en je paard dat ik je dit advies kon geven en dat je het opgevolgd hebt.
Nooit meer druk verhogen, nooit meer geweld en het goede belonen.That's it!

Piet

Michiel schreef op vrijdag 12 januari 2007, 12:36:


Voor de duidelijkheid.
Er is nog wel een fundamenteel verschil tussen die vrijbuiter en mij, als ik met mijn hond op pad ben. Die vrijbuiters wandelen hun eigen pad en de hond volgt geheel vrij. Zulke mensen lopen door de stad zoals anderen met hun hond door het bos. Ik volg mijn hond en krijg dus een ander resultaat. De prachtige en natuurlijke uitstraling hebben we beide gelijk. Door het meegaan met mijn hond komen er dingen bij, zoals moedig de leiding nemen, wederzijdse communicatie, op elkaar afstemmen en maximale ontplooing van capaciteiten. Voor mij allemaal al heel gewoon, ik doe dit al jaren.

Jur werd het afgelopen jaar geremd door zijn steeds vaster komende te zitten achterhand. Het komende jaar is die rem weg, nu nog zijn gevoeligheid op het harde ook weg krijgen. De basis voor meegaan met hem is er al helemaal, nu hij moediger en levenslustiger aan het worden is, door zijn lossere spieren, krijgt het meegaan met hem, nieuwe impulsen en wordt het ook zichtbaarder voor anderen. Het is zo mooi om dezelfde processen die ik zie bij mijn hond ook bij hem mee te maken. Ik vind het leuk dat hier te delen.

Groetjes, Michiel

Over sporen, bitten en hoefijzers op zich, dus niet over het hoe, wel-niet van gebruik, in de middeleeuwen staat veel ook nu als perspectief interessante informatie in het wetenschappelijk verantwoorde boek 'The Medieval Horse and its Equipment' van John Clark.
Het is een studieboek, geen leesboek of populair bedoeld boek.

HC

fleur schreef op vrijdag 12 januari 2007, 10:23:


Jaja, dat is dat, lijkt wat op biks, maar is wat grijzer. Altijd minimaal een uur of 12 voorweken in iets meer water dan de brok want het neemt heel veel vocht op en als je het zo geeft inttrekt het vocht aan het lichaam.
De korrel valt uiteen als hij voldoende water opgenomen heeft, wordt een soort van korrelige brij waardoor je makkelijk wat bijvoer kunt doen als je dat nodig vindt (en wat ik dus zou doen bij een zo mager paard).
De korrelige brij moet dan niet meer nat zijn, is dat wel zo dan heb je teveel water gebruikt. Is het niet uiteen gevallen te weinig water.
Een vingerlengte met water boven de brok is voldoende om te laten weken. Ik heb het me aangewend om het de avond van te voren klaar te zettten wanneer ik het de dag ervoor ga gebruiken. Een handvol (gedroogd) is waarschijnlijk al voeldoende om mee te beginnen (staat meestal op de verpakking niet hoeveel je moet gebruiken), voer dat rustig op binnen een paar dagen tot 2 handen). Persoonlijk geef ik eigenlijk nooit meer dan dat, ik meng het in zulke gevallen met granen.

Suceer ermee, groetjes, Pien

fleur schreef op vrijdag 12 januari 2007, 10:23:


Ja hoor, lekker geven!

Sieta schreef :Wat een fantastisch paard heb ik toch! (en wat een fantastische trainer en trainingsmethode!, beetje jammer alleen dat ik dat niet zelf heb bedacht :))

Jaaah. Tis zo simpel he....
Moooi!

Pien

Böske schreef op vrijdag 12 januari 2007, 10:11:


Elke dag hetzelfde ritueeltje tijdens de verzorging en even uit je hoofd laten dat je haar wilt aanraken. Benader haar niet alsof je haar wilt pakken, maar loopt gewoon langs haar en doe je ding, die komt met een paar weken vanzelf wel naar jou toe.

Groet, Pien

Vicky Verreycken schreef op vrijdag 12 januari 2007, 10:37:


Ja, da's natuurlijk ook waar....