Michiel schreef op dinsdag 9 januari 2007, 11:29:



Juister uitgedrukt, echte liefde wil de ander zien zoals hij is, gelukkig willen hebben is geen echte liefde, dat is weer eigenbelang. En Jur hoeft ook niet naar mij toe te komen, zoals hij is op elk moment dat is mooi genoeg.
Gelijk die forummers hier, wahhhaa

En als ik er eens anders over denk weet dan dat ik in de war ben.

Groetjes, michiel

En nu heb ik toevallig een hond getroffen met precies

Gapen is geen vermoeidheidsteken, gapen is conflictgedrag. Kennelijk begrijpt de hond niet goed genoeg wat er van hem verwacht wordt, of wenst hij het niet uit te voeren en vertoont dus conflictgedrag omdat hij op het moment iets moet doen. (iets in de zin van, hij kan niet gedragsloos zijn op dat moment).
Ook hierin zit de qlue de juiste motivatie te vinden. Héél moeilijk, want de grootste motivatie voor deze honden is rust, zelfstandigheid en zelfredzaamheid.

Ik zou niet goed met zo'n dier overweg kunnen. Zit niet in mijn aard. Ik wil samen bezig, samen spelen, contact. Je laatste zin is dan ook mooi, verwacht niet teveel van hem

Groetjes Karin

Spirithorses schreef op dinsdag 9 januari 2007, 9:41:


Allebei nmm. Net zoals bij mensen. Afhankelijk van omstandigheden. Empathie en lijfsbehoud-gedrag kunnen ook met elkaar vervlochen zijn. Bijv. empathie helpt het lijfsbehoud door het oproepen van vriendelijkere reacties. Als het lijfsbehoud echt op het spel staat zal er voor empathie minder of geen ruimte zijn. Als het paard of de mens zich veilig en comfortabel voelen zal er meer ruimte voor empathie zijn. Empathie is ook leuk nmm.

Karin schreef op dinsdag 9 januari 2007, 12:01:


Dat weet ik, Karin, was ook meer als een grapje bedoeld... Hij begrijpt me wel, maar wil het niet.


En dat vind ik nu juist het leuke aan al die verschillende dieren. Je aan ieder dier aan kunnen passen ... Deze hond kost ook mij moeite, maar hij is zoals hij is.


Els.

Karin schreef op dinsdag 9 januari 2007, 12:01:


Di overspronggedrag

In dit bericht worden diverse onderwerpen besproken

kunnen die elk een eigen topic worden aub,
autisme bij dieren,
gapende honden,
enz

anders moeilijk te volgen hoor

bedankt!!!!

Spirithorses schreef op maandag 8 januari 2007, 23:29:

Dat is niet speculatief Pien, dat is een feit. Ik heb dat al meermalen gezien, als je weinig ruggegraat hebt en zo nu en dan wat dieren in nood opvangt zijn dat meestal probleemgevallen. Vandaar mijn ervaring hiermee. Ik ben dan ook al eens op onderzoek gegaan en dit is gewoon een feit.
Dieren die de sociale omgangsvormen niet op het juiste moment onder de juiste omstandigheden geleerd hebben, zullen daarin nooit kunnen functioneren. Of een dier aggressief van aard is of juist niet zal dan invloed heb op hoe dat er uitziet. Ook bij paarden komt dat heel vaak voor en het niet onderkennen ervan kan tot heel veel leed en gevaarlijke situaties leiden.
Ik heb het geloof verloren daar op welke manier dan ook verandering in te kunnen brengen en al helemaal niet door ons goedbedoelende leken. Accepteren en zorgen dat de omstandigheden aangepast worden is de strategie die ik dan ook in dit soort situaties adviseer.


Valt me mee dat je niet gelijk terechtgewezen wordt door gekwetste medeforummers
Autisme bestaat in vele vormen, gradaties en combinaties.
Wat wel overeenkomt is denk ik de manier van denken. Of wellicht het onvermogen wat wij mensen hebben om dingen te combineren en verder te denken dan de basis. Vraag mijn ernstig autistische vriendje namelijk even iets in de keuken weg te gooien en... hij pleurt het zo de keuken in. Want dát was wat we vroegen toch?
De stappen keuken - weggooien - rotzooi - afvalbak gaan te ver.


Ken je Temple Grandin?

marjolijn schreef op dinsdag 9 januari 2007, 13:12:

O, en alweer heb ik niet tot het eind toe gelezen. Was het eindeloos gezeur ook eigenlijk zo vreselijk zat dat ik blij was ergens logisch op te kunnen reageren.
Dit forum begint voor menig psychologiestudent ook een ware uitdaging te worden denk ik.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 9 januari 2007, 9:35:


Beste Eddy,
Dit was een post uitdrukkelijk aan Frans gericht.
Ik werk op jou wel in als de spreekwoordelijke rode lap op de stier, he? In het ware leven schijn je toch een aardige persoon te zijn volgens zeggen, maar waarom merk ik daar nou toch hier op het forum niets van? Sinds je verschijnen hier al heb je het nogal op me gemunt; ben ik zo geschikt om je tegen af te zetten, of is het anders? Zeg het maar. Ligt het allemaal aan mij? Snap ik jouw humor nooit? Het interesseert me geen pest wat jij allemaal voor stiekeme mails over mij krijgt en verder in de rondte roddelt.
Maar ik vind iig niet dat dit tot het einde der PNtijden zo door moet gaan.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

Eva Saegerman schreef op dinsdag 9 januari 2007, 12:34:


Hoi Eva,

Ik ben het met je eens. Ik weet alleen niet hoe ik het zou moeten doen, zonder reacties verloren te doen gaan.
Weet jij het?
Groet,
Tineke

e m kraak schreef op dinsdag 9 januari 2007, 13:33:


Daarbij moet ik bekennen nogal allergisch te zijn voor personen die zichzelf zeer geweldige natural horsemen vinden; een natuurtalent kunnen ze best hebben, ervaring ook,

Dit heb je me nu al een keer of zes verweten maar het was niet aan mij gericht ?

Het zinnetje over centen verdienen en autoritair optreden en proberenhier klanten te zoeken had dus niks te maken met mij en Pien bvb .

Het interesseert me geen pest

IK stuur geen mails door over andere mensen zonder hun medeweten . Dat is namelijk roddelen .

In het ware leven schijn je toch een aardige persoon

Omdat je de moeite niet neemt en overtuigd bent van je eigen gelijk. En dat daarbuiten voor jou weinig bestaat . Ik ben ervan overtuigd dat jij een vraagbaken bent op jouw expertise gebied. En waarschijnlijk een brave vent MAAR daar merk ik hier ook niks van integendeel die rooje lap waar je over sprak wel bij jou heb ik de indruk dat die altijd om mijn strot hangt . Dus we hebben van elkaar dezelfde impressie . Lijkt me mischien daarom . Maar op gebied van scheldnamen geven wijst de weegschaal duidelijk naar jouw richting uit moet ik wel zeggen alhoewel je niet de enigste bent .

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 9 januari 2007, 11:21:


Kun je ook autistisch-gelijkend gedrag vertonen door trauma's? Zoals mensen die in een concentratiekamp hebben gezeten, of in hun jeugd psychisch of fysiek misbruikt zijn?
Het gedrag van Mazir en van jouw hond, Els, komt nogal overeen met dat van Cadiz. Van Cadiz weet ik dat hij in het verleden in zijn thuisland 'misbruikt' is en veelvuldig aan enorme angst is blootgesteld. Ik denk dus dat zijn afwijkende gedrag daarmee te maken heeft en niet met een aangeboren stoornis zoals autisme.

Hij is geen angstig paard, maar hij is asociaal naar andere paarden en naar mensen. Hij begrijpt de paardentaal niet en communiceert houterig, overdreven, nijdig. Laatst gilde hij voor het eerst als een echt paard naar een fries, ik was dolblij. Ik zie aan Buck dat hij niets van deze schimmel begrijpt.
Naar mensen is hij neerbuigend, de ogen gaan half dicht en het is alsof hij zijn schouders geïrriteerd ophaalt. Hij komt wél altijd naar je toe, (iets te dichtbij), laat er zelfs zijn eten voor staan, maar weet dan niet hoe het verder moet. Dus gaat hij extreem gapen of bekkentrekken. Aanraken ergert hem, poetsen maakt hem kwaad, hij kan zijn bijtreflex dan haast niet onderdrukken.
Als je iets vraagt, is zijn primaire reactie altijd "nee", hoe miniem ook. Een buitenstaander ziet het inmiddels niet meer, maar ik voel dat het er is. Een beloning kan hem niets schelen, hij werd vroeger zelfs boos van mijn welgemeende "braaf", alsof het hem uit zijn wereldje haalde. Een goedkeurend klopje doet hem niets, dus geef ik een piepklein kneepje in de manenkam, omdat ik wil blijven vertellen dat ik het waardeer als hij iets voor mij doet.
Heel soms haakt hij zijn hoofd wat onhandig over mijn schouder, en dan zing ik een liedje. Dat lijkt hij prettig te vinden, want hij blijft zo staan -zonder bekkengetrek.
Hij lijkt het gevecht, de confrontatie, het conflict nodig te hebben om te functioneren, is dat herkenbaar? Hij vindt ruzie helemaal niet erg, de door hem zelf opgeroepen strijd lijkt hem zelfs dichter naar me toe te drijven.

Zaak is om heel subtiel te zijn, maar beslist niet truttig. Aan de ene kant kan ik hem achteruit sturen op een pinkbeweging, aan de andere kant mag hij graag uitputtend onsubtiel scheuren door de branding. Ik vertrouw hem voor 100%, durf de wereld met hem aan, want hij is niet link. Hij is gewoon een beetje geknakt en overschreeuwt zichzelf met zijn eigen woestheid. Dat mag.

Wat een zoektocht, dit paard...

marjolijn schreef op dinsdag 9 januari 2007, 13:18:


Inderdaad erg boeiend dit forum, maar het is een beproeving om hier inhoudelijk iets te blijven volgen. Het lukt me zelf al enige tijd niet echt meer. Ook op vlak van gezelligheid is er ruimte voor verbetering

Groetjes,
Elke

Christel Provaas schreef :


Huh? Je beschrijft hier bijna helemaal Mazir....
Pien