Monique en Bianca,
Allebij heel erg bedankt voor de steun. Ik waardeer het erg dat jullie zo'n reactie schrijven.

Bianca,
Ik ga zo eens kijken op die website.

Monique,
Als ik niks met mijn paarden doe gebeurt er niks met ze. Kan ik dat wel maken? Toen ze bij mij kwamen heb ik ze beloofd voor ze te zorgen en hun leven zo leuk mogelijk te maken. Kan ik het dan wel maken niks met ze te doen?

Tot mijn enórme verbazing zo duidelijk als maar mogelijk net Zomer een exacte replica van de lick&chew welke ze naar Capricho doet naar Richelle zien uitvoeren.

Ze had een streek uitgehaald waarvan ze heel goed weet dat het niet mag en kwam heel onderdanig naar een figuurlijk stomende Richelle draven. Die deed rustig en beheerst een lus om de hals van Zomer en verder niets maar ik kon op 50 meter afstand haar boosheid zien. Duidelijke lichaamstaal zeg maar.
Samen liepen ze naar de zadelkamer, Zomer haast overdreven attent naast haar schouder. Telkens als Richelle 'Donderwolk' haar hoofd richting Zomer draaide, liet die een modél Lick&Chew uit het boekje zien.
Mijn mond viel vér open. Geen uitleg, geen conclusie, alleen een waarneming.

HC

Huertecilla schreef op maandag 8 januari 2007, 16:26:


Leuk dat je het onthouden hebt!
Heel graag volgende x foto's of (nog beter) film.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

eddy DRUPPEL schreef op maandag 8 januari 2007, 14:23:


Net gevraagd aan de DA : Medio 2008 en er zijn geen ontheffingen mogelijk hier in België.

Pien

kun je oude kerstbommen bij de paarden legen om mee te spelen en te knabbellen

inger schreef op maandag 8 januari 2007, 16:43:


Neem daar maar liever geen risico mee. Kerstbomen zijn meestal een soort sparren. Er zijn soorten bij die op diverse manieren min of meer giftig zijn. Je kunt beter bijv. wilgetakken geven.

Blabla! , Egon
Reinforcement is a contingency - Bob Bailey

Malenka schreef op maandag 8 januari 2007, 16:24:


Beste Malenka,
Doe met je paarden alleen dat wat je aankunt. Ik had in die tijd dat ik zo diep in de problemen zat paardrijles. Het ging elke week slechter. Ik had vooral last van vreselijke huilbuien, woede uitbarstingen en totale onbereikbaarheid (muur om me heen), een gevoel van vreselijke onmacht als iets niet lukte. Ik heb heel wat dingen met opzet stuk gegooid. Ik ben ook een tijd gestopt met rijden.
Toen Indy bij mij kwam heb ik haar ook beloofd voor haar te zorgen en haar een goed leven te bieden. Als je (sorry, klinkt alsof je gestoord bent, maar bedoel het absoluut niet zo!) in je hoofd de boel niet voor elkaar kunt houden, zend je tegenstijdige signalen uit, je neemt onbedoeld een agressieve houding aan, enz. Ik denk dat het voor je paarden heel verwarrend is. Als wandelen wel goed gaat, dan doe je dat? Rijden komt wel weer, doe alleen dat wat voor jullie allemaal leuk is en geen stress oplevert.
Ik heb Indy gekocht toen ik echt nog niet weer in orde was. Ik heb veel met haar gelopen, onderweg picknicken, dat heeft mij ontzettend geholpen en Indy vond het wandelen prachtig. Ik had behoefte aan rust, met andere mensen maakte ik bewust ruzie, bij Indy vond ik rust. Ik heb vaak bij haar in het weiland gezeten en heb gelezen of alleen maar geborsteld en ik heb veel met haar gepraat. Klinkt misschien Penny-achtig, maar Indy kent mijn diepste geheimen, die kent verder niemand.
Schaam je niet, Malenka, er zijn meer mensen dan je denkt die overspannen zijn of geweest zijn. Het is mogelijk daar uit te komen, maar je zult eerst van binnen rust moeten vinden. Op aanraden van een kennis heb ik datgene waar ik overspannen van geraakt ben in een grote kast gestopt met verschillende laadjes en daar heel bewust tijdelijk mee proberen af te sluiten. Zo kon ik in het normale leven weer aardig functioneren. Ontstond er een bepaalde situatie, ging er vaak spontaan een laadje open en kwam een deel naar boven, echter niet alles, zodat ik dat deeltje kon verwerken zonder weer af te zakken. Ik ben er daardoor aardig uit gekomen, maar het heeft wel wat tijd gekost. Ik moet nog steeds oppassen. Als ik onrust van binnen voel kriebelen, ga ik weer de verkeerde kant op en stamp ik op de rem. Ik ga dan iets helemaal anders doen, bijvoorbeeld in de tuin spitten.
Groeten,
Monique

e m kraak schreef op maandag 8 januari 2007, 16:38:


Één foto is al helder Egon, zo tekstboek is het. Maar ja, we zijn met de páárden bezig en van fotos en video komt ondanks plannen bijna nooit wat.
Probeer nu alweer een paar maanden mezelf op video te krijgen opdat ik dat ter leringh van mezelf en ter vermeack van de leraar kan opsturen.
Maar goed, ja, de inténtie is er.
Verder is het dan een illustratie van dát ze het doet, maar meer waarde zou ik er niet aan willen hechten en bovendien is ze de spreekwoordelijke uitzondering. Ze wordt eind maart 4 trouwens en is geboren in deze groep.

HC

e m kraak schreef op maandag 8 januari 2007, 16:38:


Één foto is al helder Egon, zo tekstboek is het. Maar ja, we zijn met de páárden bezig en van fotos en video komt ondanks plannen bijna nooit wat.
Probeer nu alweer een paar maanden mezelf op video te krijgen opdat ik dat ter leringh van mezelf en ter vermeack van de leraar kan opsturen.
Maar goed, ja, de inténtie is er.
Verder is het dan een illustratie van dát ze het doet, maar meer waarde zou ik er niet aan willen hechten en bovendien is ze de spreekwoordelijke uitzondering. Ze wordt eind maart 4 trouwens en is geboren in deze groep.

HC

Spirithorses schreef op maandag 8 januari 2007, 14:10:


Onvoorstelbaar, als een berggeit op de schuine kant van de dijk. (de grote dan he) Bodem hartstikke zacht. Maar het gras was daar net even groener. Ik zag al alle rampensenarios de revu passeren hoe ik 600 kilo uit de sloot moest takelen als ze weg zou glijden.

Frans Veldman schreef op maandag 8 januari 2007, 14:12:


Dit was eigenljk weer een kromme manier van mij om je te laten inzien dat het consquenties heeft als je dingen stelt zoals je ze stelt.
Ik geef het op. Ik klep lekker door en zie wel waar het schip strand. Oh ja, zal voor deze keer het handvest even doorworstelen.

Nee, Trea, dat doet Conrad niet. Hij vraagt en hij wacht!
Hij staat naast het paard en vraagt : Ga, ga, ga, ga, ga, ga, ga, ga, ga , zijn lichaam en energie wijzen waarheen hij het paard wil hebben.
En er is NIET meer dan dat. Elke beweging in de goede richting wordt direct beloond met móóói. Net als clickeren, maar dan zonder voerbeloning. Er wordt niet gewapperd, er wordt geen druk opgevoerd, er wordt geduldig gewacht op de reaktie van het paard zelf.
En die reaktie komt altijd. Kleine stapjes, veel timen en mooien.

Hij heeft een 4 metertouw om het te laten vieren als het paard bijvoorbeeld naar achteren wijkt; zelfs dán geeft hij geen druk want zijn instellling is dat wanneer je het paard die ruimte geeft, de noodzaak om achteruit te gaan gauw over is. Verder dan 4 meter deinst het paard namelijk niet terug als jouw houding verder geheel passief blijft.
Als hij besluit om een paard 100 gram druk te geven dan blijft dat bij 100 gram en die druk wordt consequent niet opgevoerd.

Onze Bombita die trapt, bijt, van je wegloopt is binnen een week veranderd in een paard dat zich vanmiddag zó liet pakken, zich liet aanraken door de DA en alleen met één oor draaide toen de injectienaald haar hals inging om bloed af te nemen.
Hoe ? Maximale druk is 100 gram, daarbuiten heeft zij alle vrijheid om te doen wat ze wil, in samenwerking met móóóien is elke neiging tot ongewenst gedrag verdwenen.
Want het moooi is precies dat wat zij wil horen!

Wij zijn inmiddels helemaal óm!!!!

Pien

eddy DRUPPEL schreef op maandag 8 januari 2007, 14:14:


Ik kan hier natuurlijk wel op ingaan!!!!!!! Graag zelfs!!!!!! Maar ik moet weer aan de kleine lezertjes denken.

Monique Meijer schreef op maandag 8 januari 2007, 16:54:

Dank je. Ik herken dit inderdaad heel erg goed. Ik heb je al een e-mail gestuurt ook. Ik zag namelijk net pas dat je maar op een paar km afstand woont.

eddy DRUPPEL schreef op maandag 8 januari 2007, 14:19:


Mag niet he, volgens het nieuwe handvest, tenminste dat geloof ik. Heb het van derden.