Hallo allemaal,

Had een paar dagen vrij genomen waardoor ik verlaat op deze interessante discussie reageer.

Er zijn al uitgebreide antwoorden gegeven, zodat ik alleen maar in herhaling ga vallen. Pien heeft gemeld dat ik mijn afstudeeropdracht doe over mok. En inderdaad, van alle vragenlijsten heb ik (tot nu toe) slechts EEN terug gekregen van een paard dat natuurlijk bekapt wordt. En dit paard staat stijf van de emotionele problemen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat paarden die natuurlijk bekapt worden geen last hebben, maar veel minder. De betere doorbloeding zal mok zeker tegengaan.

De hoofdreden waarom ik dit onderzoek wilde doen, is dat mok eigenlijk een vergaarbak is geworden van huidaandoeningen, die beginnen in de kootholte en soms over het hele been uitwaaieren. Met en zonder pijn, blaren, korsten met en zonder kloven, met en zonder kreupelheid, en nog meer variaties. In ieder geval was de diagnose steeds "mok".

Ook de zalfjes varieren, van natuurlijke ingredienten tot corticosteroiden, en alles wat er tussen ligt. Wat bij het ene paard helpt, schijnt bij het andere paard totaal niet te werken. En het gekke is, de meeste paarden blijven mokgevoelig, terwijl ze toch onder droge en hygienische omstandigheden gehuisvest zijn.

Maar wat is de eigenlijke oorzaak? Dat wil ik boven water krijgen.

Belangrijk is in ieder geval het voor het paard zo aangenaam mogelijk te maken: de aandoening (van korsten en kloven hebben ze de meeste last) met een zalf (vaseline/calendula/grafiet/of iets anders op natuurlijke basis) insmeren waardoor de korsten en de huid zachter worden en de korsten makkelijker loslaten. Maar niet gaan peuteren! Als je ze 2 x per dag insmeert laten de korsten na enkele dagen vanzelf los.
Let op met pure teatree-olie! Teatree zou op zich wel geschikt zijn, maar de olie brand op de wonden.

Mochten er nog mensen zijn die paarden met mok kennen, stuur mij svp een mailtje zodat ik de vragenlijst kan mailen. Alvast dank.
Irmgard

Irmgard Luycks schreef op donderdag 28 december 2006, 13:27:


Hoi,
Ik heb je een mailtje gestuurd. Ik bekap veel koudbloeden en komt mok dus regelmatig tegen.
Ik heb ook de stellige overtuiging dat Mok erfelijk is. Binnen het werledje van de Belgische trekpaarden staan bepaalde bloedlijnen bekend als erg ontvankelijk voor mok.
Mijn eigen Shire en Tinker hebben beiden nog nooit (bij mij althans) mok gehad. Ik doe ze zeer regelmatig preventief behandelen.

Ik gebruik regelmatig Sebacil en verstrek dit ook aan mijn klanten. De resultaten hiervan zijn erg goed te noemen. Onlangs had ik nog een Belg met enorme dikke benen die volledig met korsten bedenk waren en in een paar maanden is nagenoeg alles verdwenen.
Groet,
Simon

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 28 december 2006, 10:52:


Mijn vroegere merrie had in nederland altijd last van mok en nadat we verhuisd zijn naar belgie heeft ze het nooit meer gehad. Altijd buiten en de grond hier is van harde klei en leisteen. Betere grond.

Wil schreef op vrijdag 22 december 2006, 13:22:


Ben ik het mee eens, grondwerk. Ik geef mijn veulens druk om zelf aan het touw te hangen ik ben zelf niet zo sterk als een muur ze lopen dan ook eerst naar achteren , maar na een tijdje (1 minnut of zo) vinden ze dit niet zo prettig meer en doen ze een stap naar voren. Dan laat ik het touw meteen los en hij denkt dit is beter. Dan nog een keer en dan duurt het nog geen 10seconden en hij stapt naar voren en meteen weer touw los. Nu als ik hem vast zet en hij trekt denkt hij van oh naar voren dan stopt het en dat is in dit geval ook zo.