Wendy de Meij schreef op maandag 11 december 2006, 14:55:
> Hallo,
> Ik heb een hele rare ervaring gehad van het weekend!
> Heeft iemand hier ervaring mee?
>
> P.S. even voor de verwachte opmerkingen: die snap tegen zn kaak
> is veel zachter dan een trap van een kudde merrie of een bijt
> van de alfa!
Zonder te willen ingaan op alle trainingsaspecten. (Dat laat ik aan anderen over
)
Voor mij klink wat je beschrijft nogal herkenbaar.
Mijn paard heeft ook periodes gehad dat ze 'flauw' leek te vallen of toch alleszins tegen de vlakte ging.
Ze heeft dit meestal met periodes. (Als ze 1 keer valt, valt ze in de regel binnen een aantal dagen daarna nog wel eens of meerdere keren)
Meestal gebeurt het wanneer ze schrikt of opgewonden is of gestresseerd, maar soms echt om zeer kleine dingen. (Gelukkig was de laatste keer een jaar geleden, dus ik hoop dat dit nu voorbij is)
Bijvoorbeeld:
Als ze steigert slaagt ze soms door, maar af en toe zakt ze ook tijdens het steigeren door haar achterhand. De laatste keer dat dit gebeurde, was op de wei november vorig jaar. Ze was aan het rondcrossen op de wei, samen met Charly. Ze steigert en zakt als een pudding in elkaar (door haar achterbenen) en komt in de stroomdraad terecht. Ze is nog zeker 2 minuten in de draad blijven liggen (op haar rug met haar flank tegen de waterpomp met haar benen in de lucht) vooraleer ze weer bewoog. Dus ik veronderstel dat ze toen wel even van de wereld was.
Een andere keer was ik met haar op buitenrit en we komen langs een weiland met liggende koeien. 1 koe staat recht, m'n paard schrikt, verstijft een fractie van een seconde en gaat compleet door haar benen. En kan zich pas herstellen toen ze al met haar kont op de grond zat en op haar voorknieën.
Nog een andere keer een paar jaar geleden, reed ik haar in een binnenpiste. Ik zat er net op en was haar aan het instappen met lange teugel. we komen voorbij het cafetaria raam. Binnen beweegt iets. Paard schrikt, wil een stapje opzij doen, maar gaat door haar benen op haar flank. (en op mij) Toen bleef ze ook even liggen. (Normaal herstelt ze haar evenwicht wel snel)
En ook één van de eerste keren dat er iemand opzat (wat waarschijnlijk toch wel wat stress meebracht voor haar) is ze vanuit stilstand als een blok op haar flank gevallen. De ruiter kon er nog net afspringen.
En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Ik heb lang geprobeerd om uit te vissen wat er nu net mis was met haar.
Maar weet eigenlijk nog altijd niet wat nou net de oorzaak is.
Eerst werd gezegd dat ze gewoon een zwak paard was met slecht evenwicht en dat het vanzelf over zou gaan als ze ouder werd. Daarna was het de schuld van haar knieeën die soms blokkeren, maar dat leek nogal vergezocht. Mijn
DA was er lang van overtuigd dat ze atactisch was als gevolg van Rhino. Maar ze heeft een EMG ondergaan, en die wees uit dat er niks mis was met haar zenuwen.
De laatste suggestie die ik gehoord heb, was dat ze cataplexie zou hebben, een vorm van narcolepsie. Met dit verschil dat ze bij narcolepsie het bewustzijn verliezen, bij cataplexie zouden ze alleen maar controle over bepaalde spiergroepen verliezen bij 'bepaalde emoties' en vallen dan wel, maar blijven bij bewustzijn. Maar om dat zeker te weten, zou ze vanalle tests moeten ondergaan waarbij ze aanvallen wilden opwekken enzo. En
da wil ik ni.
Dus het zal altijd een mysterie blijven.
En zolang dat ze niet weer begint te vallen, kan het mij ook niet veel meer schelen eigenlijk.
Misschien heb je iets aan mijnen uitleg.
En moest je erachter komen wat dit juist veroorzaakt heeft, dan hoor ik het graag. Wie weet gooit het een nieuw licht op dit hele gedoe bij mijn paard.
groetjes
Ans
Warboel
