e m kraak schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 2:10:

Er zijn het afgelopen jaar drie van die bedevaarten in verschillende uitvoeringen gestart. Alle drie ZEER slecht verlopen voor de paarden.
Na geen van drie is de lering eruit gepubliceerd.

De Noriker dames zijn met dit laatste een triest dieptepunt. Geen voor anderen leerzaam verhaal doch leugen en bedrog. Met dierenwelzijn in het vaandel sturen ze ter meerdere eer en glorie van zichzelf willens en wetens
andere paarden onder verkeerd voorgelichte ruiters op pad.

Het blijft mij verbazen.
Kijk naar de kennismakingsklasse van een willekeurige endurance. Dat maal een paar maanden...

Maar goed, mensen willen geen slecht nieuws horen en wijzen alleen boos naar de boodschapper. Zie inderdaad het topic van de Norikerdames en dit belgentopic heeft dat voor mij definitief bevestigd.

Jij veel sterkte met jouw wel grondige voorbereiding Waldo!

HC

Het idee is leuk, maar ze hadden een jaar van te voren met de voorbereidingen moeten beginnen. De tuigen zijn een samenraapsel (een longeersingel als schoftje?!), geen broek en de paarden zijn mager, je kan de ribben tellen. Daarnaast moet je bij bergen uit gaan van maximaal 1x het lichaamsgewicht als treklast voor een paard in goede conditie. Deze dieren halen die 1300kg niet en ze zijn niet in conditie.

Hoe zwaar dit voor het veulen is hangt af van de hoeveelheid rustpauzes onderweg en de stapsnelheid van de paarden.

Van wielgrootte en weerstand heb ik geen verstand, maar het schijnt dat er vaak te kleine wielen op wagens zitten, omdat dat mooier staat. Schijnt bij auto's ook zo te zijn.

Piet schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 11:42:


Piet,

stuur de longridersguild een mail met het echte verhaal, die zitten nl ook niet om leugens en commerciële verhalen te springen. Volgens hun regels zijn commercïële ritten zelfs niet geldig om lid te worden van de club. Alleen de idealisten die voor hun eigen plezier rijden en goed voor hun paarden zorgen zijn welkom, maar zij zijn afhankelijk van de meldingen van anderen over de waarheid van een verhaal.

tambayo schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 14:22:


Hoi, tot vlak voor mijn vakantie had ik hun weblog gelezen, omdat ik ook wilde weten hoe het ze allemaal verging. Toen wij zelf de afgelopen 2 weken dwars door België, Frankrijk, heel Spanje en Portugal heenreden (zo'n slordige 7000 km!) heb ik veel aan ze moeten denken. Gezien de zwaarte van de tocht etc.etc. Ik heb sommige wegen gezien die hun zo ongeveer genomen moeten hebben.
Aan de ene kant heb ik bewondering voor het lef om hieraan te beginnen, maar beslist geen waardering voor de wijze waarop. En al helemaal niet nu blijkt dat de weblog aangepast is en bepaalde feiten verwijderd zijn. Ik had geen flauw idee hiervan!

Verder Waldo, neem ik aan dat jij jezelf en je paard wel terdege voorbereid.
Het zou leuk zijn als we jou ook kunnen volgen op je reis. Mocht je plannen hebben richting Zuid-Portugal... en wij wonen daar dan.... haha! Voel je vrij om te komen bivakkeren! Enne... de Pyreneen zijn gewoonweg GEWELDIG!
Zo mooi, indrukwekkend hoor!
Er zijn nog meer PN'ers met emigratieplannen! B.v. Tineke Nolet, die in Noord-Portugal gaat wonen... Inmiddels ken ik meer mensen met paarden in die contreien...
Ach... tis maar 2650 km! Piece of cake toch?

Greetz, Wil.

Natuurlijk kom je er wel!!

tambayo schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 14:22:

Dat is betrekkelijk.

De initiatiefnemers van het LRG rijden zelf met een ronduit barbaarse optoming (gebaseerd op endorfine vrijmaken) die zo bij de DB aangemeld mag worden.
Verder staan er veel verslagen van gesponsorde ruiters vermeldt en zelf koppelen ze verkoop van hun verhalen aan hun reis. Ik zie daar echter geen enkel probleem is. Het wordt pas anders als er frauduleuze- of gecompromitteerde informatie door wordt gegeven.

Het is ook een principiele ethische vraag of een echt lange trektocht wel verenigbaar is met goed voor je paard zorgen.
Hoewel ik er geen waardoordeel over heb is het een grote belasting van het paard voor eigen lol wat niet in het beste belang van het paard is.
Dit betekent NIET dat elke trektocht te paard onverantwoord is, wel dat het ALTIJD een ethisch vraagstuk is.

Twee van de drie NL-voorbeelden hebben die ethische vraag onderweg in het voordeel van hun paarden beantwoord, de Noriker-dames hebben het welzijn van de paarden ondergeschikt gehouden.
Het blijft triest dat 3 van de 3 ondernemingen met serieus geblesseerde paarden zijn geconfronteerd en dat NUL leerervaring daarover bij de plannenmakers terecht lijkt te komen.

HC

Huertecilla schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 17:51:


Hoi,

je hebt een goed punt hier. Iedereen zou juist lering moeten kunnen trekken uit andermans verhalen en ervaringen. Positief of negatief.

De helaas weinige ervaring die ik heb verteld dat een goed getraind paard na 4 dagen lopen met flinke tempowisselingen echt een rustdag nodig heeft.
Wij deden in het verleden altijd een trektocht van zo'n 7 a 8 dagen.... En daar moet beslist een rustdag inzitten. En met een rustdag bedoel ik dag een 24-uur lekker weidegang. Gewoon helemaal niets....

Het zal ook aan je manier van rijden liggen. Als wij zo'n 3 uur flink gereden hadden was het wel normaal om een graaspauze in te lassen van zo'n uur.... En daarna reden we dan nog eens 3 uur. Maar daar zitten dan wel flinke kilometers ontspannen stap in...
Gewoon relaxed en zeker geen haast om ergens te komen...
Dat is wel heel wat anders als een Santiago binnen zoveel dagen moeten bereiken met een gemiddelde snelheid per dag.

Misschien moet je meer op je paard gaan zitten en denken: we zien wel hoever we komen? En ook zorgen dat je voldoende onderdak + weilandjes onderweg al van te voren weet.... Want dat was bij deze dames vaak dubieus....

Wil
Natuurlijk kom je er wel!!

Hoi,

Een paard echt voorbereiden op zo'n reis kan niet in Holland, denk ik. Ik zorg dat mijn paard en pakpony in een goede conditie verkeren. Veel ritten op het harde zonder ijzers, 24 uur per dag buiten in een paddock die bestraat is met klinkers, geen krachtvoer maar wel volop hooi en paardenkuil, liksteen, goede lijnolie en een handje gepunte haver, dat is al wat ik kan doen.

In Frankrijk bestaat een soort stichting genaamd, Tourisme Equestre, die prachtige landkaarten uitgeeft met daarop de bestaande paardenroutes en tevens aangegeven de overnachtingsadressen voor mens en paard.
(ING 918) Uiteraard volgen die niet de bewijzerde pelgrimsroute's door Frankrijk, maar lopen vaak wel paralel. Uitzetten van een tocht wordt zo wel makkelijker. In Spanje heb ik alle paardenadressen langs de route met telefoonnummers en e-mailadressen op orde. Ik mail veel met wandelaars die de route hebben gelopen en nog lopen, en vraag naar hun ervaringen en vraag hen steevast naar het aanwezige openbare gras en water langs de route.Hier steek ik veel van op. In mijn ogen is de rit best te maken, als je er maar genoeg tijd voor uit trekt (ik heb 4 maanden verlof gespaard)
Ik hoop in het voorjaar te vertrekken, mits de hoeven van de paarden het aankunnen. Ik start niet vanuit huis, maar wil de historische route vanuit Arles gaan volgen. Het zal een tocht worden van zo'n 1600 kilometer. Als ik tijd over heb sjok ik nog wel even door naar Zuid-Portugal Santiago bereiken is voor mij geen must..als het niet meer kan, om welke reden dan ook.. laat ik me ophalen. Tegen de tijd dat ik vertrek zal ik het jullie laten weten en kunnen jullie ons volgen op een weblog. HG.

Waldo50 schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 23:45:


Waldo, geweldig! Ik wens je NU al succes! Echt, ik hoop dat jullie 'goed' overkomen!
Ik denk dat het zo'n geweldige ervaring is, dat je er jaren op kunt teren....
Zucht..... ) wat een uitdaging.....

Wil

Natuurlijk kom je er wel!!

Wil schreef op dinsdag 10 oktober 2006, 20:35:



Juist!


Mijn ervaring en bedenksels komen tot een totaal andere conclusie. Allereerst ga je al niet voor flinke tempowisselingen maar zorgt voor geleidelijkheid en energiebesparing.
Hier speelt iets in waar HC en ik het ook niet erg over eens zijn: tempo. We zijn het wel eens denk ik over dat arbeidsdraftempo bereden het meest optimale beeld geeft indien daar tenminste voldoende op getraind is, maar ik ben altijd voorstander van ride&tie geweest, vooral veel tie en dat gaat in stap. Dan kom je cumulatief op ride waar dat optimaal opschiet en de rest tie.


Met iets dergelijks vraag je gewoon om spierbevangenheid nmm. Iedere dag weer lekker doorsukkelen is veel paardlogischer.


Absoluut. Dat probeer ik nu net te slijten


Ik weet niet wat jij "flink rijden" noemt. Een echte langere afstand heeft een totaal andere spanningsboog dan een enduranceritje; zoals HC al zei is het een dagelijks enduranceritje maar dan een paar maanden iedere dag weer... sorry, daar zie ik de uitdrukking "flink rijden" gewoon niet in. Op één 40km ritje kun je pieken. Dat is als dagelijks werk totaal uitgesloten. Dan doe je zo zuinig mogelijk en heb je de hele dag voor... 20 km gemiddeld?


Bereden is stap vaak niet zo energie-ontspannen hoewel dat ook weer van het soort terrein af hangt. In stap kun je beter ernaast lopen aangezien dat niet minder opschiet. Dat deed ik vroeger trouwens ook op de 1-daagse afstandsritjes en maakte daar echt geen slechte tijden mee.


Zolang je in de groene streken bent zal het wel loslopen. Mijn ervaring en die van kennissen is sluit aan bij het gegeven dat je veel leuke, lieve en gastvrije mensen ontmoet. En dan. Sja, je hebt de foto's van Waldo ook wrsch. wel gezien. Nu lijken mij die meer richting zomer genomen. In het voorjaar kan de situatie beter zijn, maar grote stukken van vooral Iberia ga ik niet voor ons lol met mijn paard heen... Op ook maar een ietsiepietsie perceptuele aansluiting over wat je paard voor je betekent hoef je ook niet te rekenen.


Nou heb ik de halve avond zitten dubben of ik hier wel op voort moest borduren. Het keyword blijft hier paardgerichtheid. Dat is idd iets ethisch, maar kan dat anders zijn als ik er vanuit ga dat het paard wat mij vergezelt mijn beste vriendje is?
Ik denk dat de paardgerichtheid het meest gediend is bij de gemene deler te pakken van beide ethogrammen. Dan ben je idd SAMEN op weg. Het betekent 8 - 30 km/dag... weinig he? Heel veel samen LOPEN en stel je daar ook niet teveel van voor want er staat hopelijk zeer regelmatig lekkers langs de weg.
Zo deed ik het vroeger ook niet moet ik bekennen maar nu wel, zelfs een blokkie om, zei de gek.

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

e m kraak schreef op woensdag 11 oktober 2006, 1:40:


Andere ervaring in ander terrein? De gemmidelde rit hier heeft een gemiddeld hellings% tussen de 5 en 10%.
Ik rij dagelijks blijkbaar relatief veel. Ik rij draf met stukjes galop. Dan eraf en er naast wandelen, drag-galop. Nul problemen. Dag in dag uit.

Dat rijden doe ik voor MIJN lol en veel ritten ook met een beleer- of trainingsdoel ook voor MIJN lol.
Alle paarden waarmee ik rij zijn onbelast Kikkuli-fit en onbelast beleerd. Daar loop ik regelmatig (vaker wel dan niet) een marathon-afstand per week voor naast een paard.


Dit laatste Egon is voor mij al jaren een punt. IK zou graag een echt lange tocht maken. IK.
Ik beperkt me in het belang van mijn paarden tot een schier eindeloze aaneenschakeling van dagritten.
Ik ben nog steeds in dubio hoe ik een tocht met Capricho ga invullen. Ik GA een keer een langere tocht maken doch hoe ben ik nog niet uit. Het doel is geen afstand noch een plek maar de kwaliteitstijd.
Hoewel Arabella graag mee gaat en zelfs haar veulen daarvoor negeert, is Capricho het enige paard dat ZO graag mee is dat hij meestal helemaal niet terug wil. Ik wil daarom HEEL graag lagere tijd samen met hem de niet-bewoonde wereld hier in. Dat wordt dus ook echt SAMEN en niet met een ander paard of een andere ruiter en we gaan met minder bagage dan wat de meesten een absoluut minimum zullen vinden.
Hij heeft nog steeds tijd nodig om te ontwikkelen dus ik heb nog tijd om hem minimaal belast te beleren en er over na te denken. Het wordt echter GEEN trektocht met een REISdoel.

HC

e m kraak schreef op woensdag 11 oktober 2006, 1:40:


Ik heb net een trektocht van 4 dagen achter de rug (NVVR sterrit) en daar heb ik inderdaad heel veel bij gelopen. Van de 4 tot 6 uur die ik per dag onderweg was heb ik er meestal ong. 1 op Bayo gezeten en de rest was lopen, mede ook doordat ik veel langs het fietspad door de berm ging en die was te smal om te rijden. Daarnaast zeker dag 1 en 2 (dag 1 was door omstandigheden de langste) na elk uur 10 min. grazen en lunchpauze 1 uur. Bayo is lekker fit op het federatiecentrum aangekomen en heeft op het oog geen gram ingeleverd. (alhoewel ik dat niet erg had gevonden, aangezien hij wel iets af mag vallen) Uitgaande van gem. 5 km per uur kom je dan snel aan de 20-30 km per dag. Volgens mij is dat toch wel het hoogst haalbare als je echt lange afstanden gaat doen en lang onderweg bent.

In de endurance gaat het gezegde : It is not the distance that kills, it's the speed.
En voor trektochten : It is not the distance that kills, it's the weight.

Als je met die 2 dingen rekening houdt kan je zoals ik gedaan heb met een paard dat 1,5 uur beetje doorrijden (en veel gedraafd heeft naast de fiets)goed aankan een trektocht rijden.

e m kraak schreef op woensdag 11 oktober 2006, 1:40:

Met tempowisselingen bedoel ik dat je niet alleen maar stapt. Er wordt ook gedraafd, (gewalkt/getölt) en ook een galop wordt wel gedaan.
Bij ons was het overigens veelvuldig flink doorstappen. Het ging hier echter niet om tijd of afstand. Meer om op een leuke manier een volle week met je paard op pad te zijn in een andere omgeving. Een ervaren paard zoals Chaser weet gewoon wel dat ie zijn krachten moet verdelen. En vaak kan hij zijn eigen tempo wel bepalen. Omdat hij nu eenmaal een vooroploop paard is, volgt de rest vanzelf in het door hem aangegeven tempo. Tot nu toe blijkt dat erg goed te werken.
Een heel grappig iets: hij had indertijd het liefst een IJslander naast zich... soms liepen ze precies gelijk. Op de een of andere manier zoeken gangenpaarden elkaar kennelijk op. Ik maak hetzelfde mee als een vriendin met een Walker op bezoek komt.
'Normaal' gaande paarden lopen erachter, het gangenpaard mag er altijd naast

Wat ik merkte was een soort sloomheid, meestal op de vierde dag. Wat wij deden was zo'n dag uitsluitend stappen. Als een soort afkoeling of zo... Dan een dag rust.
Daarna kun je het weer oppakken.
Flink rijden heeft in ons geval niets met tempo te maken. Inderdaad meer met ontspannen een superlange buitenrit maken. Alleen niet ter plekke, maar in een andere omgeving. Ik vind het altijd vreselijk moeilijk om na te gaan hoeveel km. je gereden hebt. Maar eigenlijk is het ook niet van belang. Belangrijk is dat de paarden lol hebben en wij ook. We zijn weleens in 1 dag van Ruinen naar Appelscha/Wateren gereden. Dus de Drentse hoofdvaart overgestoken. Over de weg is het 23 km. Maar door de bossen etc. denk ik dat de afstand wel 35 km. is.... (gok)
Lijken mij ook zomerfoto's. De wegen zijn wel echt zo. Zeker buiten de wat grotere steden. Spanje heeft heel veel grote en gortdroge gebieden. Vorige week nog steeds temperaturen ver boven de 30 gr. (b.v. Sevilla). Ik zou zeker kiezen voor het vroege voorjaar als ik zoiets ooit zou ondernemen.
Precies.
Haha... ik zou echt superblij zijn als je samen 30 km. per dag zou kunnen halen!
Denk alleen niet dat dit je uitgangspunt zou moeten zijn.
Lijkt mij dat zoals Waldo aan het voorbereiden is, met flink veel overnachtingsplekken + weide's + water, je altijd ervoor kunt kiezen om te stoppen voor die bepaalde dag. Ook al heb je 'maar' 8 km. 'gedaan'..... Je bent op die manier niet geboden aan een: ik MOET vandaag 25 km want dáár is onze volgende stop.....

In het voorjaar dus wel! Bloeiende zeeeeeeeen van lekker ruikend kruidig gras!
)

Wil
Natuurlijk kom je er wel!!