Ans Jondral schreef op zaterdag 7 oktober 2006, 11:41:


Bij mijn hoefbevangen pony kom ik niet aan de zool.
Ik ben vorig jaar oktober begonnen en ben nu een jaar verder.
De eendebekjes hebben er heel lang over gedaan op het op te geven een debekvorm te willen groeien,telkens was bij de toon de zool zo dat hij eigenlijk beetje uit wilde steken en de straalgroeven erg diep.
Vorig jaar oktober had de pony helemaal geen stralen meer maar nu zijn ze perfect.
We hebben een stuk paddock bestraat met ongelijke tegels in allerlij vormen en maten ook tegels die scherpe hobbelige punten hebben.
Het valt mij nu op dat de voorhoefjes nu pas hol trekken en een normale vorm aannemen.
Ook slijten de hoeven toch anders af dan dat ik het zelf bij zou houden.
De achterhoeven worden iets minder puntig en toch korter dan ik zou durven doen.
Als het weer het toelaat maak ik foto's.
Ze loopt als een trein en rent gewoon over de tegels en voor de rest loopt ze in het zand.
Ik voer het hooi 4 x per dag op de geveegde hobbelige tegels.
Ik haal van de steunsels alleen weg wat er makkelijk af gat en laat het niet zover komen dat het over de zool groeit

Spirithorses schreef op zondag 8 oktober 2006, 0:26:


Nou... de allereerste reden waarom het bij mij verboden toegang voor andermans grut is, is dat ik juridisch ervoor verantwoordelijk ben als er wat dan ook mis gaat. Nee danku bedankt!
Een nmm goede 2e reden is dat het gewoon niets voor mij is. Ik hou van mijn rust en ben geen sociaal tiep voor een bende grut-aanloop. Ik zie geen enkele reden waarom iedereen met dieren gelijk maar als inloop-kinderboerderij moet fungeren. Daar zijn ondernemers voor zoals Pien.

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

e m kraak schreef op zondag 8 oktober 2006, 2:03:


Kan ik helemaal inkomen, Egon. Ik heb alle buurtkinderen hier ruim een jaar lang elke dag over de vloer gehad, soms 10 tegelijk die door elkaar schreeuwen, overal aanzitten, ruzie maken en absoluut NIET luisteren. De ouders blij, eindelijk rust, dump maar bij Monique en Klaas.
Sorry, maar daar heb ik dus helemaal geen zin in. Kom je 's avonds na je werk thuis, staan ze daar al sinds een uur, overal fietsjes en zwermen gelijk brullend uit over je weiland. Er is geen begrip dat Indy niet de hele avond rondjes wil lopen, er wordt voortdurend aangefrutselt, de ouders vinden we moeten ons niet zo aanstellen, kinderen zijn toch leuk. Er is geen praten tegenaan. Er zijn hier al enkele malen bijna ongelukken gebeurt, omdat de kinderen gewoon NIET luisteren. Plotseling onder Indy duiken en gaan liggen krijsen: "Kijk ik ben een veulentje". Indy schrikt zich te pletter en loopt tegen een ander kind aan dat op de grond valt en als een sirene begint te huilen, het hek wagenwijd openzwaait en naar huis rent en daar vertelt dat ik haar geslagen heb. Boze vader aan de deur met het huilende kind, niet te geloven. En dan eisen dat ze als goedmakertje op Indy moet rijden. (Schijnbaar dorps hier, wie geen kinderen heeft, daar mankeert wat aan....). Kinderen worden hier heel vrij opgevoed en mogen alles. Het woord "Nee" bestaat niet. Daarom komt hier nu gewoon GEEN kind uit de buurt meer. Heel af en toe komt een meisje langs als ze met haar ouders bij haar opa op bezoek is, en dat is de enige die wil leren en die normaal met Indy omgaat, zonder te brullen en te meppen. En dat is dan ook erg leuk, als je zo'n meisje over de vloer krijgt, die een paard niet als een ding beschouwd waarmee je kan opscheppen tegenover andere kinderen maar als een levend wezen.
Ik heb een tijd geleden de knoop doorgehakt omdat ik zat was van de boze blikken en heb met de ouders hier in de buurt gepraat en vertelt waarom ik alle kinderen weer; er is nu eindelijk begrip. De rust en vrede is in ieder geval gelukkig hersteld, maar voor mij geen hordes kleine kinderen meer.
Groeten,
Monique

e m kraak schreef :


Nou, dan heb je mij niet helemaal begrepen hoor.
Hier geen kinderlessen; en geen dumpkinderen van anderen, heb ik de paarden niet voor en ben ik de persoon niet voor, ondanks het feit dat ikzelf 4 (grote) kinderen heb. Ik heb gewoon dat geduld niet met andermans kinderen en ik vind het, net als jou, Egon, veel te gevaarlijk.

Kinderen zijn zo onbevangen, die lopen zó de kudde in om het veulentje te aaien, niet bewust van enig kuddegedrag.
Dit laatste is al moeilijk genoeg met volwassenen.

Het feit dat wij eeen manege hebben betekent niet dat zomaar iedereen bij ons kan binnenlopen om paardjes te aaien en te voeren.

Groet, Pien