Spirithorses schreef op dinsdag 12 september 2006, 0:29:
> Piet schreef :
> 
>> ik  wil  hiermee  

> de hele tijd voor je neus staat te doen?  Vink nie aardig:
 > Eerst wíl je het en nu doe je alsof je het niet meer ziet omdat
 > het jou niet uitkomt? En hij, de arme sukkel, voert een heel
 > scenario op want hij wil een beloninkje. 

Beetje  flauw Pien
Stel , jou  paard  wil graag werken  met  je en  zo gauw  hij  het zadel  ziet  begint hij al en omdat hij graag  werkt loopt  hij alvast leuk in  stap  weg en  gaat  in galop  de  bak rond. Twee  oefeningen  achter elkaar dus. Ga  jij dan zeggen: Goooood  girl! wat  kun je  dat  goed en  wat  leuk  dat je  vast  begonnen bent?
 Hij  is nooit  beloond  voor  pootje optillen of voor  welke  oefening  dan ook, zonder dat  het  eerst  gevraagd  werd, net  zomin als  de  jouwe  voor  aanstappen als  je  er  nog  niet  opzit en het aan hem  vraagt. 
Wat  nu  als  je  het gestelde  doel  bereikt  hebt? Dan is  het  op  cue  gezet  in ingesleten  en is  het  net  een  normaal  paard :)
Denk  eens  aan je  kinderen.
Ze  gaan naar  de basis  school,  leren schrijven.
De eerste  keer  komen  ze  dolblij thuis met  een blaadje   vol  hanepoten, maar zijn zo  enorm  blij  want  de  juf heeft  er een plaatje op  geplakt: Geweldig  goed  gedaan!!! Blijer en trotser kun je een kind  niet  maken.
Een jaar later:  je kind  schrijft  nog  steeds  met  dezelfde  hanepoten ..... nu  wordt  het  helemaal  niet  meer  beloond  en in het rapport staat  : Schrijven  lijkt  helemaal  nergens  op !
Je  doorgaat met  je  paard ook  allerlei ontwikkelingen, zaken waar je  in het  begin  dolenthousiast  voor  beloont, waarbij  het  plezier  en  trots uit zijn ogen  spat, worden  gewoon en het  belonen niet  meer  waard, er  volgen  andere dingen,  lastigere, ingewikkeldere,  die  wel  weer  voluit  de  moeite van  een enthousiaste Yes en beloning waard  zijn.
In  wezen  hetzelfde als wat  je  hieronder  schrijft.
> naar voren is en niet opzij richting arm.
 > Dus in feite zegt mijn kriebeltje : "Hee jongen, ik zie wat je
 > doet en dat doe je goed" en zo is het klaar en kunnen we weer
 > verder.
Dit  is "clikkeren" Hij hoort  Bien graag omdat er  een  beloning  op volgt, "het  krabbeltje"  En lief ben je ook  best ja :)
En  voor  jou werkt  het , omdat je op  dat  moment doet , dat  je  paard iets  goed doet.
Ik  moet  eerlijk zeggen dat ik  het  krampachtig om  de  hete  brei  heen  fietsen  vind.   
In  mijn ogen en blijkbaar  ook die van Gudrun, die  ik  natruurlijk goed ken, ben je  gewoon  aan het clikkeren. Het  is  geen begin van  clikkeren; het  is het  voluit.Maar ik  vind dan  niet "zo efficient mogelijk" zoals  ik in mijn eerder  schrijven heb  uitgelegd.
Ik voel bij  jou  en veel  anderen een  jaren  oude  aversie  tegen voedselbeloningen. Terwijl  het  de sterkst  mogelijke  motivator  is.
 Alle  andere vormen van beloning, waar  je  paard  voor werkt  zijn van  een minder gehalte. Dus half  werk, want  het  kan beter, sneller.
Misschien  moet  je  dat  eens  overdenken. 
Als  jij  in jouw  lessen mensen  iets  leert, doe  je  dat dan  op  de  beste  manier  die je  kent? Of  neem  je  genoegen  met  gerommel?
> 
 > Ik heb BD ook ooit beloond voor het ophalen en meenemen van de
 > andere paarden als ze de wei afkomen; nu is dat een
 > vanzelfsprekendheid tussen ons, net zoals het vanzelfsprekend
 > is dat ik er effe iets van zeg als ze dat weer zo lief gedaan
 > heeft. Maar om daar nou iedere keer voor te moeten voedselen
 > vind ik wel erg omslachtig. Of sla ik nou iets over?
Een  beter  bewijs  is  er niet. Dit  is ingesleten gedrag, zo vanzelfsprekend.......hoewel  je  nog steeds beloond  door  te  zeggen dat ze  dat weer zo lief  gedaan heeft  is  het eigenlijk niet  meer  nodig....... dus ze  kent  nu  het principe, maar vraag  nu eens  of ze  ze  een  voor een  haalt? 
Zou  je dat haar  zo  konsekwent  mogelijk  willen  leren zodat  het  2  weken duurt  of  maakt  het  niet  uit  en is 2 maanden ook  goed?
> 
 > Groet, Pien
Piet
Piet
natuurlijk Natuurlijk!