Edith Hartog schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 16:48:


Bij een scheef bekken kun je het beste terecht bij een osteopaat. Ik ken hier heel veel positieve verhalen over.

groet, Petra
www.jovarna.tk
http://www.axci.nl/?ln=ned&id=54

Wil schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 13:31:


Dank je wel, Wil!
Groet,
Tineke

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 12:49:

*****************************
Het hoofdstel maakt me eigenlijk niet zoveel uit. Ik werk tot nu toe meer met wijzen omdat hij dat gewend is. Dus ik wijs naar rechts als ik naar rechts wil en ik wijs naar links als ik naar links wil (oogkleppen zullen bij ons dus niet kunnen werken). Ik kom nauwelijks aan de touwen. Ik heb het al eens met z'n gewone halster gedaan en ook eens met bit. HIj heeft geen hekel aan een bit, volgens mij maakt het hem ook niks uit. Ik kijk even wat me het beste bevalt en wat met het veiligste lijkt voor in het bos. Een halster kan als nadeel hebben dat ALS je een keer druk op de teugel moet zetten, dit eigenlijk alleen met 1 teugel tegelijk kan. Is misschien onhandig met een kar. Het bit precies andersom, 1 teugel heeft dan geen zin omdat dan het bit al snel door de mond gaat (niet fijn).

Het achter hem lopen heb ik zelf geleidelijk aan opgebouwd, ik ben a.h.w. steeds meer naar achteren geschoven. Ook dan werkte ik met wijzen, m.a.w. ik ging achter hem staan en dan wees ik simpelweg naar VOOR. Uiteindelijk lukte ook achterwaarts (dat duurde wel even hoor), ook daar wijs ik bij met beide handen iets naar achteren.

Het achterwaarts lopen neemt hij nu heel serieus, als hij denkt dat het de bedoeling is, MOET het gebeuren, ook al zeg ik ondertussen al van nee sorry, commando per abuis gegeven het was niet de bedoeling, Dan blijf ik maar rustig wachten tot hij - voorzichtig achterwaarts stappend - zacht tegen me aanbotst en een beetje in verwarring stopt, met zijn kont tegen mijn buik. Dan draait hij z'n hoofd terug en kijkt me lichtelijk geirriteerd /arrogant aan, omdat hij merkt dat er iets misloopt in de communicatie, dat het niet de bedoeling was (ja, dat zei ik dus al Torop). Eigenlijk lig ik dan dubbel, maar ik zou het niet wagen om dan te lachen hoor .

Vandaag ook weer even geoefend met de bomen. Hij heeft nu in de gaten dat hij goed achterwaarts moet mikken zodat hij met z'n achterbenen goed tussen de twee bomen uitkomt. En schrok 2 keer behoorlijk (een paard trok in het nadurige weiland een stuk van de omheining aan diggelen), maar hij bleef WEL tussen de bomen staan! Het begin is er dus wel.

Ik denk persoonlijk dat ook een redelijk schrikachtig paard best voor de kar kan, je kunt ze niet echt leren om niet te schrikken (kun je mij b.v. ook niet leren). Maar je kunt ze wel leren om stil te blijven staan ALS ze schrikken. En daar ben ikdus zelf op uit. Vandaag heeft hij 2x bewezen dat hij er op tijd aan dacht. En 1x dat hij er niet op tijd aan dacht haha.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 15:27:


E.agagCc

Peter Donck schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 18:35:




En korter kan ECHT niet )

Peter Donck schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 18:35:


Okay, das kort maar ik vroeg eigenlijk je mening , over de hengst en zijn kleurschakering.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 15:18:


Heel kort zeg ik : nee, dat zal niet gaan. Zelfs al zou je al dit gedrag, want het zijn een heleboel handelingen die je in moet slijpen die je paard moet kennen om zo te staan en je zou hem zo 30 seconden kunnen houden, dan nog zal het op de dag des oordeels allemaal nieuw voor hem zijn. Compleet andere omstandigheden. Toeschouwers, een trainer die anders is en denkt "zal ie et wel goed doen"? Bedenk het maar wat allemaal anders is. Ook die situaties zouden geoefend moeten worden.

Ik ben er nooit wezen kijken, omdat ik regelmatig hoor, hoe het daar over het algemeen toegaat en daarom is het prachtig om naar een andere benadering te zoeken.
Als het gedrag is wat de paarden van nature laten zien, dus ze kennen het en staan regelmatig zo, dan zou je dit gedrag kunnen shapen, als het ware "vangen". Dan niet als afzonderlijke handelingen ( benen naar voren, hals gestrekt achterbeen naar achter ) maar als een compleet gedrag. Het zo staan.is dan 1 oefening geworden.
Precies hetzelfde zoals je bv "kalm" ( hoofd laag) aanleert.
Nou is dit laatste doodsimpel omdat een paard niet anders doet dan zijn hoofd omhoog en omlaag doen. ----Alles wat je dan doet is wachten tot je paard zijn neus beneden een denkbeeldige lijn houdt en dat markeren met yes en een beloning laten volgen. Verlaag de denkbeeldige lijn en hij zal gaan zoeken naar het yes en per ongeluk zijn hoofd een keer lager houden.... Yes!!! Ah denkt je paard daar moet ik zijn! En inderdaad de eerste paar keer klopt dat, totdat de trrainer denkt en nu weer 5 cm lager. Zo leer je een paard in tien minuten dat zijn neus bij de grond en die daar10 tellen houden, "hoofd laag", dus "kalm" is.

Als je de vereiste stand die jij nodig hebt, wilt "shapen" is dat heel wat lastiger.
Ik zal zal dat vergelijken met het zonder dwang, op stem cue, of op gebaar, leren gaan liggen.
Je kunt dit namelijk alleen maar shapen als hij het doet!
Als hij is gaan liggen, kun je roepen: LIG, YES en een beloning geven voor het gedrag wat je wilt zien, maar wat in feite al is uitgevoerd. Door dit konsekwent en over een lange tijd vol te houden, zal je merken dat hij een en ander gaat combineren en eerst steeds vaker zal gaan liggen. tot hij het gedag wat bij het woord of gebaar hoort kent en dan kun je de boel omkeren door de cue eerst te geven "LIG"
Helaas redt je dit niet in tien dagen, niet in een jaar denk ik, net zo min als je zijn "staan" op zeer korte termijn op cue zult krijgen.

De andere manier is het "staan" in hele kleine stapjes aan te leren.
Dus de hele beweging in kleine stapjes te ontleden en met het simpelste, bv. met gestrekte hals jou aankijken te yessen en belonen te beginnen.
Kom ik weer terug bij mijn eerste opmerking dat je dit aanleert onder ideale omstandigheden en straks uitvoering in een heel nieuwe setting vraagt, zonder kans om daar ook een aantal keer te oefenen.

Ik denk dus dat het op korte termijn niet mogelijk is.
Ik wil wel aan Inge vragen of ze dit topic nog eens overleest en misschien een mogelijkheid ziet die ik over het hoofd zie.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Marieke Ramandt schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 16:14:


Ik heb iets gemist geloof ik ? gevaarlijk voor anderen? Omdat een van die kabouters een beetje heeft staan piepen??
En goed dat hij er nog iets mee kan doen?? Als onder er iets nog mee doen verstaan wordt ze pakken en aaien...niet meer als normaal toch?

Saskia (die zodadelijk even met haar uiterst gevaarlijke hengst een potje gaat voetballen)

Marianne Sychold schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 11:37:


Hoi Marianne,
Wat lijkt het me heerlijk om te zien dat je paard niet meer schuurt. De manen zien er prachtig uit op de foto van vandaag!
Ik vind het overigens wel prettig dat ook de dierenarts de diagnose heeft gesteld.
Had hij je paard een cortisoneinjectie gegeven?
Wie heeft de traumeelinjecties gedaan? Een (homeopatische) DA? Of doe/deed je dat zelf? Is er ook een andere manier van toediening dat je weet? Moet je de traumeelinjecties elk jaar doen? Weet je bijwerkingen?
Ik zag dat Wil nog info had, ga ik vanavond op mijn gemak lezen, misschien staan daar al antwoorden op mijn vragen.

Groet,
Tineke

Piet schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 19:05:


Okay , dank je Piet , het staan is niet het probleem, alleen die hals uitstrekken is een problem , toch voor de tijdsduur die nodig is . Ik ben er echter van overtuigd dat dit via de clickermethode op en reeele tijd haalbaar moet zijn . Ik werk elke dag van s'ochtends 8u met die paarden tot een uur of 14. Op zeer korte tijd bleven ze staan op een simpele "STAY" juist met benen samen en achter inkerbeen gestrekt (kwestie van timing) Het gaat mij om het veranderen van een instelling tgo die "so called trainers. Dit alleen geeft mij de moed om het toch te proberen. Elke inbreng of suggestie is welkom natuurlijk . Als Inge haar expertise wil delen is dit natuurlijk welgekomen . In ieder geval al een hartelijk danjewel voor je snelle reactie op mijn oproep.