Spirithorses schreef op zaterdag 24 juni 2006, 19:28:

Dat denk je niet Pien, dat weet je.
En terecht want het is geen rare gedachte.
Integendeel, het bewijst dat dat je gevoel in je donder hebt.
En dat gevoel wel eens weinig met ratio te maken heeft, dat is het leven. Niks mooiers dan daar veel en vaak lekker aan toe te geven.

Dat het jullie maar mag lukken!!

Spirithorses schreef op zaterdag 24 juni 2006, 19:28:




Nick

Peter Donck schreef op zaterdag 24 juni 2006, 17:46:


Iedere draagmoeder heeft zijn prijs
jeuk eczeem, wel of niet goed wijs
de risico's voor het draad of ander ongemak
steekt nu de vorige eigenaar in zijn zak?
Niks geen handjeklap of gefleem
Peyo heeft eczeem!
Wil je een beetje kabaal
de diagnose wordt gesteld door Taal.
Peyo blijft gewoon waar hij is
Van nu tot sint Juttemis
Sint Juttemis das pas cultuur
All in met risico en al, niet duur!

Es

Frans Veldman schreef op zaterdag 24 juni 2006, 19:22:


Ik heb nooit gezegd dat ik deze Flower geloof. Eerlijk gezegd vind ik haar bewoordingen grote "kul".
Ik zeg alleen dat mensen meer in hun mars hebben dan ze zelf denken, als ze er voor openstaan. En dat een emotie of gevoel lezen van een foto niet zo abacadabra is als het lijkt.

Trea

Pien, zou je misschien bij gelegenheid nog eens wat foto´s willen plaatsen van Spirit? Ik ben zo benieuwd hoe hij eruitziet in zijn zomervacht en als jaarling..

Mag ook per mail hoor, als je ze niet graag op t net zet

Trea

Ans Jondral schreef op zaterdag 24 juni 2006, 13:11:


Die van mij was panisch voor water. Ik ben begonnen met heel voorzichtig haar onderbenen en langzaam aan steeds hoger. Het gaat nu goed.
Nu heb ik een veulen erbij, die moet ook weer wennen. Ik ben begonnen met een beetje natte spons. Daarna iets natter. Daarna een spons die zo nat is dat er water uit lekt dat ze op de grond hoort vallen. Zo ga ik door. Straks ook met de slang langzaam over haar hoefjes, daarna onderbenen, straks staat ze helemaal onder de douche. Zo vaak mogelijk doen zodat het gewoonte wordt. Succes.

Feng schreef op zaterdag 24 juni 2006, 16:27:


Ik wil er toch wel wat over zeggen, niet dat ik denk dat de kluisters zo goed zijn, maar ik ken dit paard vrij goed, ik ken een en ander van haar verleden.
Okke ken ik niet, behalve dan dat ik wel eens gemaild heb met hem. Het paard zelf ken ik wel vrij goed. Ik kan me er wat bij voorstellen dat ze met de handen in het haar zitten. Ik denk ook dat haar laatste kans bij Okke ligt, of ze moet teruggezet worden in het wild.
Vroeger had dit paard een andere naam, een van onze paarden komt uit een van die transporten. Dit paard heeft geen goede ervaringen met mensen.
( ik druk dat zacht uit) Er is een iemand geweest, die het geprobeerd heeft, en erg haar best heeft gedaan, maar dat was jaren later.
Het paard is uit een wilde kudde gerukt uit IJsland, en zo op transport gezet, slel je dat eens voor. In IJsland zelf begint dat met vangen, dan uren in een vrachtwagen, dan een vliegtuig in, in een container, in Luxemburg wordt er uitgeladen, hup weer een vrachtwagen in en uren rijden. Een paard wat nooit een mens heeft gezien!! Dit paard was al volwassen, haar veulen moest ze achterlaten, het veulen was net 3 maanden oud.
Ik vind het erg hard om Okke te veroordelen, hij heeft dit paard een kans gegeven, en weet het niet meer. Omdat dit paard niet te pakken was, is ze altijd opgejaagd. Zo is ze ook gepakt om in te rijden. Opjagen tot een hoekje in de stal. Ik kan me ook niet vinden in de kluisters, maar ik heb wel begrip.
Uit deze groep weet ik zeker een paard die zo getraumatiseerd was, dat ie bij de slager is beland. Wij hebben een paard uit een van deze transporten, met haar gaat het heel goed, maar zij was veel jonger dan dit paard.
Ik denk dat dit paard veel meer is gebaat bij begrip in plaats van de dierenbescherming, dit paard moet terug in een wilde kudde. Okke heeft haar een kans geboden, vergeet dat niet.

Esther

Hoi Nick,

Stoppen met deze lijn zou juist zo jammer zijn. Ik vind het onderwerp namelijk ontzettend interesant en zou er juist zo graag op doorgaan. Vandaar eigenlijk mijn opmerking.
Dat wat jij had uitgezocht zia google over de balans tussen adrealine en endorfine en de conclusie die je daaruit trok vond ik namelijk een hele goede.
Het is toch veel beter om dit verder uit te diepen dan ons te verdiepen in wie wat geschreven heeft, wat ermee bedoeld wordt, of wat er uit begrepen kan worden. Of juist weer verkeerd begrepen is? Dat gaat ten koste van het onderwerp en dat is juist zo machtig interesant.
Snap je?

sandratien schreef op zaterdag 24 juni 2006, 20:37:

epona schreef op zaterdag 24 juni 2006, 20:49:


Hoe kom je toch aan die leuke icoontjes? Ik zie ze zo vaak en wil ook zo graag een paar!!!!!!

sandratien schreef op zaterdag 24 juni 2006, 20:59:


sommige woorden doen het vanzelf,maar je kan via Help/Faq bij schrijven van berichten komen en daar staan een hele lijst met smiley's, veel plezier!

Spirithorses schreef op zaterdag 24 juni 2006, 19:28:

Gho wat stom allemaal. Ik begrijp je best. Prachtig veulentje
Wat als je nu eens gelijk het dubbele zou bieden of zo? Mogelijk interesseert het veulen hem toch niet echt (maar geld wel?).
Succes ermee, hopelijk valt er iets te regelen.
Plan b: heeft hij ze al gezien? Haarverf kan wonderen doen op zo'n spikkelkont (dat is een grapje hoor, dat zou niet eerlijk zijn)

Groetjes,
Elke

Hoi Esther,
Ik weet van je mailtjes, Okke heeft ze meteen aan mij doorgestuurd toen hij ze had gekregen. Door die mailtjes ben ik Pura (toen dus Folda) ook een stuk beter gaan begrijpen en ben ik veel met haar gaan oefenen om haar vertrouwen te geven en te krijgen. Het was, voor Okke met z'n geweldige ideetje kwam, ook zover dat ik vrijwel de enige was die gewoon normaal op haar af kon lopen en haar kon pakken en knuffelen. Ze kwam ook naar me toe als ik haar riep. De oefeningen hielpen dus heel goed en het ging de afgelopen twee weken eigenlijk heel erg goed! Ik liet de laatste tijd de meiden uit mijn uurtje ook wat oefeningen met haar doen om haar zo hieraan te laten wennen, en dit ging ook geweldig, na een paar dagen knuffelen met mijn 'hulp' konden de dames ook zonder mij erbij Pura gaan knuffelen en 'pakken'. Wat was dat een grote stap voor die angstige lieverd!! Het is een fantastisch leuk paard dat voor je door het vuur gaat als ze weet dat ze je kan vertrouwen en als jij haar je vertrouwen geeft.
Ze zou het zeker goed doen in een wilde kudde, maar ik weet zeker dat ze met een begripvol baasje en een aantal weidevriendjes het ook heel ver kan schoppen! Ze heeft vertrouwen nodig, geen angst. En dit is iets wat Okke niet begrijpt (of niet wil begrijpen) en hij zal op deze idiote manier nooit een , zoals wij het noemen, 'ponyclubpaard' van Pura maken, wat ie natuurlijk wel wil.

Okke heeft Pura inderdaad een kans willen geven, maar zodra ze "moeilijk" ging doen was het meteen gedaan met die kans en wilde hij haar zo snel mogelijk verkopen voor een flink geldbedrag. Niemand die haar voor dit geld wilde kopen na met haar kennisgemaakt te hebben, dus werd de verkoop teruggedraaid na wat aandringen van mij en wat andere ponyclubleden. Na nog een tijd niet kunnen pakken, weer in de verkoop, alleen wilde ik dit keer wel graag dat ze naar een nieuw tehuis ging en heb ik ook een advertentie op paard natuurlijk gezet. Nu heeft hij schijnbaar de verkoop weer teruggedraaid omdat hij toch wel een veulen dat veel waard is uit haar wil halen en ja....dan is er maar één oplossing voor Okke..kluisteren.

Pura is van het begin af aan mijn beste maatje geweest en ik kan het niet aanzien hoe Okke haar pijnigt. Niet zozeer op fysiek vlak maar wel zeker op mentaal vlak. Deze verbanning (want dat is het écht) kan die lieve schat niet aan en ik verwacht een dag dat ze gewoonweg niet meer kán.

Nog ontzettend bedankt voor je mailtjes toen. Misschien heeft Pura daardoor toch een leukere tijd gehad bij de ponyclub dan zonder je mailtjes.

Groetje Laura

e m kraak schreef op zaterdag 24 juni 2006, 15:23:


Jazeker en met skepsis, vooral van het eisende soort, werkt die subtiele en zachte communicatie niet, de lijnen zijn dan tezeer verstoord. De beroemste paranormalen presteren met moeite onder laboratorium omstandigheden, graag uitgelegt door de wetenschappers dat ze niets kunnen.

Ha ha Skepsis is ook de naam van de club mensen die strijden tegen paranormale kwaksalverij. Ik heb met verbazing me een bult gelachen, toen 2 van die artsen meededen met een vuurloop. Een meters lang pad van gloeiende kolen. De normale deelnemers waren vooraf meditatief getraint, de wetenschappers vonden dat niet nodig. Snel lopen was voldoende vonden ze, om geen pijnen blaren te krijgen. De wetenschappers gingen het erste over de kolen en aan het eind stond een waterbak om hun voeten te koelen. Ze schreeuwden niet het waren moedige mensen, dikke brandwonden hadden ze wel. De rest van de mensen liepen er kalm overheen en hadden geen pijn noch blaren. Zoals wetenschappers betaamt, hadden ze een verklaring, we hadden niet vlug maar langzaam moeten lopen, ha ha ha om je te bescheuren toch. Als je langzaam loopt heb je veel meer kans op zere voeten. Ze moeten nog een keer wat ze wijselijk niet deden natuurlijk. Ook hun collegas van de club hebben zich later nooit meer aangemeld om de test te lopen. Wel knap trouwens van de andere deelnemers, dat ze hun meditatieve staat niet verloren, met zulke voorbeeldige voorgangers.

Michiel

sandratien schreef op zaterdag 24 juni 2006, 20:28:


De mijnen vinden het allebei eng als ze zien dat de bodem een donkerder kleur krijgt door het water. Ze proberen er aan alle kanten omheen te springen, wat natuurlijk steeds moelijker wordt. Nu maak ik de grond eerst nat voor ik er een paard op zet en spuit dan af met een zacht straaltje, beginnend bij de hoeven en dan langzaam naar boven. Kan haar angst daar niet mee te maken hebben of is het puur het zien van de straal?