Straf kan positief zijn in de zin van toevoegen (een mep na een weigering) of negatief in de zin van weghalen (bak eten wegnemen als het paard tegen de box mept tijdens eten) in de hoop dat in de toekomst een paard de aktie en de straf associeert. Uiteindelijk kan het paard er wel iets van leren, maar het zal er nooit een bevredigend gevoel aan over houden. Het zal niet iets "willen", het zal hooguit iets wat hij eigenlijk wil, nalaten (bijv. NIET weigeren, ondanks dat hij eigenlijk bang is voor die hindernis, is hij nog banger voor de "straf"). Ga eens lezen op www.ingeteblick.be, een echte aanrader en ze kan het super goed uitleggen!

Ik zou het moeilijk vinden om te negeren als
Je paard probeert iets te verkrijgen met die rits. Al eens over nagedacht waarom hij aan die rits van je trekt? Dat is ooit geconditioneerd; je paard wordt niet geboren met dit gedrag. Dus dat ritstrekken moet ooit beloond geworden geweest zijn (Gents dialect is toch vree schuun he? ) en wellicht wel vaker ook. OK, puur hypothese: stel hij doet het om je aandacht te krijgen want je staat daar beetje te babbelen met een vriendin en je paard wilt je aandacht, hij wilt nl verder... En rara... hij komt aan je rits en hij krijgt aandacht! Je beloont dus eigenlijk wel zijn gedrag door hem aandacht te geven (negatief, maar het is aandacht!)... En misschien geef je af en toe wel eens positieve aandacht ook: je voelt je rits bewegen en je zegt tegen je vriendin 'ik ga door want hij wordt lastig'... Zo leer je je paard rits trekken = vertrekken. Bij negeren van dergelijk gedrag (is hetzelfde als bij opdringerige paarden bij voedselbelong) dooft het gedrag uit omdat het gewoon 100% waterdicht nooit bekrachtigd wordt. Het 'ritstrekken' haalt nooit meer iets uit dus verdwijnt! Pas op: je mag dan ook nooit meer aandacht geven aan dat gedrag of het flakkert weer op. Net als een kind in de supermarkt die zaagt over een ijscremmeke en die niet krijgt. Als moeder na 20 keer 'neen' zeggen toch maar toegeeft om het kind stil te houden weet het kind maar al te goed dat hij de volgende keer na 21 keer ook wel ijsje krijgt. Snap je?
Je dooft als het ware het gedrag uit: hij 'vergeet' het ritstrekken. Bij het positief straffen 'vergeet' je paard dat gedrag niet, hij voert het alleen even niet uit omdat hij geconditioneerd is dat het effect of het gevolg van ritstrekken iets negatiefs is (bv tik op zijn neus). Maar dat betekent wel dat je dus elke keer die negatieve betekenins voor hem moet toevoegen aan die prikkel om het staande te houden.
Nog even aan toevoegen: je paard snapt dus dat het woordje 'neen' iets fout is? Ook met dit 'snappen' is hij niet geboren! Jij hebt hem dus geleerd dat na een 'neen' iets negatiefs volgt... Pas wanneer je na de prikkel 'neen' iets negatief toevoegt zoals een tik en doet dit lang genoeg zal je paard leren dat 'neen' zeggen dus gevolgd wordt door een tik en dus iets niet leuk is. Dus je paard heeft een ingewikkelde weg geconditioneerd waarbij jij der dus van uit gaat:
ritstrekken --> aandacht --> 'neen' --> tik --> pijn --> gedrag dooft uit
Kan jij garanderen dat je paard die weg helemaal zelfstandig kan vatten en denk je zo het neg gedrag van ritstrekken vermeden zal worden? En bovendien, hoe meer schakels of prikkels je invoegt, hoe groter de kans op fouten maken.
Is het niet eenvoudiger:
ritstrekken --> geen aandacht --> gedrag dooft uit

En dat is nou net het principe van de leertheorie die bij clickeren gebruikt wordt....

Isabel van der Made schreef op dinsdag 20 juni 2006, 0:49:


Goed idee wil ook wel eens horen hoe Piet hierover denkt