Christel Provaas schreef op maandag 1 mei 2006, 18:20:
> En
> klassiek en Iberisch ligt dichter bij elkaar dan klassiek en
> sportrijderij.
Oeps, nee.
Klassiek-dressuur en sportrijden hebben binnen de FEI een symbiotische relatie.
Zoals Steinbrecht het beleefde had het fundamenteel al níets te maken met 'Iberisch' doch was als klassieke dressuur op zích wel een eigen stijl en hij klaagt in zijn boek over de invloed van het Engelse jachtrijden. Ook over Baucher maar dat is een ander, haast lachwekkend, verhaal.
Sinds de dwaal(lees: faal-)doorontwikkeling van Caprilli's voor spríngen bedoelde rijstijl is het klassiek van de FEI erg dicht bij de andere takken van FEI-sport gekomen en hebben ze een wisselwerking.
Als je het huidige FEI-klassieke rijden wil doorgronden moet je in de doorontwikkeling en invloed van Caprilli duiken. Erg interessant is dan dat je rap ontdekt dat Caprille zeer paardgericht dacht en enórme problemen zou hebben met hoe zijn invloed verworden is.
Ergerlijk is dat vrijwel niemand de inhoud van de schaarse (brief)teksten van Caprilli kent. Die zijn slechts éénmaal gepubliceerd in 1967 door J.A.Allen in een beperkte oplage.
Ik probeer nu de oorspronkelijke italiaanse tekst op te duiken omdat ik vertaalhikjes' vermoed.
Binnen de FEI liggen Sportrijden en klassieke dressuur érg dicht bij elkaar Christel.
Terug naar 'Iberisch'. Dat zet ik tussen aanhalingtekens omdat het als één stijl niet bestaat; er is meer dan een handvol echt verschillende takken aan die boom.
Zelfs Koning Duarte schijft in 1438 al over 5 manieren van rijden.
Zo hebben Doma Vaquera en Doma Alta Escuela (om er twee te noemen) alleen voor de leek veel met elkaar gemeen, voor het paard echter bepaald niet
Duarte kende geen van deze twee geformaliseerde vormen en had het over fundamentelere dingen.
Duarte had echter feilloos helder op het netvlies dat het zadel een essentieel element in de stijl is en gebruikte het woord 'zadel' voor zowel het zadel zelf als de stijl waarmee het verbonden was.
Het gebruiksdoel bepaalde de effectiefste stijl en de hulpmiddelen, zoals een zadel, logische afgeleiden. Vorm volgde functie.
In dit licht vind ik het ronduit 'vreemd' om een spaanse zadel en trens aan de teugel gecombineerd te zien en dergelijke: het gaat vaak eigenlijk om het uiterlijk van de vorm en van de functie is geen greintje besef. Jammer voor ruiter en paard omdat dit kwaliteit, in de correcte definitie én de populaire invulling, gelijk al uitsluit
Door mijn keuze optomingsloos, weerstandloos verzameld te rijden word ik teruggeworpen op de essentie van rijstijl(en) en dat is inzichtelijk en leerzaam. Gisteren toevallig in de picadero zonder halsring en mijn armen wijd uitstrekt in alle gangen bezig geweest: ben het geleerde nog aan het verwerken. Mijn páárd had er geen moeite mee
Voor wie dit onderwerp; de verschilende rijstijlen, interesseert is Reiter, Reiten, Reiterei van Sadko Solinski onontbeerlijk.
Ikzelf zou érg graag naar de workshops van Branderup in NL komen. Ik probeer écht om een gaatje en budget te vinden.
Een tweede scholingsrichting hoop ik een keer te vinden in Marokko waar ten zuiden van de Atlas noch traditionele kennis bij berberstammen zou zijn. Eerst basiskennis tamazight echter
Branderup spreekt tenminste ook engels
HC
http://users.telenet.be/huertecilla
Warboel
