Vanmorgen naar 'salinas' gereden, waar in een schijnbaar tijdloos stroomdalletje water halverwege een poreuze helling naar boven komt.
Het met zouten en mineralen verzadigde water op de zuidhelling zet bij het verdampen een zoutkrans op de stenen af.
Met een stomp mes kan je deze soms echt fraaie kransen er voorzichtig af pulken en zo verzamel je heerlijk smakend zout van een heuse zoutlik.
In het uitzicht van deze miniterrasjes is een vlakte waar de tienduizend of zo jaar terug door de lokale bewoners gedomesticeerde iberische wilde paarden moeten hebben rondgelopen.
Een bevredigend idee dat ik onze paarden dit zout in een isotone oplossing als electrolietaanvulling geef.
Uiteraard kan je dergelijk zout in een gezuiverde uitvoering in een fraai eco-doosje in elke reformwinkel kopen. Dat mist echter volledig het punt. Dít zout haal ik zelf te paard van een plek waar ooit de prehistorische wilde paarden het ook kwamen oplikken. Een bevredigende gedachte.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla