Huertecilla schreef :
>
> Het punt is dat wanneer jij het veilige punt bent het paard
> naar jouw toe vlucht: dat er geen paniekvlucht onstaat -> joúw
> vaardigheid.
>
> Dat
> paard is bewust ongehoorzaam en heeft ervaren dat het stereker
> is dan een mens. 'Op hol' ten gevolge van bewuste
> ongehoorzaamheid is geen paniekvlucht.
> Paniekvlucht kun je niets mee. Dat moet je voorkomen en dat is
> niet moeilijk.
HC, bedoel je niet
iets ipv niets? Misschien lees ik het anders ?!
> Bewuste ongehoorzaamheid kan een lang verhaal zijn afhankelijk
> van de voorgeschiedenis van ruiter, paard en het krakter van
> beiden.
>
> Terug naar het nodig hebben: als je denkt een noodrem nodig te
> hebben moet je niet naar buiten gaan.
> De rem is de bereidheid van het paard om te stoppen. De
> oplossing is dus eenvoudig.
> Zo lang je met 'ja maar áls....' in je hoofd blijft zitten heb
> je nog werk
Ik ben het met je eens HC, vooral dat "De rem is de bereidheid van het paard om te stoppen" vind ik goed klinken.
Ervandoor gaan als gevolg van paniek vind ik wél op te lossen.
(Volgens mij bedoelde jij dit ook ).
Vertrouwen,
desensibiliseren, communicatie, daar kun je iets mee.
Het gekke is dat ik bewuste ongehoorzaamheid veel akeliger vind. Paard gebruikt dan heel gericht zijn brute kracht en dat zijn heel wat kilo's wanneer het paard eenmaal ontdekt heeft dat hij daarmee wegkomt.
In het geval van mijn overleden paard was dat telkens weer het probleem en daar prikte zelfs ik moeilijk doorheen want je kreeg nooit een waarschuwing, want van het ene op het andere moment tááide ze...
Daar gingen meestal heel gewone gezellige momenten aan vooraf waarin werkelijk niets erop duidde dat er wat stond te gebeuren.
Het duurt een tijdje voordat je daarin een patroon ontdekt.
Dan hoeft het niet meer te gebeuren, maar voordat het zo ver is......
Dan leer je dat je zo'n paard nog niet kun laten kijken naar een open veld en geloof me, dat rijdt niet ontspannen.
Aan een paniekreaktie gaan meestal waarschuwingen vooraf : Kijken, snuiven, snorken, 'op de tenen lopen' (dansen), je ziet het aan de oren etc. In geval van goede communicatie geen echt probleem dus.
Als mijn supergevoelige en goed getrainde Arabier besluit ervandoor te gaan omdat zij zich bedacht heeft dat ze graag nóg wat harder wil gaan is dit een bewust ongehoorzame actie en nooit het gevolg van paniek.
Haar op zo'n punt bij me houden kost me meer moeite dan in een panieksituatie, hoe gek dat ook klinkt.
Eigenlijk hebben wij nooit panieksituaties, die kan ik vermijden doordat ze geleerd heeft op mij te vertrouwen. We komen wel eens énge situaties tegen maar die hoeven nooit te leiden tot paniek. Inderdaad, dat is te voorkómen. In een panieksituatie wil mijn paard graag bij me zijn en naar me luisteren, want wat het vrouwtje zegt is goed, dat wéét ze en daar vertrouwt ze blindelings op.
-
En ja; als je denkt een noodrem nodig te hebben dan moet je niet naar buiten gaan. Ook dat ben ik met je eens. Tóch kan het gebeuren dat je voor onverwachte situaties komt te staan, weet je nog zoals vorig jaar met Capricho en die brommer in de bergen?
Het blijven toch vluchtdieren.
Greetz, Pien
Warboel
