Veel mensen laten hun paard beslaan omdat ze denken dat het hoort. Omdat ze bv veel op straat rijden. Mijn voormalige hoefsmid (die van kort door de bocht maar onbewust modern, eerder bericht) besloeg mijn paarden om de reden dat ik ook veel op straat rijd. Zou hij dat niet doen, zou het paard gevoelig/kreupel lopen en dan kun je niet rijden zei hij. Punt. Ik ben ervan overtuigd dat hij dat meende en niet zei om zijn toko zeker te stellen. Reden voor mij om de peperdure methode te handhaven. Het was immers voor het welzijn van mijn paarden en daar had ik 180 euro per beslag (2 paarden rondom, elke 8 weken) graag voor over. Je steekt er niet zoveel geld in als je ervan overtuigd bent dat het slecht is.

Een paard met hoefijzers heft zijn benen hoger, heeft meer knie-actie. Kijk op tuigpaardconcoursen. Ongeacht van of je dat mooi vindt of juist niet, en of ie daardoor harder door de baan gaat of niet, kan het een reden zijn om ijzers aan te brengen.

Endurance-ruiters die klasse 3 en 4 rijden, hebben vaker wel dan niet hoefijzers, omdat de afstand (80 tot 160 km) gewoon te lang is om de hoeven heel te houden en de training er blijkbaar niet voldoende in heeft kunnen voorzien.

Het paard met de scheuren van kroonrand tot beneden aan toe waar ik eerder over schreef maar geen reactie op kwam, hoe had die zonder tijdelijk fixerende ijzers geholpen moeten worden? hetzelfde geldt voor het gebroken hoefbeen, waar fixatie de enige oplossing is.

Ik ben absoluut vóór ijzerloos, laat dat buiten kijf staan. Maar daarmee hoef je niet het gebruik van hoefijzers, in welke omstandigheden EN HOE TIJDELIJK DAN OOK, zo rigide af te wijzen! Zeker als je een geval zoals bv een gebroken hoefbeen niet kent, vind ik het kortzichtig om vast te houden aan ijzerloos.

Door zwartwit te denken verlies je de kleur uit het oog...!

Nou schiet me maar af.

e m kraak schreef op donderdag 16 maart 2006, 23:56:


En hier op de site bij de foto's van Khabal: een foto van Camee en Khabal samen die het beide doen.

Liesbet schreef op donderdag 16 maart 2006, 23:50:


Hoi Liesbet,

Ik snap je twijfels en onzekerheid helemaal. Ik vond het ook heel eng om het zelf te gaan doen. Daar komt ook nog eens bij dat ik niet zo handig ben met rasp en mes. Maar gelukkig heb ik wel een paard dat geduldig op 3 benen kan staan. De cursus heb ik gedaan in november 2004, dus dat is al een poosje geleden. Toen waren er nog niet zo veel natuurlijk bekappers om je te begeleiden, nu gelukkig wel.

Vorig jaar juni is er een jaarling bijgekomen. Die was toen 2 keer in zijn leven "gewoon" bekapt. Even een voetje geven was al moeilijk en eng voor hem, laat staan dat ik er aan kon werken. Misschien komt dat overeen met jouw paard. Maar ik kan je verzekeren dat hij nu prima alle 4 zijn voeten geeft en ik kan nu ook rustig werken aan zijn voeten. Het is gewoon ook ontzettend leuk om het zelf te doen.

Ik denk dat een heleboel mensen op dit forum die nu hun paard/pony zelf natuurlijk bekappen zich herkennen in jouw verhaal.

Ik adviseer je om de cursus te volgen, een goede natuurlijk bekapper in ieder geval de eerste keer je paard te laten bekappen en je vervolgens te laten coachen door die natuurlijk bekapper.

Enne.......vergeet ook niet dat het bekappen een onderdeel is van een groter geheel he?

Groet,
Tineke

Christel Provaas schreef op vrijdag 17 maart 2006, 9:59:


Wat is het belang voor het páárd?


.... maar... is dat het belang van het páárd?


Euh.... beíden zijn NIET in het belang van het páárd. Endurance is geen paardgericht voorbeeld en het beslaan om gevolgen van deze overbelasting te voorkomen een lapmiddel.


..en jij de vraag: 'wat is het belang van het páárd?'
Alles wat jij opnoemt zijn voorbeelden van het belang van de méns en het eventueel beschermen tegen de overbelasting en/of verkeerde belasting door die mens in het streven naar zijn/haar belang.
De vraag van Egon beantwoord je niet.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla