wat is er met de mannen op PN ?
Na peter, peter, egon en nick lijkt nu ook al frans aangetast
is het het ontberen van essentiele zonneschijn
in dit somber februaridal
of zou het weer gewoon gebrek aan erotische exercisie zijn
zodat ze elkaar de grijze haren uit de al dan niet
al kalende schedelhuid plukken
en nu zelfs de lieve forumwijfjes aanpikken
de ouwe en de jonge, zowel de nieuwtjes als de blijvertjes....
zou er al een serum voor bestaan
een wondertovermiddel dat nog helpt ook
onverdund en niet te bitter
en bovenal
zou humor redding brengen ?

Peter Donck schreef op zaterdag 4 maart 2006, 17:02:

Met dit winterweer zou je nochtans denken dat dat er al eens sneller van komt niet?
Ach volgens mij is het gewoon een beetje een comunicatieprobleem wat af en toe boven komt.
Gr,
Elke

willekaaah schreef op woensdag 1 maart 2006, 15:43:


Hallo allemaal,

Mijn paniek is weer over hoor; Fijn dat er zo wordt meegedacht!!!
Het boomloze zadel is nu dus in gebruik en ik merk toch dat m'n paardje het prettig vindt: ze gooit niet meer met haar hoofd! Voor mij is het even wennen maar vandaag was de 3e rit het gaat al beter. Vanmiddag zelfs even met mijn voeten uit de stijgbeugels gereden en zowel een stukje draf als galop gedaan en ik blijf warempel beter zitten: 't is nog wat eng maar dat vertrouwen komt ook wel goed.

Ik voeg me dus bij Willekaaaah: kijk wat bij je paardje en bij jou past.

ElkeW schreef op zaterdag 4 maart 2006, 20:06:


Ik denk dat we het allemaal wel goed bedoelen en het is best wel frustrerend misschien om telkens dezelfde onderwerpen/vragen te krijgen.

Maar wat ik wel vind is dat de mensen met paard-natuurlijk ervaring zich beter moeten realiseren dat veel paardenmensen met nieuwe/andere ideeen geconfronteerd worden dan met welke ze al generaties lang in aanraking komen.

Als mensen al generaties lang geleerd wordt dat een bepaalde kleur blauw is en nu opeens horen dat het geen blauw is, maar rood dan is dat even wennen. ook ik ben opgevoed met rijlaarzen, zweepje, bit enz enz ..

En het heeft even geduurd voor ik de ommezwaai kon maken en ik ben er nog lang niet/heb nog veel te leren.

Wat mijn "soort" nodig heeft is geduldige leermeesters van wie we kunnen leren en aan wie we af en toe een domme vraag mogen stellen.
-------
Maar dat je goed met paarden om kan gaan betekent dus niet dat je naar de mens didactisch bent. Dat je kennis hebt maakt je nog niet tot een goede leraar.
---------
Slechts mijn visie. Verder vind ik dit een fantastische site.

Vriendelijke groeten allemaal
En laten we maar hopen dat hetlentezonnetje niet al te lang op zich laat wachten. Ik ben de eerste die toegeeft er erg naar uit te kijken.

Cindy

Peter Donck schreef op zaterdag 4 maart 2006, 17:02:


Mooi geschreven, Peter.
Een lach brengt altijd zonneschijn!

Groet, Els.

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 4 maart 2006, 22:21:


Whoeeeeeaahaaahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaahahahahahah ..... die is goed
Groetjes van M uguet.
"Make me pure not yet...."

Muguet schreef op zaterdag 4 maart 2006, 22:30:


Ik ben hier nog maar net (rijmt...)..

Nick Altena schreef op vrijdag 3 maart 2006, 20:52:


Dag Nick,
Typisch vragen van "een hoofdmens". Het lijkt erop dat je een absolute zekerheid wilt wat betreft de perfecte omgang met je paard. Laat ik je meteen uit die illusie halen: Die krijg je niet! Jouw omgang met je paard is gewoon gebaseerd op een egocentrische insteek. Ikke, ikke, ikke! De kans is aanwezig dat jouw paard alles wat je met haar onderneemt (hoe goedbedoeld ook) met tegenzin doet. Klote gevoel, hè! Ikzelf verzin altijd de smoes dat ik haar bescherm tegen de roofdieren (verkeer, boze dorpsgenoten wanneer ze door de tuinen heen zou baggeren, etc.). Als tegenprestatie vraag ik haar met mij samen te werken op een manier die ikzelf voor ogen heb en waar zij zelf ook een redelijk grote inbreng heeft.
Ik maak mezelf ook wijs dat ik haar vaak begrijp. Zeker weten doe ik dat natuurlijk niet, maar ik probeer door waarneming in de meest brede zin van het woord een oordeel over haar verstandhouding met mij te vormen. Gisteren zat ik, zoals zo vaak, op de hurken bij haar toen ze aan haar hooi stond te knabbelen. Ze maakt dan altijd geluidjes, die ik bestempel en ervaar als uitingen van tevredenheid. Het kan echter ook zijn dat ze ermee bedoelt: "Rot op, ik ben aan het eten." Ze komt ook altijd hooi oppikken vlak bij mijn hand terwijl ik het hooi wat uitelkaar haal. Liefst raakt ze mijn hand even aan en maakt weer een geluidje. Ik beschouw dit als haar manier van contact zoeken vanuit liefde. Maar misschien bedoelt ze: "Blijf van mijn hooi af! Maar......, zo VOEL ik het niet. Er hangt op die momenten iets in de lucht, dat maakt dat ik het gevoel heb dat we elkaar begrijpen. Gisteren gebeurde er iets dat voor mij en mijn paard heel bijzonder, vind ik (je moet Katy hier eigenlijk voor kennen). Terwijl ik op de hurken bij haar zat stopte ze met hooi eten, kwam met haar mond bij mijn mond en zoende me. Ja, je leest het goed, ze zoende vol op mijn mond en ging weer rustig verder met eten onder het genot van een zacht knorretje.
Wat ik wil zeggen. Liefde en begrip liggen heel dicht bijelkaar. Dus..... wanneer je veel echte liefde geeft aan en ontvangt van je paard is volgens mij de kans groot dat je elkaar redelijk goed begrijpt. Die liefde voel ik diep en volgens mij mijn paard ook. Hoe dieper je elkaars liefde voelt hoe beter je elkaar gaat begrijpen, volgens mij. Maar de kans is aanwezig dat dit klinklare onzin is natuurlijk, want zekerheid heb je nooit! Zit je gewoon de gedachtenspinseld van een gek te lezen en is de kans groot dat jij en ik elkaar niet begrijpen, of toch wel......of niet......of wel.......?

Ik hoop dat je daar als hoofdmens iets mee kunt. Denk niet te veel na, maar neem waar in de meest brede zin van het woord, met onvoorwaardelijke liefde als uitgangspunt !! Wellicht dat het je helpt een (weliswaar onzeker) antwoord te krijgen.

Groeten,
Gregoor

Nick Altena schreef op vrijdag 3 maart 2006, 18:42:


Ja, dat is zo de straal heeft zeker een functie (en dat vergeten helaas heel veel hoefsmeden die er een ijzer onder slaan waardoor de stralen geen contact meer hebben met de ondergrond en dus ook hun functie niet kunnen vervullen
de straal werkt als een soort van sensor en zorgt voor de nodige grip en werkt ook als een schokdemper samen met het daaronderliggende straalkussen.... (maar dat wisten de echte paardnatuurlijk freaks al lang dus eigenlijk onnodig voor hen te vermelden)....
In ieder geval... zo wie zo .... groetjes Muguet.

Natasja Cornelissen schreef op vrijdag 3 maart 2006, 13:33:


Vroeger gebruikte ik ook paardendekens omdat ik dacht dat mijn paarden die nodig hadden maar dit blijkt niet waar te zijn...
ik gebruik nu al 2 jaar geen dekens meer en dat bevalt echt super !!!
Mijn paarden zijn ook NOOIT meer verkouden geweest zonder dekens en staan gewoon 24 uur per dag lekker buiten... dat is ook weer antropomorfisme {zo heet het toch he } dat men denkt dat het nodig is om de paarden in de winter (zelfs binnen op stal) een deken op te moeten doen.... wel moet je paard er aan wennen ....dus opbouwen met de seizoenen mee laten gaan zonder deken..zodat de wintervacht zich ook daadwerkelijk kan vormen in de nazomer en in de herfst...
mijn paarden zijn heel leuke 'beertjes' nu ...
Muguet.

nou ik denk idd dat het haar heel veel moeite kost om ze op te tillen.
dat balkjes draven ed doe ik al van jongs af aan maar dat helpt niks.
ze is enorm stijf in haar achterbenen.
met hoeven uitkrabben ed knakt het ook vaak en ze drukt de hoef weer naar beneden.
als ik dressuur met haar reed en we waren heel hard aan het werk, dan ging het beter.
maar dan liep ze dus ook niet ontspannen.
dus dat hoeven optillen gaat ze niet leren denk ik.
worden die hoeven nu vanzelf zo hard dat dit niet meer uit gaat maken?
of moet ze beter gewoon in de berm blijven lopen?


ok alleen de hoekjes vooraan dus omdat het anders zo recht afgesleten is?


ok dit is een duidelijk verhaal.
bedankt voor je antwoord.
groetjes

Peter Donck schreef op zaterdag 4 maart 2006, 17:02:


Een paar grote knullen in de zandbak die een pukkie te lijf gaan. Dat pukkie komt nooit meer in de zandbak spelen, dat is een ding dat zeker is.

Cassandra

Graag zou ik wat gerichte info en ervaringen van gebruikers, bij elkaar verzamelen over hoefschoenen.
Wellicht hebben meer mensen daar wat aan.
Voor de duidelijkheid, het gaat me om het aangespannen rijden en niet in verband met een overgangsperiode. Het voordeel van schokdemping en evt. toch te overmatige slijtage zijn daarbij mijn overwegingen.

Ik heb al wat zitten zoeken, maar ik kan niet ook weer niet heel veel vinden.

Het gaat me met name om Marquis, Boa, Smit (heeft iemand een foto bijvoorbeeld?), Easy Boot, en Old Macs en wat er nog meer is.

Dus graag voor- en nadelen, aan en uitdoen, hoe lopen de paarden ermee, dat soort dingen.
Ik hoop dat ik zo een kort en bondig en liefst zo compleet mogelijk overzicht krijg van de verschillende hoefschoenen.

Loes Scheres schreef op woensdag 1 maart 2006, 18:28:

Hallo lieve Natuurlijke BekapMensen,

Ik had ook een vraagje omtrent de rotstraal

Bij de jongste van mij hangen er de vellen ook aan de straal en de hoef is ook vochtig niet droog,maar het was de laatste dagen dan ook erg vochtig buiten en ze staat buiten in paddock met zand dag en n8;zal ik de remedie die genoemt wordt met betadine shampoo wassen 10 min intrekken ook doen daar haar hoeven WeL stinken.
De los (niet allen) hangende vellen heb ik dan ook wel voorzichtig weggesneden,maar ben dus wel bang dat het rotstraal is:-(wie weet raad??
Of moet ik de natuur ze gang laten?

Gr Milen@
RijIJzerVrij

Gregoor Lendfers schreef op zaterdag 4 maart 2006, 22:34:



Hoi Gregoor,
Door jou stuk en een prive mail wat ik ontving krijg ik de indruk dat ook dit bericht niet helemaal begrepen wordt zoals ik het bedoelde.

Ik heb geen problemen hoor, mijn paard is voor mij als een huisdier zoals ik ook mijn hond of kat heb.

Rijden doe ik de laatste tijd niet veel meer , ik hoef niet meer zo nodig, ik geniet al van het gewoon maar bij haar zijn ....buiten het feit dak een medisch probleempje heb waardoor ik ff niet ontspannen kan zitten.(nee geen aardbeien op mijn kont)
We spelen dus maar wat , we wandelen wat, we troetelen wat, of ik verzorg de hoeven.... en verder staat ze gewoon in een hele grote wei met wisselend tussen de 6 tot 10 paarden met af en toe kippen , pauwen of honden om mee te dollen , dus die vermaakt zich wel....denk ik dan...

Zie de stukjes die ik heb laten staan uit mijn bericht.
Wat ik niet snap...is dat er zovelen zijn die er zo zeker van zijn dat ze hun paard wel kennen en begrijpen.
Het wordt zo vaak en makkelijk geschreven, vaak ook als excuus voor hun eigen handelen ?
Ik zit vanaf mijn jeugd (lang , lang geleden) al tussen de paarden en ik weet van mezelf dat ik mijn paarden nog steeds voor maar een HEEEEEL klein gedeelte begrijp.
Net zo weinig als dat ik mijn kat , hond of roodstaart begrijp....al zijn sommige signalen van juist deze dieren natuurlijk wel heel duidelijk.

Mensen begrijpen elkaar al niet eens, zie hier bijv. op het forum , simpel al door het uitvallen van bijv. de lichaamstaal...laat staan dat ze een ander diersoort kunnen begrijpen.

Wij spreken geen paardentaal, wij verstaan ze niet , kunnen onze oren niet bewegen zoals zij doen (jaja...sommige wel :) ) en onze houding lijkt ook al niet op dat van een paard.

Dat is waar ik het over heb...wat ik bedoelde en niet snap.
Er zijn toch, ondanks al deze verschillen zoveel mensen die zeggen hun paard te begrijpen of het al dan niet goed is wat ze als mens doen.
Snap jij me nu wel :)

Overigens...je paard is niet de enige kusser hoor :)
Miranda stond ooit in de buitenbak terwijl haar grote vriend met mijn vrouw over het stenen/zandpad liep ter controle tijdens een bekappingsbeurt...in dit geval gingen ze van ons af dus.
Ik zat aan korte kant op de houtrand van de bak.
Miranda was wat onrustig, misschien dacht ze dat haar grote vriend er vandoor ging en liep steeds op en neer langs de lange kant van de bak te briesen en kijken...staart flink zwiepend en maar snuiven en hinnikken.

Toch kwam ze in al haar opwinding ineens op me aflopen, met die grote neus voor me staan en kreeg ik ook zo een smakkerd, waarop ze onmiddelijk weer druk langs de rand ging drentelen, haar grote vriend bekijkend die inmiddels al weer op de terugweg was.

Zo plotseling en zo teder, het is leuk dat mee te maken.
Nu doet ze het als ik er om vraag :) maar das dan natuurlijk aangeleerd nu en niet zo spontaan zoals toen.

Gr, Nick