Marjolein19 schreef :

Ow jawel, ik denk dat je heel veel kunt betekenen voor dit paard.
Maar dan moet echt iedereen zich zeer consequent aan het programma houden. Niet één moment sjoemelen of toegeven, want dan ben je weer terug bij af.

Diesel van ons was ook een ramp, nu is ie een lieve kerel die ons iedere dag op een vast tijdstip, op een vast punt in de hoek van de bak staat op te wachten en elke dag hinnikt hij precies zijn zelfde hinnikje.

Oké, met wel nog een lichte gebruiksaanwijzing, maar daar valt tot ieders tevredenheid zeer goed mee te werken.
Hij kan echt niet tegen drukke mensen en druk pratende personen, maar hij kan wel over de brug terwijl hij wordt ingehaald door een toeterende stadsbus.
De carnavalsstoet kwam vandaag langs de wei en hij lag in de bak rustig te dommelen.

En je mag best weten dat ik die eerste weken dat wij hem hadden nadat hij Anne in het oor gebeten had ( 6 hechtingen) best wel wat nachten heb liggen piekeren om hem. Ik kon nog niet met mijn rug naar hem toegedraaid staan want dat was al uitlokken.
Moet je hem nu eens zien, na 6 maanden.

We hebben nog een weg te gaan, maar dat gaat lukken, ik heb er nu vertrouwen in en hij is rustiger, evenwichtiger geworden, heeft niet meer de neiging in zijn agressie te schieten als ie het even niet meer snapt of het niet meer aankan. Gewoon : De vier R's.
Ik heb echt niet meer met hem gedaan hoor, behalve dat (toen ie het eenmaal aankon) we vanalles gedaan hebben om het leven voor hem gezelliger te maken en we hem ons vertrouwen hebben gegeven.
Expres met je rug naar hem toe gaan staan, zo van : 'kijk, ik vertrouw je nu en ik ga ervan uit dat je mij nu niks meer wilt doen'.

Diesel is nu een paard dat veel prikkels vraagt, overal bij wil zijn, alles meemaken, hij heeft ruimte nodig om zijn ding te doen, maar er is iets onvoorwaardelijks in hem naar boven gekomen, ik vergelijk hem met onze Herdershond, da's ook zo'n trouwe. Alhoewel je met zo-een niet moet gaan lopen klooien.


En dát is je belangrijkste struikelblok.
Die eigenaar.
Overigens dacht ik dat je wel al een paard van jezelf hebt, is dus niet zo.
Oké, dat maakt het wat duidelijker allemaal.

Groet, Pien

Hallo,
Ben erg geinteresseerd in dit onderwerp want ons hengstje heeft ook scheve slijtage aan zijn linkerachterhoef. Nu heeft ie vrij lang, ik denk wel jaren, scheef gelopen ivm een scheefgegroeide hoef, maar sinds ik natuurlijk bekap en de zool volg beweegt ie al veel beter en is de hoef vrijwel recht. Maar hij loopt dus nog steeds scheef waardoor de hoef scheef afslijt. Een beetje maar hoor want hij loopt natuurlijk uiteindelijk toch op de zool. Elke keer na het rijden rasp ik bij - altijd tot de zool; op de lange duur moet dit denk ik, hoop ik, voldoende zijn om te corrigeren? Hij moet weer leren recht te lopen immers. Graag reacties!

Mijn merrie heeft voor een beetje een 'graasvoetje' en daardoor twee ongelijke hoeven. Maar ik volg nu altijd gewoon de zool en zie het als een schoonheidsfoutje, het maakt voor haar beweging volgens mij niets uit.
Groetjes, anna

Els Kleverlaan schreef op maandag 27 februari 2006, 12:55:


Heeeeel erg mooi verhaal Els! Gewoon mooi, zo'n resultaat! Oh ja... schuldgevoelens. Die heb ik ook.... ik reed tot voor kort nog met een bit..... Heb de DVD Horse Encyclopedia binnengekregen... Heel indrukwekkend! Bij sommige beelden traantjes wegpinken... bij sommige beelden puur genieten! Echt, een topper/aanrader... heb er eigenlijk geen woorden genoeg voor... Dit moet je gewoon gezien hebben.... de souplesse, de elegantie, het werkwillige..... kwijlen bij een Spaanse draf.... ) en dat met paarden zonder zadel, bit of wat dan ook. Alleen een riem rond de hals en de maestro... Hij staat op zeer eenzame hoogte!
Kan het niet laten... nogmaals de link:

http://www.nevzorov-haute-ecole.com/en/

GENIETEN!

Wil.

Natuurlijk kom je er wel!!

Spirithorses schreef op dinsdag 28 februari 2006, 0:09:


hartsikke bedankt ik zal ook jou site laten lezen aan de eigenaar en het er eens over hebben. ze is wel eens in belgie geweest heb ik gezegd he? dus misschiein dat we die man weer even moeten opbellen.
het is dus (heel logisch) iets wat we samen meoten doen. en ik denk trouwens dat het aan haar verleden ligt. de eerste anderhalf jaar van haar leven heeft ze ergens anders gestaan en ik heb verhalen gehoord over tot bloedens toe met Stang gereden.. maar er is dus iets gebeurd waardoor ze weer is teruggevallen. misschien zelfs wel door mij.. nah ik ga kijken of de eigenaren meewerken!
nogmaals bedankt
groetjes marielle

marielle schreef op dinsdag 28 februari 2006, 8:10:


Voilá, daar heb je het.
Waarbij het niet zo heel veel meer uitmaakt wát er gebeurd is, maar dát er iets gebeurd is.
Tja, wat doet die man in Belgie he, dat ze ergens heen gaat wil niet gelijk zeggen dat dat ook een juiste methode is (misschien wel in de ogen van de eigenaar). Veel mensen trainen met de zweep erbij.
Ik geloof best dat dat een tijdje goed zal gaan, maar dat geeft geen solide basis en het paard komt toch weer in opstand.
Ik zie het niet zo in 'trainen' in de vorm van werken, ik zie het meer in de vier R's (basisbehoeften) en pas wanneer daaraan voldaan is kun je een vorm van training oppakken.

Wanneer iets solide in een paard aanwezig is en iedereen houdt zich daaraan is er voor het paard geen reden om terug te vallen.
Is dat wel zo (mits solide aanwezig) is het een menselijke 'fout' , niet die van het paard. Het paard 'doet' immers gewoon zijn paardending.

Groetejs, Pien

Wil schreef op dinsdag 28 februari 2006, 2:09:


Bedankt allemaal voor de positieve reacties en complimenten. Maar ik ben niet zo trots op mezelf, alleen maar op Froukje. Bij mij is er dat schuldgevoel en dat voelt heel zwaar. Ik heb Froukje al 14 jaar. Heb vroeger wel eens gedacht dat er iets niet goed bij haar zat. Veearts ernaar laten kijken, gebit laten controleren etc. Maar ik heb er nooit bij stilgestaan dat er in haar hoeven iets fout kon zitten. Heb altijd gedacht dat de hoefsmid (en ik had zeker geen goedkope, maar één met een goede naam) dat wel zou zien of melden. Heb hem ook wel over Froukjes kuren verteld en dat ze zo slecht stelling gaf en dat ze aan de longe haar achterbenen zo vreemd neerzette, maar hij heeft nooit gezegd dat de stand van de hoeven daar nog wel eens de oorzaak van kon zijn. En daarbij komt dat ik vaak genoeg te horen heb gekregen dat het een rotpaard was en dat ik haar weg moest doen. Ik ben bang dat ze dus haar hele lange leven op zere voeten heeft gelopen en dat ze daar zo krengig van is geworden. (En dat zou iedereen worden, nietwaar?) Het is heel wonderlijk te merken dat het krengige, nu ze niet meer gevoelig loopt, gewoon uit lijkt te doven.
Ik zal er mee moeten leren leven, probeer Froukje nu zo positief mogelijk te benaderen en doe dingen die ze leuk vindt. Moet nu wel uitkijken dat ik haar niet teveel verwen...

Groetjes Els. (Alweer met tranen in haar ogen, maar dat gaat vast wel over.)

Hallo,
Sinds enige dagen valt mij een vreemde verandering op in Indy haar linker voorhoefje, waar ze af en toe nog iets gevoelig is. Aan de binnenkant loopt ze op een rand, bijna zo breed als een hoefijzer, aan de buitenkant niet. Aan de binnenkant is haar hoef naar de straal toe erg hol geworden, aan de buitenkant loopt het veel geleidelijker en is de zool nog iets bobbelig. Ik zal vanavond even een foto maken en op het forum plaatsen. Ben benieuwd wat jullie daarvan vinden.
Ze kan er trouwens prima mee lopen, ook over de bevroren bobbels van de bak.
Groeten,
Monique

Rody schreef op maandag 27 februari 2006, 18:03:


Hallo,
Ik heb gemerkt dat Indy begon te wisselen toen ze drie/vier was. Op een gegeven moment kauwde ze wat moeilijk en trok rare gezichten. Ik dacht eerst dat er iets in het voer zat dat ze bij de boer gekregen had, maar toen hoorde ik "klonk" in haar voerbak. Mevrouw had een kies uitgespuugd.
Ik heb hem nog steeds. :) :) :)
Groeten,
Monique

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 28 februari 2006, 10:56:


Hallo, Els
Dat schuldgevoel herken ik heel goed. Indy heeft jarenlang zere voeten gehad en was daardoor ook niet altijd even vrolijk en meegaand, vooral niet naar hoefsmeden toe. Ik heb ook vaak te horen gekregen dat ik maar een normaal paard moest kopen en dat kreng weg moest doen. Dat doet erg pijn.........
Nu Indy steeds beter kan lopen is ze ook heel anders geworden, heel levendig, overal voor te vinden.
Wat fijn voor je dat Froukje zo aan het veranderen is. Ik hoop dat jullie samen nog heel wat leuke jaren mogen meemaken!
Groeten,
Monique

Nelly Boot schreef op zondag 26 februari 2006, 20:00:


wij hebben ijsco's, en die hebben ook heel sterk de neiging om gauw te dik te worden. we geven ze nu onbeperkt hooi endat gat geweldig! ze zijn absoluut niet te dik en ze vallen ook niet meer af . ze krijgen er verder niets bij.
ze staan 24/7 buiten.

Jacqueline

cindynl68 schreef op zondag 26 februari 2006, 19:48:


hai Cindy,

als ik dit zo lees denk ik dat je gewoon een zelfverzekerd relaxt paard heb,
die zich inderdaad niet gauw zal laten opjagen maar als je het op de goede manier vraagt kun je alles met hem. als puber zal hij wel veranderen, maar het is aan jou om dat in goede banen te lijden.

Jacqueline

Wroeging is een van de ergste emoties die je als mens kunt hebben. Het vreet aan je alsof er een worm in je zit. Toen ik mijn 15-jarige hond op aandringen van de dierenarts liet inslapen, heb ik er zo'n enorme last van gehad! Ik vond dat ik hem geen eerlijke kans meer had gegeven door te wachten of hij nog op zou knappen van zijn attaque. Niemand helpt je van dat gevoel af en het blijft heel lang zo'n vuile broeierige plek in je hart.
Bedenk dat je Frouk NU hebt en dat haar laatste herinneringen haar beste zullen zijn. Wat gebeurd is, is gebeurd. Tis om en voorbij, je leeft nu en een paard al helemaal, die kijkt niet vergelijkend terug maar ervaart wat NU is. En kent godzijdank ook gevoelens als wroeging niet.

En inderdaad... die valkuil van het verwennen...! Toen Cadiz matraspaard geweest bleek te zijn, heb ik eerst de ogen uit mijn hoofd gehuild en hem vervolgens overladen met medelijden, aandacht en liefde. Na enkele weken werd het een verwende eikel, die continu staakte en in mijn schoenen beet. Inmiddels heb ik geleerd dat hij het meest gebaat is bij een kordate, duidelijke, consequente houding. Da's nl ook een vorm van liefde, de vorm die hij begrijpt.