Spirithorses schreef op donderdag 23 februari 2006, 22:36:


Ja, dat houden we zo
Hij leeft zich maar uit met zijn hengstveulens.


Wisten ze, in ieder geval van mij (in blokletters), voor ze een hengst kochten al. Jack is een sterke vent. Dat hij geen seizoenshormonen heeft verandert daar niets aan; ruinen hebben geen natuurlijke rol en zijn in een familiegroep een mogelijk verstorende factor. Het zijn daarbij de ruinen die anders haremhengst zouden kunnen zijn geworden die pertinent níet in de groep kunnen.


Ja.


Uiteraard: hij is full prof paard
Ík ben de zwakste schakel.


Hij strijkt míjn foutjes en fouten glad door ze of te negeren of iets te proberen te begrijpen. Het komt erg weinig voor dat ik bij hem door een misser een stap achteruit ga.
Hij is zeker zo slim en gevoelig als de meer introverte meiden, doch door zijn typisch hengst extroverte overdrevenheid (lompigheid, grote bewegingen, hardleersheid) is alles veel meer eerst spel dan gelijk serieus.
Dat is echt een fundamenteel en gróót verschil.

Dat zie jij met de kerels ook; die lopen te ravotten en dat is een spellaag die de meiden niet of nauwelijks hebben. Die kerels doen in hun gestoei regelmatig iets bots of stoms maar dat uit zich nóóít in een verstoorde relatie.
In het boek van Sue McDonnell is dat zó duidelijk: die vult twee forse hoofdtukken met mannengedrag De merries staan in haar boek te vreten om veulens te maken. Beetje cru gezegd maar daar komt het op neer.
Dat is een wereld van verschil in 'flexibliteit' en dat is bij hengsten door hun hormonen nog duidelijker dan bij ruinen. Die nemen nog meer 'risico', zijn nog minder met zelfbehoud bezig.

HC

Huertecilla schreef :

Mijn ruinen hier hebben het in de groep redelijk voor het zeggen.

Winner staat aan het hoofd van de groep (wij snappen niet waarom, hij is een softie in onze ogen, maar heeft op de merries een gewéldige uitstraling, waarschijnlijk door zijn pokerface).
Winner bepaalt, met Bay in zijn kielzog (jaja die ouwe, onze Eucalypta). Daaronder Diesel (slijmt bij Winner, is inmiddels wel de goedheid zelve) en hij heeft weer Fanny, soort vrouwelijke stormram (heeft ze gister weer bewezen toen ze Jack gewoon door het hek heen ondersteboven duwde om effe op de wei te kunnen gaan snacken).

Het grappige is dat Winner en Bay allebei Quarter zijn en Dies en Fanny van die heel grote Haflingers. Diesel is een bak van 1.57.
Soort zoekt soort hoor.

Daaronder de rest van de merries en Spiritje, die dus nu nog alle voorrechten heeft. Die overigens sterk gecorrigeerd wordt door de heren wanneer hij 'speels' bovenop de merries springt. Dus dat belooft nog wat.

Nee, de merries zijn inderdaad niet speels, al is BD altijd wel rennerig, maar ze hebben beduidend minder humor dan de ruinen.
Voor de merries is het leven veel serieuzer dan voor de ruinen en Spirit die graag lopen te klooien met elkaar. Soort van broederliefde.

Je zíét de merries haast zuchten als zij weer met elkaar aan de gang gaan....en ja, soms gaat het er inderdaad bot en lomp aan toe, maar dat mag voor de heren de pret niet drukken.
Als je het over vergevingsgezind hebt dan snap ik je.

Groet, Pien (die nu effe een les grondwerk gaat doen.)

Spirithorses schreef op vrijdag 24 februari 2006, 10:15:


Eigenlijk moeten we van het woord 'ruin' af in deze; het is een verschil tussen mannelijke en vrouwelijke paarden. Een ruin is daarbij gewoon een hengst zonder seizoenshormonen.

En dat is dé grote reden waarom je als je serieus een 'prestatie'-doel of niveau voor ogen hebt het verstandig is om voor een kerel te kiezen en de seizoenshormonen uit te sluiten.

Hoe je de betreffende paarden bij elkaar kan houden is meer van hun karakter dan van hun hormonen afhankelijk. Uiteraard mits ruimte het normale uitwijkgedrag toestaat. Zonder die ruimte houdt het op en kunnen ook op zich wel compatibele dieren niet volgens normale paardengedragsregels met elkaar omgaan.

HC

Huertecilla schreef op vrijdag 24 februari 2006, 10:51:

Ik heb 2 ruinen en 6 merries samen staan. heb geen problemen, ze hebben allemaal hun plaats in de hierarchie en dat gaat goed, er wordt weinig "gespeeld". af en toe lopen ze allemaal als halve wilden in het rond zonder duidelijke reden of oorzaak. er wordt niet meer gevochten of gebeten. enkel als ik hen eten geef en ze komen in elkaars buurt durven ze wel eens een schop geven maar nooit raak. ze leven in harmonie.
Belinda