Peet schreef op donderdag 16 februari 2006, 9:54:


Ik zet toch vraagtekens bij 100% vertrouwen.
Mijn opa, die zijn hele leven, elke dag, met paarden gewerkt heeft, heeft me altijd gewaarschuwd voor zelfs het liefste en meegaandste paard.
Hij had paarden waar ik als kind van 5 jaar onderdoor liep en waarbij ik stiekem aan hun voorbeen ging hangen omdat ze me dan zo leuk meenamen.....
Toch is hij door het ene liefste paard bewust eens bijna geplet tussen paard en muur en heeft een ander , ook de liefste, zonder zichtbare oorzaak hem een aantal gebroken ribben geschopt.
Voor mij blijven het dieren die, hoe lief dan ook, plotseling iets kunnen doen waar we niet op voorbereid zijn, soms met desastreuze gevolgen.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

@ Cassandra & Piet:
Onder 100% vertrouwen bedoel ik natuurlijk niet het uitsluiten dat er een keer wat mis kan gaan. Vertrouwen is niet hetzelfde als naïviteit.
Natuurlijk kan er een keer iets gebeuren waar we niet op voorbereid zijn. Maar dat is juist het vertrouwen (voor mij dan): niet voortdurend op je hoede zijn vanuit angstgedachten dat er ieder moment iets kan gebeuren.

We zitten thuis ook niet op de bank bang en alert te wezen of er misschien ingebroken gaat worden. En we zitten ook niet met zwetende handen achter 't stuur in onze auto, omdat er misschien wel iemand frontaal op ons af komt, er een ree over gaat steken. Etc etc.

Ik bedoel, je kunt in een 100% vertrouwensband met je paard omgaan, òf ergens diep van binnen toch wat angstig en op je hoede zijn. Er zit nmm wel verschil in (gevoelsmatig).

groet, Petra
www.jovarna.tk
http://jovarna.web-log.nl

Cassandra Berg schreef op donderdag 16 februari 2006, 10:24:

Binnen het behaviorisme gaat men ervan uit dat alles een object zonder eigen wil is. Terwijl eigen keuze ook deel uit maakt bij het nemen van beslissingen. En dat is wat het behaviorisme wordt verweten.

Behaviorisme vult de humanistische psychologie aan en andersom.
Toch even dit ...

Wat is vrije wil?
Daar valt ook veel op af te dingen.

Mensen en dieren, wij allemaal kiezen dat wat het meeste voordeel oplevert, wat het meest belonend is. Is dat vrije wil?
Of is het feit dat er een keuze mogelijkheid is, al vrije wil?

Kiezen we wel zo vrij, of is het gewoon onderzoeken dat wat het meeste voordeel oplevert, en dat gaan we dan doen? Overigens een ander helpen en andere sociale en sprirituele keuzes, zijn erg belonend en worden vaak "gekozen".

Zijn we wel in staat om iets te kiezen, wat minder voordelig is? Ik dacht het niet, dat is immers erg dom en berust op een vergissing. Paarden kiezen vaak dingen die hen pijn opleveren, ja maar dat doen ze op grond van voor hen belangrijker zaken, zoals meegaan met de ruiter. Waar is dan de vrije keuze?

Michiel