Buck en Cadiz zijn in september ontijzerd en door mij natuurlijk bekapt, bewapend met boek en cursus. Beraspt zou een beter woord zijn, want er is weinig werk aan.
14-jarige Buck, uit de Pyreneeën, had al holle zolen en had weinig last van gevoeligheid ondanks het feit dat hij 9 jaar op ijzers heeft gestaan.
11-jarige Cadiz, de Andalusier, liep vanaf het eerste moment van ontijzeren kort en gevoelig, verloor zijn knie-actie en galoppeerde met stijve pootjes. Zijn zolen zijn nog net zo plat als toen de ijzers eraf gingen, zijn gangen net zo kort. Wel zijn zijn hoeven nog harder geworden dan ze al waren.
Ik controleer/rasp een keer of twee per week, hou de steunsels bij en onderhoud de mustangrol. Beide paarden staan dag en nacht buiten in de paddock met een uurtje weiland, Cadiz staat 's nachts binnen. De paddock is gedeeltelijk bestraat, ze worden daar gevoerd dus staan daar veel te drentelen. Ze 'werken' op straat en in de bak, belast en onbelast, een keer of drie, vier per week.
Nu de paddock al een week bevroren is, merk ik aan beide paarden een terugval: ze lopen veel gevoeliger tijdens het rondje fietspad en willen graag de berm in. Ik veronderstel dat de zool het zwaarder te verduren heeft door de continue blootstelling aan bevroren ongelijke ondergrond en misschien kneust en daardoor algehele gevoeligheid oplevert?
Heeft iemand van jullie dezelfde ervaring? Klopt mijn verklaring?
Ook was ik blij dat Piet -als ik mij goed herinner- over
hoefbevangen paarden schreef dat de verbetering pas na 4 a 5 maanden optreedt. Nu is Cadiz niet
hoefbevangen geweest, maar hij heeft duidelijk veel tijd nodig om zijn hoeven gezond te laten worden en zo'n berichtje sterkt mij dan weer.
Warboel
