marjolijn schreef op vrijdag 27 januari 2006, 14:56:


Hallo Marjolijn,
Je raakt bij mij een tere snaar.
Ik was laatst op bezoek in Boxtel en liep langs een industrieterrein. Hoorde ik het geschreeuw van varkens... Nee toch, dacht ik. Maar jawel hoor, verderop stond een bord langs de weg: Varkensfabriek!
Aan de éne kant de levende varkens er in, en aan de andere kant de ingepakte hamlapjes....
Ik word misselijk terwijl ik dit schrijf.

Vroeger werden alle dieren met de hand geslacht. Ik heb wel eens zo'n slager ontmoet: die deed het met liefde.
(Dat kan, weet ik uit ervaring. Ik heb zelf ooit mijn eigen jonge hanen geslacht: met liefde!)
Groet,
Coralie

Alane schreef op vrijdag 27 januari 2006, 10:04:


Hallo,
Ik heb al heel lang paarden.
Valt me op dat het vroeger o.h.alg. normaal werd gevonden dat een paard naar de slacht ging.
Vriendin van mij heeft haar, toen heel oude, paard indertijd naar de slacht gebracht. Zou ik in die tijd wrschl. ook gedaan hebben, mocht het nodig zijn geweest.
En nu: geen haar op mijn hoofd meer, die daar nog aan denkt. No way (het idee alleen al, dat je een dier verkoopt voor het vlees dat op de botten zit...).

En je (hoe heet je eigenlijk, nick-name Alane) schrijft dat je het nu ook niet meer zou doen. Dus... wat mij betreft: oké. Daar hoeven verder geen argumenten meer bij. Gebeurd is gebeurd, volgende keer niet meer.
Groet,
Coralie

Wil schreef op vrijdag 27 januari 2006, 17:11:


Wil, ik wens je héél erg veel sterkte... Wat erg zoiets. De troost is inderdaad wel dat dit beter is dan een jaren durende slopende kas-plantje situatie...

Het is zo verrekte jammer dat de dood de enige zekerheid is die je hebt, je weet niet eens zeker hóe het gaat gebeuren...

Sterkte, nogmaals.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

iss schreef op vrijdag 27 januari 2006, 19:46:


Is het een horizontaal inkepinkje? Iets verdikt? Dan is het waarschijnlijk de plek waar een oude hoefzweer uit is gekomen. Het is helemaal niet erg dat het er zit, het is gewoon een overblijfsel van troep wat uit de kroonrand is gekomen, ca een half jaar geleden. Als haar hoeven precies 1 cm per maand groeien is het 4 a 5 maanden geleden. Als haar hoeven langzamer groeien kan het ook zijn geweest voordat je haar kocht. Is ze kreupel/gevoelig geweest sinds jij haar hebt?

Hoe dan ook: het is niet erg! Het is het verleden wat je ziet.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

agness schreef op vrijdag 27 januari 2006, 19:16:


The seven games: http://www.naturalhorse.co.uk/training/7games.htm

groet, Petra
www.jovarna.tk
http://jovarna.web-log.nl

agness schreef op vrijdag 27 januari 2006, 18:08:


Helemaal mee eens.

Cassandra

Nathalie1976 schreef op vrijdag 27 januari 2006, 18:25:


Ja dat klopt ja, dat dit zo is geeft al veel aan. De hoef wordt steeds zwakker naarmate er langer hoefijzers onder zitten, ijzers zijn dus ongezond voor de hoeven.


hoe goed iemand het ook bedoelt, de meeste mensen en hoefsmeden zijn gewoon ingeprogrammeerd dat paarden in veel gevallen niet zonder hoefijzers kunnen. Dat is ook zo bij hoefbevangenheid, platvoeten etc. Er zijn al tálloze voorbeelden geweest dat het juist wel kan.

De hoefsmid kan er echt helemaal van overtuigd zijn dat het niet kan, hij kan dat oprecht menen maar dat wil niet zeggen dat het ook zo is. Die hoeven van dat paard worden nu gewoon iedere keer slechter en slechter, en uiteindelijk zal het dier met ijzers ook (te vaak) kreupel gaan lopen.

Wat heel belangrijk is, is dat de hoeven goed kort worden gehouden zodat de hoefwand niet uitsteekt, ook moet de wand goed af worden gerond. ik zou het gewoon proberen met zo'n paard, het is nu toch duidelijk dat het steeds slechter gaat? Dan kan het toch alleen maar verbeteren? Wel blijft gelden dat het de eerste periode (voorqal de eerste maanden) slechter kan lijken te gaan, het paard moet weer leren op zijn nieuwe hoeven te lopen. Ik zou het paard in dit geval ook pas van de ijzers afhalen als de winter voorbij is zodat hij op zachte grond (weide) kan staan.

Ilona
--
let's keep on moving naturally!

Alane schreef op vrijdag 27 januari 2006, 10:53:

Nou...ik reageer nog EEN keertje dan...want andere op deze manier met je vingertje gaan wijzen dat ze het topic maar eens door moeten lezen vind ik knap onvriendelijk (en dan heb ik me HEEL netjes uitgedrukt ! )
Zeker als je zelf steeds met de zelfde vragen komt waarop al door vele mensen tig keer een antwoord is gegeven!
Misschien moest jij dan zelf ook nog maar eens het hele topic eens doorlezen ??




Waarom anders maak jij je zo druk over het plaatsen van die link ?
Waarom dan al die ophef als het toch niks doet met een paardenchip ?

Probeer eens wat aan te nemen van mensen die verstand hebben van deze materie en dit soort en andere apparaten zelf kunnen ontwikkelen/bedenken en ook bouwen ?

Of met aanpassing mischien wel, maar blijft je paard dan

JA dus !!! Wordt bewezen zelfs, speciaal voor de ongelovige zoals jij !
Dat is wat je bereikt hebt.....tevreden?

De dief zal het over het algemeen een grote worst zijn of daarbinnen wat celletjes kapot gaan of niet.
Als het ding maar niet meer werkt zodat i een vrij paard heeft.


Tjonge jonge...das wel een hele moeilijke hoor...pffff mijn hersens kraken er van.....
Ook dit is al tig beantwoord !!!
Een nieuwe chip naast de al kapotte chip laten plaatsen en je hebt een nieuw paard met nieuw paspoort op het nieuwe chipnummer.
Tja....en wat kan je nou met een nieuw paard doen zonder enige vorm van risico?

Nogmaals de vraag wat je hiermee nu eigenlijk wil bereiken behalve steeds dezelfde antwoorden te horen ?

Nick

oke sorry hoe kan ik mijn advertentie nu weghalen

van lennep schreef op vrijdag 27 januari 2006, 13:29:


Ik vind dat je je vast moet houden aan je eigen woorden.
Aan dit: "Voor mezelf heb ik gezegd dat ik dat pas kan als Maike het aangeeft , door zijn gedrag , bv. als hij geen reactie meer geeft omdat hij zelf de moed opgeeft." en aan "Als een paard veel pijn heeft, of niet meer eet omdat hij zelf opgeeft , of zichzelf geheel afsluit van zijn omgeving, als een zombie ergens gaat staan, dagen achter mekaar, dan zou dat een reden kunnen zijn voor mij om hem in te laten slapen. Maar ik zie dat niet aan Maike [nog niet]"
Ik vind dat goede redenen om te wachten. Pas op dat moment kan iemand achter een euthanasie staan met heel zijn/haar hart en dan is euthanasie ook echt een verlossing. Maar zolang een dier nog aangeeft te willen leven, ook al is dit met de nodige hulp en aanpassingen vind ik dat er geen sprake is van ondraaglijk 'lijden'.
Misschien wel van "lijden", maar het hele leven is eigenlijk een vorm van lijden omdat we altijd dingen anders zouden willen en toch regelmatig geconfronteerd worden met een hoop ellende. Ik maak voor mezelf de schifting tussen "lijden" en "ondraaglijk lijden". Een beetje pijn, een beetje ellende is voor mij daarom geen reden een dier te laten doden, ondraaglijk lijden met pijn en een slechte levenskwaliteit zonder uitzicht is voor mij wel een reden. Maar het is heel persoonlijk, maar ik vind wel dat iemand het besluit pas moet nemen als die er compleet achter kan staan en er zelf 100% vrede mee kan hebben. Pas dan kun je echt zo'n besluit nemen en ook leven met jezelf dat je dit besluit hebt genomen. Ik vind ook dat niemand het recht heeft een ander aan te praten dat zo'n beslissing eerder genomen dient te worden.

Piet

van lennep schreef op vrijdag 27 januari 2006, 13:29:


wat voor mij een criterium is ,is in de eerste plaats of het beest pijn heeft.
daarnaast, als het dier niet van jou zou zijn en iemand vertelt jou het desbetreffende verhaal, wat zou dan jou reactie zijn?
als je dan zou zeggen laat 'm inslapen dan weet je je antwoord,toch?

wat ik bedoel te zeggen is dat je moet proberen te kijken alsof je naar een dier kijkt waar je niet emotieneel aan gebonden bent. ik denk dat je dan een reeëler beeld krijgt van de situatie.
afstand nemen.
heel veel sterkte ermee, want het is en blijft een zeer zware beslissing.

Jacqueline

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 27 januari 2006, 14:08:


ik wel, je blijft ertegenaan hikken, maar een opluchting als de twijfel weg is.

Jacqueline