Leny Vervoort-Dörner schreef op zondag, 18 april 2004, 16:46:
> Boos worden heeft vlgs de manegehouder geen zin, daar het dan
> erger kan worden ivm zijn trauma, echter het is wel duidelijk
> dat hij met mij aan het spelen is en niet bang is.
> Als je hem al te pakken krijgt in de stal, gaat het indoen van
> het bit makkelijk, alleen zodra je het hoofdstel omhoog moet
> doen om over zijn oren te trekken, begint hij zo te schudden met
> zijn hoofd, deze omhoog te trekken en te draaien in de stal,
> zodat alles weer uit is.
Hoi,
Ja zo'n manegepaard ken ik ook. Degene die ik voorheen bereed. Ze is niet mishandeld geweest, maar heeft dit zichzelf aangeleerd.
Zodra iemand de "fout" maakt eerst de teugels om haar nek te gooien, gooit ze haar neus tegen het plafond en kun je er totaal niet meer bij komen.
Ik heb dat eens staan aan te kijken. Paard met neus in de lucht (en ze is al zo groot) en boosaardige blik. Inderdaad boos worden maakt het niet beter. Dus geduld. Veel geduld.
Toen heb ik het eens anders aangepakt. Geen teugels om de hals leggen, maar mijn rechterhand tussen haar oren op de manentop. Daarmee kan ze haar hoofd (als het goed is) niet omhoog doen.
Pak het hoofdstel zo vast dat je met je rechterhand het kopstuk vast hebt. Bit in en snel het kopstuk over de oren heen.
In 9 van de 10 gevallen gaat dit goed.
Feit is nu dat ik altijd dit paard haar hoofdstel om moet doen, want bij ieder ander staat ze weer met haar neus tegen het plafond en moeten de brokken er weer aan te pas komen.
Maar vooral, veel geduld. Niet even snel willen gaan rijden, maar maak er zelf ook maar een spelletje van. En als het dan om zit, dan ook eens belonen en weer af doen. Zonder te rijden dus.
Groeten,
Ingrid
Warboel
