Ingrid den Ouden schreef op vrijdag, 16 april 2004, 8:35:
>> Echter zoals sommigen weten ben ik ooit begonnen met een
> zwiepend touwtje om haar achter me te houden en dat heeft
> kennelijk helemaal averechts uitgepakt.
> Ze had helemaal geen zin meer om mee te gaan wandelen. Liep
> oersaai achter me aan te sjokken en toonde werkelijk geen
> interesse meer in de wandelingen.
>
Nou vraag ik me door dit verhaal van je iets af. In de natuur is er een leidermerrie. De kudde volgt haar en vertrouwt op haar. Volgen ze haar dan ook sjokkend en zonder interesse?
Ik bedoel, vertaal jij het volgzame gedrag van Isabella (dat wil je in principe) in het oersaai vinden? Of is Isabella een leider die het niet kan hebben dat jij het op dat moment bent? Of is dat ook weer het vermenselijken van een paard en heeft een paard niet zulke reacties op het verliezen van het leiderschap?
Bonny blijft nu 6 van de 10 keer achter mij en kan dan rustig meelopen maar er zijn ook keren dat ze wel achter mij blijft maar dat ik voel dat van links naar rechts danst, zeker geen interesseloos meesjokken dus. Mookie loopt meestal rustig achter me aan, maar als ze me inhaalt doet ze dat heel sneaky met een spurt en een snoet van "en nu deze kant op".
Mijn vraag is geen opmerking op jouw zienswijze van Isabella maar eigenlijk een vraag over het algemene principe van een paard achter je laten lopen ivm het leiderschap. Je hebt dan leiderschap, denk ik, maar vindt dat je pony er geen moer aan vindt? Wat vinden jullie?
toedeledokie
Elsbeth
Warboel
