e m kraak schreef op dinsdag 3 januari 2006, 1:09:
> Nick Altena schreef op dinsdag 3 januari 2006, 0:25:
> 
>> Ilona Kooistra schreef op maandag 2 januari 2006, 22:16: 

> vergeten te gaan worden. Deze bewerking is meteen goed werkzaam
 > tegen verschimmeling van de kuil.
 > 
 > Groeten, Egon
Het  zou  zeer  interessant  zijn te weten  of  het inderdaad  zo  is  
of en 
waarom het ene paard  wel  van een steen  likt en het  andere  uit dezelfde  wei  niet.
Of  likt  het ene paard  soms  overdag  en  het  andere  's nachts.
Maw,  voorzien ze  in hun  eigen  behoefte of niet? Heeft  de  een  geen  behoefte en  de  ander  wel?
Het  is  niet  zo moeilijk  te  bedenken dat  een  stuk  grond  waarvan de  toplaag al  eeuwen  bewerkt  wordt  veel  van  de  oorspronkelijke  mineralen zal  verliezen  door  uitspoeling.
Ik  verwacht  dat  zeeklei door  de  structuur  en  relatief korte bewerking hier  het  minste last  van heeft. 
Er  is een mogelijkheid  om je  kuil te  "zouten", nadeel  hiervan  lijkt  me  dat  je  nooit  kunt  bepalen  hoeveel zout  je  paard  binnenkrijgt  en  ook  het  paard  niet  omdat  het  wel  graag   de  kuil  wil  eten (anders dan  een liksteen, waarvan het  paard zelf  de  hoeveelheid  bepaalt.) Een  ongeraffineerd zeezout  bemesting van  je  grond,in de  juiste  hoeveelheid per meter, eens  in de  5  jaar, is de  meest  natuurlijke  aanvulling  die  er  bestaat.
Je  bemest  namelijk  de  grond, niet  het  gras. Het  gras  neemt  de  mineralen  op  naar  behoefte.
Zeezout en  vast  ook  wel steenzout, bevatten  alle  mineralen  die  op  aarde  voorkomen omdat  ze  ooit  in zee  zijn gespoeld.
Het  is  niet  alleen  goed  voor  de  dieren, maar je  gras zal ook veel  beter groeien.  
Er  is  tegenwoordig  kunstmest  te  koop  met  toegevoegde  mineralen  en  sporenelementen. Ik denk  dat  dit er  nooit  zoveel zullen  zijn  en in een veel  minder  natuurlijke  verhouding dan dat ze  voorkomen in onbewerkt  zeezout.
Piet