Sandra Boshuizen schreef op zondag 18 december 2005, 20:58:

Ethologie van het paard dan eens op nalezen Sandra; de Prezwalskis zijn met name op dít punt informatief.

Mbt HSM: nee. Ook mijn tijd kent beperkingen en heb een krap schema met twee paarden die op de rol staan. Nu even snel wat aan het huishouden doen voor we overwoekerd worden...

Sandra Boshuizen schreef


Wat is er mis met je paard te gebruiken waarvoor ie al eeuwen gebruikt wordt, namelijk wérken.
Gister een goeie rit gehad van een paar uur met paarden in goede conditie en dan merk ik dat ik makkelijk nog wel het dubbele in tijd had kunnen wegblijven. Het was glad, stenerig, modderig, druilerig, koud, en de paarden zochten hun eigen weg. We lieten ze gewoon los. Ook een steile helling afgegaan om Holly te testen. En er was niks aan de hand, als je je paard maar niet in de weg zit en hem de ruimte geeft zelf zijn pad te kiezen. Paarden hebben 4 benen en zijn prima in staat zichzelf en een ruiter te dragen. Dat heeft voor het grootste deel met vertrouwen, conditie en je-paard-niet-in-de-weg-zitten te maken.
Op een gegeven moment wilde Fanny voorop en we hebben de paarden letterlijk losgelaten waardoor ze op een manier gingen lopen die ik zelf niet eens kende van hun.
Gewoon je klep houden, paard loslaten, vertrouwen en vóélen. Ontroerend haast hoe deze dieren zelf hun tempo en weg kiezen, mekaar om de beurt voorop laten, terwijl bij 'enge' dingen stoere Fanny het voortouw nam en BD uit zichzelf inhield om haar voorop te laten.

In tegensteling tot HC hebben wij de weg voor het grootste deel stappend afgelegd, behalve een lange heuvel die we, ieder voor zich, in volle galop genomen hebben. En dan boven ergens kom je mekaar weer tegen. En bij thuiskomst : Geen greintje zweet op de warmbloeden, Fanny de koudbloed iets op haar rug onder het zadel.
Paarden waren topfit, gingen meteen hooi staan eten.


Ik kan niet zeggen dat HC zijn dieren zo extreem belast, het zijn goed getrainde paarden die met hem samen een enorm avontuur aangaan.
Arabella loopt de hele route op alleen een halsring, dus zonder hoofdstel, zonder bit. Als ze echt niet zou willen zou ze zich zo kunnen omdraaien en naar huis rennen hoor.

Jij hebt het over endurancesport. Nog wel in competietieverband. Weet je wel hoe zwaar dat is en hoeveel maar half getrainde paarden daaraan mee doen, voor 'de fun' (het ego). Als ik dan het verhaal lees van die vrouw die naast haar paard met infuus moest waken denk ik.... dat zou mij dus nooit gebeuren, dan ben je dus echt een mens met een paard ipv een paardemens (om dat nog even aan te halen).
Ik zou zowiezo nooit met een Tinker zo'n sport beoefenen.
Ik schreef al over deze (overigens fantastische) paarden, zelf heb ik 3 koudbloeden en het zijn deze paarden die het het zwaarst hebben op de lange tochten.
Koudbloeden zijn heel anders gebouwd, kortere spieren, ervoor 'gemaakt' om op relatief korte afstanden in een laag tempo zware dingen te versjouwen en daar moet je naar luisteren, vind ik.
HC heeft er zopas een heel verhaal aan gewijd.
Mijn Haflinger Diesel kan dit soort ritten nog niet eens aan, dus die laat ik voorlopig op dit sooor ritten thuis!
Voor ik weer het hele forum over me heen krijg :
Ja, uitzonderingen daargelaten !!!!
Het gaat mij om het hoge tempo met een zwaarder gebouwd paard met korte spieren.


Waarom ga je er dan überhaupt nog opzitten ? Waarom neem je dan überhaupt je paard mee aan een lijntje?
Hebben wij niet allemaal hier onze paarden in de eerste plaats omdat wij het zo leuk vinden een paard te hebben, ook al passen wij ons zoveel mogelijk aan hun aan en proberen we het allemaal zo leuk mogelijk en zo natuurlijk mogelijk te doen?
Het blijft een onpaardse situatie, als je het zo bekijkt.

Vroeger hadden de mensen werkpaarden, nu zijn het stuk voor stuk luxepaarden en dat is een geheel andere benadering.
Vroeger was het paard onderdeel van de samenleving, en kon iedereen met paarden omgaan, tegenwoordig heb je daar paardrijles (liefst in een binnenbak, dan word je niet zo nat) voor nodig, iemand anders die jou gaat vertellen hoe je met je paard om moet gaan, liefst wel een uur per week... Zover is het al met ons, wij zijn degenen die zo van de natuur zijn afgedwaald.
En ik doe er zelf ook nog aan mee, ik kom thuis bij de mensen vertellen wat het probleem is in hun omgang met hun paard.
En de mensen komen bij mij op mijn paarden een uurtje ontspannen, wat zo zit onze maatschappij intussen in mekaar.
In dat licht bezien heb ik ook werkpaarden en vraag ik ook wat van ze ja, en daar is helemaal niks mis mee, want ze doen heel veel goeds voor al die mensen. Ik ben blij dat mijn paarden en ik dat zo mogen en kunnen bewerkstelligen.
Met ons allen moeten mijn paarden, Jack en ik daarbij soms heel even over onze grens heengaan. So what!
We zijn geen barbies....


Nou, lekker toch? Maar als je een volbloedarabier zou hebben zou je misschien wel heel anders denken, die wíllen juist snel, veel en hard, die doe je daar een enorm plezier mee.
Ik weet wel van mijn Arabier dat zij gewoonweg depressief wordt als ik haar niet af en toe helemaal voluit laat rennen, dan kan ze er weer een tijdje tegen. Bovendien heeft HC paarden die lokaal gefokt zijn en dat terrein al eeuwen kennen!


Maar je gaat wél op haar doorgezakte rug zitten....
Met respect, maar mag jij dan een ander wel veroordelen om wie hij is en hoe hij in het leven staat?

Groet, Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship -
Natuurlijk Bekappen

Ik veroordeel niemand. Ik vroeg mij af. En als ik maar enigzins het idee heb dat Bright het niet aankan houd ik ermee op. Als ik maar het flauwste vermoeden heb dat ze last heeft van haar rug rijd ik niet meer met haar.
Het was fout van mij om HC als voorbeeld aan te halen. Hij zette mij echter aan het denken.
Ik wilde eigenlijk een bredere discussie op gang brengen. Namelijk hoe in het algemeen binnen de sport paarden worden misbruikt. Op plekken waar we andere mensen aangeven voor dierenmishandeling accepteren we van alles als er de noemer sport opgedrukt staat. Ik bedoel nu dat extreme geval van die Fasnatrail.
Dat was mijn bedoeling. Sorry iedereen als ik iemand gekwetst heb. Laten we er verder maar over ophouden.

groetjes,
Sandra

Sandra Boshuizen schreef op maandag 19 december 2005, 10:30:


Trouwens bedankt voor je opmerking over endurance met koudbloeden. Ik ga dus geen endurance rijden. Is niet verstandig.

Karin Haneveer schreef op maandag 19 december 2005, 9:19:


Mooi ik hoor graag andere berichten dan de felle veroordelingen die ik rondom augustus 05 daar tegen gekomen ben.

Michiel

Sandra Boshuizen



Je hoeft er wat mij betreft niet over op te houden, ik denk dat dit een heel goed en interessant onderwerp is waarvan we met ons allen veel kunnen leren, ik zal ook trachten het zo 'breed' mogelijk te houden.

Er zullen altijd uitwassen zijn, mensen zullen altijd stomme dingen blijven doen met paarden, sterker nog : Ik zie meer overstandige dingen om me heen gebeuren dan dat ik denk : "Die is lekker bezig".

Ik ben niet degene die zegt dat jij geen endurance moet rijden met je Tinker, ik durf zelfs te wedden dat er genoeg Tinkers te vinden zijn die dit wel met succes kunnen, maar zelf ben ik van mening dat je het discipline in de sport die je wilt beoefenen moet aanpassen aan je paard en niet andersom.
Ik ga mijn Appaloosa niet leren tolten, net zo min als ik sliding stops van 5 meter van mijn Arabier verwacht, maar ik laat haar wel graag en hard rennen, daar is ze voor gebouwd. Mijn Haflinger hoeft voor mij niet te springen, die laat een Mikado van palen achter zich (terwijl het het wel heel leuk vindt).Van mijn Fjord verwacht ik geen verzameling, dat is een no nonsencepaard die alleen een aan- en een uitknop heeft.

Ik denk echt dat wanneer je de sport aanpast aan het paard dat je hebt, er niet zo snel gekke dingen kunnen gebeuren.
Stel, jij wilt graag endurance rijden, dan zou ik kiezen voor een daarvoor geschikt paard. Tja niet andersom....
En daarnaast niet je ego vooropstelt, maar het wezen van je paard!

Groet, Pien
www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship -
Natuurlijk Bekappen

Sandra Boshuizen schreef op maandag 19 december 2005, 10:30:


het is soms ook niet helemaal duidelijk waneer een paard overvraagd wordt. Klein voorbeeld: een paar jaar geleden was ik met een ponykamp op pad op een buitenrit, een ander kind veroorzaakt een op hol geslagen toestand, waarbij een klein onervaren meisje op een, normaal gesproken, gemakkelijke lieve pony het hazepad richting stal kiest. In mijn hoofd komt er maar een ding: op zorgen dat alle mensen en paarden zonder ongelukken de stal bereiken. Dus ik ga er op mijn quarter merrie pijlsnel achteraan, in alle adrenaline heb ik geen onregelmatigheden gevoeld en geen enkel teken van mijn merrie gehad dat er iets niet in orde was. Toen alles zonder ernstige ongelukken (1 sleutelbeen kapot) weer thuis was kwamen we erachter dat fill kreupelde , peesblessure, ze heeft er twee jaar last van gehad in die zin dat het af en toe weer eens opspeelde als ze toch iets teveel deed. Wat maar duidelijk maakt dat niet alle paarden voor zichzelf kiezen, fill gaat dood voor mij, letterlijk, dus moet ik qonstant bedenken dat ze niet over haar grenzen gaat.
Ina

tinalina schreef op zondag 18 december 2005, 13:09:


Doorsnijden van de zaadleiders.


Onvruchtbaarheid maar verder geen gedrags/gevoelsverandering.


Ja.


Dat is een vaccin tegen drachtigheid. We gaan onze merries ermee inspuiten zodat ze gewoon samen met Khani kunnen staan zonder drachtig te worden.

Groeten,
Frans

Dat begreep ik, dat je mij niet vertelt dat ik geen endurance kan rijden met een Tinker. Je hebt mij wel aan het denken gezet. Je hebt gewoon gelijk. Ik geniet zelf trouwens heel erg van de manier waarop ik met Bright bezig ben. En ik heb zelf het idee dat zij het ook leuk vind. Gisteren een klein rondje gereden om het nieuwe zadel uit te proberen. Wilde ze niet terug naar huis! Oortjes omhoog en lekker rennen. Gekke trien. Maar ik voel me heel eerlijk gezegd al schuldig als ik op haar rug klim. Ik zie haar meer als mijn maatje dan als vervoermiddel. We vormen gewoon een heel vreemde kudde met zijn tweetjes. En ik heb echt geen idee in hoe verre ze last heeft van die doorgezakte rug. Dat is één van de redenen dat ik met een hartslagmeter rijd. Ik denk dat ik zo een beetje in de gaten kan houden of ze zich lekker voelt. Of ik haar niet overvraag.

Groetjes,
Sandra