Linda schreef op donderdag, 1 april 2004, 14:25:


Is ze meteen weer een half jaar stil
groet
Elsbeth

sannie schreef op vrijdag, 2 april 2004, 11:58:


Je hoeft je niet te verontschuldigen hoor. Ik snapte best wat je bedoelde. Ik vind alleen dat je je in een netelige situatie manouvreert. Ik denk dat ik het goed doe met mijn ponys en als ik iemand zou hebben die mij zou helpen met de verzorging en ik zou merken dat diegene tegen mijn wensen ingaat weet ik niet of ze mag blijven. Ik hoop wel dat ik het stukken beter doe als de eigenaresse van Chip. Maar zij denkt waarschijnlijk dat ze het ook goed doet. Heel dubbel is het want dat je zorgt voor de juiste medicatie vindt ik super van je.

groet
Elsbeht

Isabel van der Made schreef op vrijdag, 2 april 2004, 13:19:


Deze week op de jonge fries in de les gereden. Bij het losstappen was hij erg fris, blij, jumpy, opgewonden, gespannen. Ik werd het ook langzaam zeker toen ik de gezichten van mijn medelesgenoten steeds angstiger zag worden. Toen ben ik ook gaan zingen. Zij lachen. Maar Tije wel rustig en ik ook.

Wat wel jammer was was dat je op zon jong paard natuurlijk niet zo rijdt als op een ouder paard. Halverwege de les, na een ovale volte kreeg ik dus van een van mijn mederuiters de opmerking: nou gaat het niet zo goed he. Op zon akelig toontje. Maar wel constant achter me aanhangen ipv zelf rijden.

Maar dit was het enige minpuntje aan de les hoor. Tije driekwart van de les met lange teugel gereden en pas toen hij goed voorwaarts was de teugels opgepakt. Super ging het en na tien minuten weer de teugels los en stofzuigeren maar.

groet
Elsbeth

sannie schreef op vrijdag, 2 april 2004, 22:34:


Kop op meid

groet
Elsbeth

Linda schreef op zaterdag, 3 april 2004, 9:17:


Wel kan je het touw door een ring halen (lang touw) en dan het einde vasthouden. Gaat hij dan even weg, dan kun je hem makkelijker op zijn plek terugkrijgen omdat hij automatisch richting ring gaat. Het uiteinde van het touw hou je dus vast, je knoopt het niet vast. Ook zou ik proberen door te borstelen als hij onrustig wordt en gaat bewegen, op een lievelingsplekje, en pas stoppen en belonen (kroelen) als hij weer stil staat.

groet
Elsbeth
die met Bonny (nog geen jaar oud) ongeveer hetzelfde probleem heeft, zeker dat met die achterhoeven.

Marianne schreef op maandag, 5 april 2004, 17:12:


Ja het ging over het verschil tussen het rijden van barokke paarden en de wpn-manier.

groet
Elsbeth

henny wittenaar schreef op maandag, 5 april 2004, 20:14:

Miep was denk ik nog geen twintig of begin twintig en had echt een zweep nodig. Inmiddels heb ik mijn buurmeisje (begin twintig) met een ouderwetse instructuur zien rijden en dan zie je ineens een heel ander paard. Ze was het er niet mee eens hoe het de vorige keer gegaan was maar was zo onzeker en miss miep reed al zo lang.

Die

Soms zou ik willen dat ik ze van het paard kon slaan. Vind mezelf dan veel te soft, en dat komt door onzekerheid. Gebeurd me ook met gebeurtenissen tussen mensen. Een kwartier later weet ik precies wat ik zou doen en zeggen maar op dat moment. Ik baal van mezelf. Wel heb ik mijn buurvrouw/meisje erop aangesproken. Dat ze haar paard door een ander niet moet laten slaan. Ik sta het trouwens niet toe bij mijn ponies. Maar daar ben ik verantwoordelijk voor en dan ben ik toch een stuk minder onzeker.
groet
Elsbeth

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 5 april 2004, 21:53:


Ja klopt, was anders bedoelt. Iemand zei iets over dat de druk die ontstaat door het moeten presteren op wedstrijdniveau tot wangedrag ten opzichte van het paard kan leiden. Maar die druk is helemaal niet nodig hoor, wilde ik naast het vertellen van dit voorval, meegeven. Ik denk dat in alle facetten van het paardenwereldje goede en slechte voorbeelden te vinden zijn. Bij dressuur, springen, western, endurance, tuigers, maneges, fokkers, recreanten enz enz.

groet
Elsbeth

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 6 april 2004, 13:33:


Onze pony heeft de laatste 7 jaar gezelschap gehad van twee anglonubische geiten en een schaap. Ze trokken samen op, sliepen bij elkaar, waakten over elkaar. Ging echt prima. Volgens mij was ze wel gelukkig. Nu logeert Bonny, een veulen bij ons en ze is toch gelukkiger. Kijkt niet meer om naar geiten en schaap. Maar echt, ongelukkig was ze de vorige jaren niet.

groet

Elsbeth

Elsbeth Flipsen schreef op vrijdag, 9 april 2004, 1:10:

Ik denk dat als het nodig is er wel een ponytje bij zou kunnen komen, maar het duurt allemaal nog even,ik wil eerst perfect kunnen zitten en rijden op een paard en dan nog een boel voorbereiden, zoals terrein geschikt maken, stal bouwen e.d. en niet te vergeten veel kijken en leren om een voor mij geschikt paard uit te zoeken.


De hond loopt los op 1,5ha, heel vaak zie ik haar niet eens, dus dat heeft ze ongetwijfeld bij mij geleerd.
Mijn opa had vroeger meestal 2 werkpaarden maar ook wel eens eentje.
Dan stond er dus plotseling maar een in de wei. Hadden koudbloedpaarden daar geen last van? of werd er niet opgelet?
Piet

Elsbeth Flipsen schreef op vrijdag, 9 april 2004, 1:10:
Hoi,
Tuurlijk, twee paardjes bij elkaar (of nog meer) is het mooiste. Maar alleen als ze goed met elkaar kunnen opschieten, anders zou het van mij geen eens hoeven. Ik vind het mooi om twee paardjes te zien die alles delen, tegen elkaar liggen/staan, samen eten, samen spelen, samen kroelen.

Maar als ik kijk naar de buren met die hengst en die ruin, dan is het nog altijd bonje. Ze staan nooit bij elkaar, en als ze bij elkaar staan omdat iemand met wat lekkers aankomt is het bijten en knokken. En die ruin kijkt alles behalve gelukkig sinds dat hengstje erbij staat (en de ruin is nog altijd de baas heb ik het idee).

Dus ja wat is dan wijsheid. Overigens Isabella vond de geit die we er ooit bij gezet hadden helemaal niets.
En geiten eten ook de manen en staart op hoorde ik later, dus ik was blij dat die geit weer weg was. De vorige buren hadden geiten en die stonden inderdaad wel eens aan Isabella's manentop te knabbelen als deze toevallig te dicht bij hun afrastering stond te grazen.
Vond ik niet leuk overigens.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op vrijdag, 9 april 2004, 8:01:

Hoi Piet,
Ik denk dat laatste.
Ik moet eerlijk zijn dat ik er ook niet over nadacht toen ik Isabella kocht. We gingen het gewoon proberen, maar wel met de optie van een geitje erbij voor gezelschap.
Isabella stond in de kudde toen we haar kochten. Een week voordat ze arriveerde, heeft de vorige eigenaar haar al apart gezet, dus alleen, afgezonderd van de rest. Na een middag volop rennen, werd ze rustiger en eenmaal bij ons heb ik eigenlijk nooit wat gemerkt aan het "eenzaam" zijn. En die geit, dat vond ze dus niets. Wel heeft ze wat kippen en konijnen in de nabijheid, kan ze de pony's van de buren zien en heel af en toe staan ze bij elkaar (maar nu wordt de hengst echt hengst (is nu 2,5 bijna) en dat kan dus niet meer).

Maar nogmaals, ik denk dat heel veel mensen er niet bij stil staan bij 1 paard houden.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Kwam zojuist op kantoor stond er een schaal beschuit met muisje in de kantine. Blauwe muisjes, met een foto van een haflinger met veulentje. Gisterenmorgen geboren met de naam Aviko (haha).

Leuk gebaar, niet dan. En vooral omdat hier weinig paarden mensen zijn. Mijn collega vond het leuk dat ik als eerste eindelijk eens opmerkte dat het een haflinger betrof en dat het om een hengstje ging (en er waren op de werkvloer al heel wat mensen binnen). Tja paardenmensen he; die zien dat gelijk.

Straks dus lekker smullen.

In mijn kennissenkring is dit overigens het eerste veulen.

Groeten,
Ingrid

Ik lees net een advertentie waarin een jaarling ruin wordt aangeboden.
Hoe zit dat nou precies met dat ( ik moet er niet aan denken :) ontmannen? Is een jaarling niet jong? Wat is de beste leeftijd of is dat van paard tot paard verschillend? Ligt het aan het karakter of wordt elke niet-fok hengst geruind?
Piet