Marianne schreef op vrijdag, 26 maart 2004, 9:33:


---Ja, zo denkt Spunky er ook over. Die hoef ik niet eens een halster om te doen om te poetsen, hij blijft zo wel staan en gaat dan lekker terugpoetsen
Tamara is precies het tegenovergestelde, heeft een hekel aan harde borstels (is nu wel minder dan in het begin), ze heeft toch liever die lekker zachte. Tja, verwend paardje misschien hahaha: "Ik wens alleen de zachte borstels!"...

Groetjes,

Linda

geen mail meer sturen graag

Renee schreef op Fri, 26 Mar 2004 10:28:04:


Maar dat kun je toch zelf opheffen? Zie 'Mijn foruminstellingen' e dan even het vinkje in het vakje weghalen. Simpel toch?

M.

Ik heb het eerste boek

Hoi Ingrid,
ik wist niet dat Klaus ook een tweede boek had.
In het eerste schrijft hij wel dat hij misschien een ander boek gaat schrijven over het inrijden van een jong paard.
Heeft dat er ook mee te maken?

Groetjes
sabrina

Marianne schreef op vrijdag, 26 maart 2004, 9:33:

Gelukkig "zakt Isabella niet door". Haha die is al klein genoeg. Ik krijg het juist in mijn rug van dat grove poetswerk. Maar inderdaad, zo hard mogelijk.
Ik heb zo'n handschoen met aan de ene zijde grove plastic stoppels en de andere zijde wat stugge haren. Zalig vindt ze die grove stoppels. Overigens moet ik zeggen dat de meeste manegepaarden bij ons ook liever dat ragwerk hebben dan dat kriebelige borstelen hoor.

En die bovenlip en zo, jaja dat doet ze ook. Ze geniet er echt van hoor. Maar ook van stevig je nagels in die vacht zetten en maar rondjes draaien in die haren. Vooral in de zomer als de mugjes actief zijn en vooral bij de uiers, dan komt ze naast je staan, op de jeukplek precies voor je (kan niet missen),tilt een achterbeen op als een hond doet bij plassen zegt maar, en nodigt me daarbij duidelijk uit om even de plek bij haar uiers te krabbelen.

Groeten,
Ingrid

Sabrina Wuyts schreef op vrijdag, 26 maart 2004, 11:46:

Eh nee. Het gaat over de karaktertrekken van een paard.

Het heet: Paardenpersoonlijkheden. Uitgever Tirion Natuur.
Alle paardentypen beschreven in 26 karaktergroepen.

Zal hieronder even de achterkant (inhoud) overtypen:
In dit boek geeft Klaus Hempfling zijn geheimen prijs over de optimatle benadering van en omgang met paarden.
Het is een bundeling van inzichten, kennis en ervaring die hij in zijn rijke loopbaan heeft opgedaan. Voor de talloze Hempling-volgelingen zal "paardenpersoonlijkheden" een openbaring zijn.

Inhoud:
Van buiten naar binnen en weer terug: paarden kennen betekent paarden (h)erkennen.
Het spel met de 26 kaarten: hoe paarden zich manifesteren
Telkens weer: de eerste ontmoeting
26 karakters, 26 mogelijkheden: de juiste manier om een paard te vormen

Overigens er staat nog dat het eerste boek Mit Pferden tanzen heet.

Het is pas nieuw, ook dat nog. En mooie foto's. En zijn spaanse hengst Junque staat er wel steeds in.
ISBN 90-5210-533-2

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Had een aantal leuke ideeen gekregen bij mijn vraag op juist gebruik met de zweep. Het belonen met een stukje voer (doet het altijd goed bij een shet) van Karen, het wegsturen op de cirkel en direct weer uitnodigen van Linda en de plastic zak aan de zweep van Henny.

Ik had me voorgenomen om niets van het "oude" longeren te gebruiken. Dus ook ander touw, andere zweep en niet op de wei, maar in de uitloop (is wel kleine cirkel, maar voor begin niet erg).

Afijn staat ze me heel geinteresseerd aan te kijken terwijl ik die fel gekleurde kraakzak van de V&D prijzencircus aan de zweep sta te knopen. Kijk alert was ze dus al.

En ja hoor, alles met enorm succes. Ik gebruikte nu command GO om haar weg te sturen. Niet natuurlijk, maar toen die zak, wauw weg was ze. Nu is en blijft Isabella van nature heel nieuwsgierig en als ze schrikt van iets moet het onderzocht worden, dus keerde ze ook direct om om die zak te besnuffelen, maar dat mocht ze ook van mij, ik had dit wel verwacht. Maar hij rammelde niet zolang ik hem stil hield, dus was en bleef het een "apart" ding voor haar. Zolang ze liep gebeurde er niets en als ze stil ging staan die gekke rammel achter haar. Ze deed er ook alles voor om die zak niet tegen haar lijf te krijgen. Wat een succes zeg, dat ik daar niet eerder op gekomen ben.

Maar 2 rondjes was genoeg (voor het begin), dus uitnodigen om te komen, en stukje appel. Andere kant op. Ging echt goed. Ze begreep het al heel snel. Ik heb bewust geen rondjes geteld, want tellen kan ze ook, dus na 1 soms 3 rondjes mocht ze komen voor een aai en een stukje appel. Het lukte me zelfs in draf ook. Ze bleef in het begin niet doordraven, maar dan kreeg ze niets. Na een heel rondje in draf en later zelfs 2 kreeg ze wel een stukje appel. En dat hebben ze snel door. Helaas is ze nog altijd toch licht kreupel rechtsom (dat is al jaren zo, wordt niet erger, wordt niet beter), maar ik wil haar daarom niet op een te klein rondje laten draven. Maar het lukte en dat is al heel wat. BEDANKT dus allemaal.

Daarna nog even wat vrijheidsdressuur gedaan want appeltje was nog niet op en ik vond dat ze voor de eerste keer goed genoeg haar best had gedaan in rondjes lopen op een alternatieve manier.

Groeten,
Ingrid