Monique Meijer schreef op dinsdag, 16 augustus 2005, 10:21:
> Hallo,
> Sinds oktober 2004 ben ik bezig met een hoevendagboek, waarin ik
> met tussenpozen van enkele maanden foto's en verslagen opneem
> hoe de hoeven van mijn paard zich ontwikkelen.
> Ik zou het erg interessant vinden te horen of er mensen zijn die
> ook zoiets aangelegd hebben en welke bijzonderheden jullie
> gedurende de overgang naar meer natuurlijke hoeven tegengekomen
> zijn.
> Groeten,
> Monique
Hi Monique!
helaas heb ik niet echt een hoevendagboek aangemaakt. Wel heb ik vanaf vorig jaar september zijn allerlaatste stel hoefijzers bewaard, als een soort aandenken!
Dit fotoalbum:
http://www.mijnalbum.nl/Album=ZRJUYQED heb ik toevallig pas aangemaakt en daar zitten de foto's in zoals ik die in July gemaakt heb.
Op deze foto's kun je heel goed zien dat hij
hoefbevangen is (geweest), waarschijnlijk ongeveer in maart....
Je ziet vooral rechts een zeer platte zool. Wat bekappen betreft werd ik geloof ik wel meteen in het diepe gegooid. In 1e instantie ging alles goed, en liep hij ook over het harde als een spoortrein! Maar ja, zoals al eerder geschreven op dit Forum, hebben we beiden gewoon de pech dat we toen niet wisten dat het Fructaan hoogstwaarschijnlijk de oorzaak is geweest voor een nieuwe
hoefbevangenheid.
Dat was toen. Nu zitten we in de fase waarin de hoefwand al een heel stuk verder genezen is en de zool eindelijk weer iets een holling gaat vertonen.
M.a.w. het hoefbeen is bezig om omhoog te gaan. Gaat niet van de een op de andere dag, hij is al wat ouder en dus mag ik aannemen dat het bij deze Walker iets langer gaat duren.
Maar dat geeft niet, we hebben de tijd. Wat wel grappig is: kreeg vorige week de op maat gemaakte nieuwe hoefschoenen van Smit binnen. Daarin zitten de afgietsels, de gipspoten (ja poten, ditmaal mag het toch?). Op die gipspoten kun je heel goed de deuk in de voorvoeten zien zitten... Dus kon ik ook zien dat de deuk gedurende de vier weken wachttijd voor de schoenen, alweer een heel eind gezakt was. Je DENKT soms dat het niet opschiet.... maar alles groeit natuurlijk wel degelijk door!
En voor iedereen die verder in deze herstelfase zit: ik heb er absoluut een rotsvast vertrouwen in dat het uiteindelijk helemaal goed komt. Als je jezelf en je paard maar de tijd geeft om te genezen en vooral blijft bewegen, bewegen, bewegen....
Wat ik zelf bijzonder vind, maar dat schijnt meer voor de komen gezien de berichtgeving hier, is dat paarden die aan het genezen zijn zelf wel zo slim zijn om danwel een zachte berm, danwel het verharde op te zoeken. Het lijkt wel of ze precies weten WAT op dat moment goed voor ze is
)
Verder had ik hier vorige week nog een heel oude appaloosa-merrie te loge. Ontzettend lief en attent paard, ze is 24 jaar en de eigenaar is stapeldol op haar.
Ze wordt nog wel bereden, maximaal 1 x per week en dit berijden moet je zien als een sjokrit van ongeveer 1, hooguit 2 uur. Ze wordt al jaren traditioneel bekapt, dus nooit ijzers onder gehad. Ze had voeten als 'kolenschoppen' en flink wat flares en scheuren.
Dus heb ik, geheel vrijwillig (
) samen met de eigenaar eens haar voeten onderhanden genomen. Voor mij weer een leerproces en hij was zeer geinteresseerd.
Het was me nl. opgevallen dat de merrie liep als een mannequin. De voeten steeds voor elkaar plaatsen i.p.v. naast elkaar. Ook kon ze moeilijk voor wegkomen..
Niet zo verwonderlijk met zulke uitgegroeide kolenschoppen!
Mooi de onderzijde vlak geraspt tot op de zool, alle wanden afgerond en een kleine mustangrol gemaakt...
Haha.... de mannequintred was zeker minder, alhoewel dit natuurlijk een vorm van lopen is wat ze zichzelf ook heeft aangewend en ach.... moet dat op deze leeftijd nog gekorrigeerd worden? Zo dat al kan? Wij dachten van niet. Kan ook heel goed mogelijk zijn dat ze zo gelopen heeft om haar uitstekende hoefwanden niet tegen de binnenzijde van haar benen te laten 'tikken'..... want het leek ook wel wat op maaien....
Maar wat wel heel duidelijk was te zien: ze liep beduidend beter en zeker gemakkelijker! Dik de moeite waard dus! Verder waren haar hoeven echt goed gezond, met heel mooie brede stralen en een goede witte lijn.
Tsja.... eigenaar blij, ik ook wel. En daarna toch de mustangrol nog wat hoger/breder gemaakt, eigenlijk om het deze merrie nog gemakkelijker te maken...
En dat is gelukt. Voldoening dus! En de wetenschap dat onze vriend, de eigenaar dus, dit nu ook zo gaat raspen.... Wat kan een paar millimeter dan een verschil maken he?
T.z.t. zal ik nieuwe hoeffoto's maken van mijn Walker, en deze in het album bijplaatsen.
Groetjes,
Wil.
Warboel
