HannahFroukje schreef op donderdag, 28 juli 2005, 15:04:


Bij Bjork hebben we er toen betadine op gedaan, een stuk sok tegen het gat ( als drukverband) en dat geplakt met Ducktape. Peter Donck had ook een goed middeltje maar ben de naam kwijt van dat middel. Teer denk ik dus echt niet doen. Je sluit ook de bacterieen op die er uit willen.
Succes met het pootje, en misschien een troost, bij Björk kon de tape en het drukverband er na een paar dagen gewoon af, af en toe wat schoonborstelen en kijken hoe het met het gat staat. Zij had het op haar zool. Had goed gebloed dus was eigenlijk ook gelijk schoon. Het gebeurde met bekappen met schoonschrapen van de zool, toen sprong ie gewoon hij zei plop, en dat was het, ze was er ook niet kreupel van.

Groeten Esther

Isabel van der Made schreef op donderdag, 28 juli 2005, 19:34:


**********************
Ik vond het een behoorlijk gat, maar het is natuurlijk wel kegelvormig, bij de zool wijder en naar binnen toe smaller. Zeg dat het ongeveer zo groot is als een duimafdruk aan de buitenkant en een pinktopje (mijn pinkje) op z´n smalst, het meest naar binnen.

Als je het over betadine hebt, heb je het dan over weken in betadineshampoo (dat heb ik toevallig). Of betadinezalf, o.i.d.?

Hij is niet beslagen hoor. Maar hij kwam vandaag niet vrijwillig in beweging. Ik wil wel met hem wandelen, maar sla liever nog even 1 dagje over als hij echt liever niet wil lopen. Dus ik zal morgen even kijken hoe hij loopt. Als hij er niet vreeeeselijk veel pijn aan heeft, ga´k natuurlijk sowieso wel even met hem lopen, want hij moet inderdaad wel een beetje in beweging blijven.

HannahFroukje schreef op donderdag, 28 juli 2005, 20:12:


Wij gebruikten betadine tinctuur, zoals jodium zeg maar. De vorm wat je beschrijft lijkt wel wat op die van Bjork toen, ik denk dat het gat zo groot was als mijn vingertop, heb wel kaboutervingertjes Verschil bij Bjork was dat ie spontaan plopte met het schoonkrabben van de zool, is niet in de zool gesneden hoor, voor er misverstand om komt, gewoon schoonmaken was het.

succes met Toroppie

Isabel van der Made schreef op donderdag, 28 juli 2005, 20:09:
*********************
Nee, maar ik heb weleens een ontsteking onder m´n nagel gehad.
En dat doet AUW!!!

**********************
Ja, ik moet ook wel zeggen dat ik er ook wel een beetje van schrok hoor, dat hij er in ging snijden. Maar stond er eigenlijk bij van "tsja, het zal dan wel moeten". De DA kwam trouwens voor iets heel anders. Het is een DA waar ik doorgaans echt vertrouwen in heb, dus ik had zoiets van, nou ja, toe dan maar.

*********************
Tsja .... uh, dat wist ik op dat moment nog niet. En openmaken klinkt op zich niet zo heel onlogisch, want dat pus kan toch anders ook juist naar binnen geduwd worden? Kweet niet hoor, en weet niet eens of dat kan, maar dat lijkt me ook niet zo fijn. Tis inderdaad niet zo fijn dat er nu een gat in zit... baal ik ook best van. Maar op dat moment leek dat het beste.

Ik ga´t in elk geval maar heel goed schoonhouden.

FalkaenEsther schreef op donderdag, 28 juli 2005, 20:10:


Hallo, het middel dat je waarschijnlijk bedoeld, wat Peter Donck heeft aanbevolen, is Inotyol-zalf, te verkrijgen bij de apotheker. Ikzelf heb het gebruikt bij mijn paard en ik moet zeggen, het heeft enorm goed geholpen. Groeten, Hilde.

Esther schreef op donderdag, 28 juli 2005, 20:05:


Het zou goed zijn, om dit soort bewijzen te gaan verzamelen.
Ik heb inmiddels gemerkt dat je goed in zoeken bent

Maar ja, wanneer is iets een bewijs? Neem nou dat artikel over bijen, waar je ons op attendeerde, dan denk ik zoiets van oke, lijkt MIJ duidelijk, dat dat gif in de honing terecht komt. Bijen gebruiken Jacobskruiskruid als drachtplant, dus ja.

Maar dan komen weer de heren wetenschappers die ons gaan vertellen, dat het percentage gif niet zo hoog is en dat we ons geen zorgen hoeven te maken. Krijg ik weer de zelfde smerige smaak als met de berichten over melk, aspertaam en weet ik wat 'ze' ons al niet meer op de mouw willen spelden.

Dus hoe komen we aan bewijzen?

Groetjes Collane

.

Hee!
Ik heb een tinkertje, ze is wel een tinker maar heeft het karakter van een arabier, heel gevoelig echt een waterpaardje. Nu is ze drie en wil ik eigenlijk een beetje beginnen met haar, maar omdat ze zo'n gevoelig paardje is wil ik niet alles in een keer doen, mijn vraag is, waarmee kan ik beginnen, en wat zouden jullie doen? Ik doe zelf wel aan freestyle en parelli, en dacht aan beginnen met wijken voor druk, veel grondwerk en vertrouwensoefeningen.
We zijn wel al enorm op mekaar gefocusd, ik neem haar los mee vanuit de wei naar de poetsplek, daar blijft ze stil staan en kan ik gewoon naar binnen mn spullen pakken. Als we het dorp door zijn en we lopen in het bos maak ik de leadrope los en loopt ze los mee (ik heb haar ((als ik haar vast heb)) alleen aan een leadrope om haar hals).

Hoe zouden jullie met haar beginnen?

Liefs melanie

Collane schreef op donderdag, 28 juli 2005, 21:14:


Hoeveel dioxine moet er in de melk zitten, dat moeten we onderzoeken denk ik. Niet de dioxine, maar hoe berekenen ze dan die marge?
Maar zeker moeilijk om bewijs te vinden voor mensen, maar voor dieren is er al bewijs genoeg, ze gaan dood. En de berekening van Egon lijkt me dus echt een doemscenario, als een gezondheidsdienst niet kan rekenen dan kan ik dus rustig honingwijn drinken, maar vraag me daarbij af hoeveel liter op 49 kilo al dodelijk is. Ik neem nog wat dioxine melk, pluk wat Jacobskruiskruidbloemetjes eet wat lever en het is klaar. Maar ik zal Veerman uitnodigen voor een dineetje hier. Als toetje krijgt ie een chip.
Ik heb al BSE denk ik, dat betekent volgens mij Behoorlijk Sarcastische Esther. AAAAARGH. Het kruiskruid stijgt me naar het hoofd

Groeten Esther

Decrock Hilde schreef op donderdag, 28 juli 2005, 20:55:


juist Hilde, maar eerst spoelen met HAC om er alle vuil uit te krijgen én te ontsmetten, daarna propje zinkzalf (inotyol of zo) erin tegen vuil en om sneller te genezen en klaar is keesje !
Voor de rest geef ik Isabel helemaal gelijk, de natuur weet ook wel raad,
wel in de gaten houden natuurlijk en dan eventueel een vinger helpen,
hoe kleiner het gat hoe beter.
Het (gezond) lichaam zorgt uiteindelijk zelf voor het afweerproces én de genezing...
Peter

Esther schreef op donderdag, 28 juli 2005, 22:08:

> Groeten Esther
Chip met aspartaam?

mrbakker schreef op donderdag, 28 juli 2005, 21:37:


Hoi,
klinkt als een superschatje, dat paard van je.
En wat bedoel je met beginnen? Je bent toch al begonnen, en zo te horen gaat het fantastisch. Je zou ook wat kunnen gaan klikkeren, zie Inge Teblick's site en boek daar.
Mijn eeuwige gezeur nog even aan het eind van dit bericht: ga er niet te vroeg opzitten. Is niet goed voor het paardenlijf. Esther heeft een mooie link, die ik nu niet kan vinden, maar daar wordt haarfijn uitgelegd dat je beter wat kan wachten.
Geniet van elkaar.
Isabel