Esther schreef op maandag, 11 juli 2005, 9:38:
>>> Helaas vandaag een paard wel erg hard geslagen, en de vraag
>>> blijft hoe hadden we het anders kunnen of moeten doen. Het zit
>>> me dwars dat we echt de gloeiende pook gebruikt hebben. De bel
>>> ging, ( gelukkig hoorde iemand de bel, ik ben doof door twee
>>> ontstoken oren, en er waren mensen op bezoek, die hoorden de bel
>>> wel godzijdank) Kinderen kwamen vragen of de paarden in het
>>> natuurgebied van ons zijn, want er lag er een in het water.
knip
altijd als wij oppassen.
> Gelukkig is ie nergens gewond, op een klein schrammetje na.
>
> groeten Esther
och Es, als de nood hoog is en het water tot de lippen !
Zelf had ik ook eens een veulen dat in de beek terecht kwam,
halfjaar oud, 200 kg zwaar, da's toch meer dan dubbel mijn eigen gewicht (denk ik dan),
alle paarden moesten over het brugje over de beek naar de wei,
dagelijkse kost, maar nee er ging iets fout,
moeder naar de overkant en veulen de bocht gemist
wou dus maar naar mama toespringen en door de hoge netels
de beek in, anderhalve meter diep en bovenaan even breed, steil dus
benen kniediep in de modder, even proberen
en dan maar opgeven en blijven liggen.
Mens heb ik dat beestje geranseld (dik tegen mn zin)
om ze toch maar een vin te doen verroeren, nix, nada !
en maar duwen en trekken en op haar kont meppen en trappen,
uiteindelijk de trekker van de buren erbijgehaald,
twee westernsingels onder haar doorgekregen,
met touwen vastgeregen en haar zo zijdelings uit het water gehesen.
En al die tijd zie je dat licht in die ogen dimmen
je hebt er géén idee van....
enne...ze ziet me nog altijd even graag !
(in mijn album Tisza)
Peter
Warboel
