Ilona Kooistra schreef op donderdag, 30 juni 2005, 23:42:


Een perfect duidelijk standpunt vind ik.
Zelf ben ik ook maar geleidelijk de natuurlijke weg gaan bewandelen (eerst Parelli, dan voeding, dan hoeven en dan huisvesting), naarmate ik meer wist en dan ook nog de mogelijkheden voor verandering had. Wat betreft het bekappen zijn de ijzers eraf gegaan toen mijn paard nog 20 uur per dag op stal stond, Petra (de Strasser bekapster) heeft mij hierom niet geweigerd (wel gewaarschuwd), ze wist dat ik op termijn voor 24/7 beweging zou zorgen (is intussen ook gelukt) en in afwachting maakten we er het beste van. Het werd mij trouwens ook wel duidelijk dat beweging echt heel belangrijk was, als ik de stalbenen en toenemende gevoeligheid zag die eerste periode. Ik kan me voorstellen dat veel goedbedoelende paardeeigenaren ook wel tot het natuurlijke komen als ze dat stapje per stapje kunnen doen.

Groetjes
Nathalie