Nathalie Lagasse schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 11:17:


Leuke discussie is het trouwens toch nog geworden
Natuurlijk gebruiken we als 2 bener wel druk, als een van mijn paarden mij omver zou willen lopen dan duw ik ze ook heus wel weg hoor, het is alleen idd nooit nodig. Ik heb er wel een leuk voorbeeldje van, ik zie vrij weinig, dus zie ze ook niet aankomen, een van onze paarden had ook wel eens de neiging om geen rekening met me te houden. De leidende merrie zag het wel aankomen, en zij gaf dus een hap aan betreffende paard, opzouten jij, wel rekening houden met de 2bener leek ze te zeggen. Het is daarna ook nooit weer gebeurd. Druk gebruiken doe je natuurlijk ook met rijden, sturen is toch een bepaalde druk, het kan gelukkig wel met heel weinig druk.
Mij gaat het juist een beetje om het idee wat ik mank vind gaan dat we ons zeg maar als "paard" denken te gedragen, en onder het mom van een paard is ook hard onderling, wij het dan ook mogen. Die gedachtengang kan ik gewoon niet volgen. Het lijkt wel dat we daarmee de intelligentie van een paard onderschatten. Paard ziet heus wel dat we maar 2 benen hebben, en dat we geen soortgenoot zijn. Als ze het niet zagen, dan hadden we juist een probleem. En met een wedstijdje rennen zouden we altijd verliezen , is oneerlijke concurrentie

groeten Esther

Michiel schreef op maandag, 20 juni 2005, 20:23:


knip

Hier wou ik even op reageren gewoon omdat ik in de praktijk bij mijn paarden zie dat één paard wel degelijk de ander kan sturen waar hij wil. Dit is natuurlijk nog niet hetzelfde als op afstand vragen 'kom eens hier' (ze lopen wel vanzelf naar elkaar toe trouwens als de afstand tussen hen te groot geworden is), maar wel het andere paard gaan halen en naar daar meenemen waar ze wil.
Even schetsen: ik heb twee paarden, de merrie (Lolita) is de 'baas' over de ruin (Cesar). Dat is te merken bij een voeremmer of hooibaal, Lolita stuurt Cesar weg en niet omgekeerd. Bepalen waar ze naartoe gaan doen ze allebei, Cesar gaat zelfs vaker het initiatief nemen om bv. naar het stalletje te gaan, Lolita volgt dan omdat ze uiteraard bij de (mini)kudde wil blijven. Maar ik zie Lolita heel vaak Cesar sturen, om het met Parellitermen te zeggen: driving game from zone 5. Ze vindt zichtbaar dat er nu wel genoeg geluierd is en ze wil terug naar de wei, maar ipv. gewoon alleen te gaan en te hopen dat Cesar wel meekomt gaat ze hem echt sturen. Dus ze drijft inderdaad van achter (loopt achter hem) maar bepaalt wel degelijk de richting waarheen hij gaat, voor zover ik kan zien door haar hoofd links of rechts van zijn achterhand te positioneren. Hier is dus geen leidmerrie vooraan meer nodig, ze is hier drijver en richtingbepaler in een.
( Ik zit hier trouwens graag naar te kijken omdat ik vanuit Parelli net hetzelfde wil doen maar daar nu nog de lange lijnen aan het hoofd voor nodig heb als ze mijn focus niet volgt.)
En verder vind ik je instelling van 'going with' heel mooi, en ben ook benieuwd hoe ver je daar mee kan komen.

Groetjes,

Nathalie

Marleen den Arend schreef op maandag, 20 juni 2005, 21:06:



Jaa, dit zie ik ook dagelijks gebeuren natuurlijk!

en

oftewel dat merries en ruinen gescheiden moeten blijven

Daar lig ik hier in de buurt (Randstad dus en dan het laaaaagste deel) vaak met mensen over in de clinch. En ik wordt er zo moe van.
Hier - laag laag, klei en veen - staan de paarden het hele jaar op de wei, merries en ruinen door elkaar. Alleen als er een laag water op staat hou ik ze van de grote wei af in het binnenterrein, omdat ze dan het land wel heel erg kapot lopen en het voor mijn mokgevoelige paarden nou ook niet je dat is.

1. Wat is er mis met een stuk land beschikbaar stellen, helemaal kapot laten lopen als dat zo uitkomt en in het voorjaar opnieuw inzaaien als dat al nodig is?
en 2. Het ligt er natuurlijk wel aan hoeveel paard en hoeveel hectares, maar een klein beetje beschadiging van het land maakt geen bal uit, want in het voorjaar zie je het in no time weer groen worden.

Ruinen en merries doorelkaar is geen enkel probleem. Juist goed naar mijn idee, kinders erbij, een groot paardenfeest van communicatie, organisatie, opvoeding, hulpverlening!! Waarom doen de meeste het dan niet? Omdat de meeste paarden of alleen overdag naar buiten mogen of af en toe een paar uur. Dan krijgt een groep nooit de kans om in evenwicht te komen en blijf je dus gedoe houden. Merries en ruinen doorelkaar geeft agv de hormoontjes bij tijd en wijle wat extra onrust, dus die factor wordt door scheiding uitgeschakeld. Simpel toch?

Allemaal gemakzucht en vooral gewoonte!

Dus: laat lekker een stuk land kapot lopen in de winter en zaai het desnoods in het voorjaar weer in.
En: laat zoveel mogelijk paarden gewoon lekker bij elkaar, geef ze de ruimte en laat ze zonder al te veel bemoeienis in evenwicht komen.
Gevolg: reacties als: "Goh wat zijn die paarden lekker rustig en goed van vertrouwen zeg!"

Tuurlijk. Logisch toch? Het kan zo simpel zijn.

Michiel schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 10:21:


Ik ben helemaal akkoord dat dit 99% leiderschap niet leuk/goed/nodig is. Pat Parelli zegt dit trouwens ook, op de audiotape bij level 3 zegt hij dat een 51-49 overwicht (zo klein mogelijk dus) het ideale is en dus niet het 100-0; dit betekent dus ook maar in 1 of 2 procent van de onderlinge communicatie eenrichtingsverkeer.

Nathalie
(weet veel van Parelli, wil meer weten van andere dingen)

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 10:26:


Hoi Nathalie
Heb je misschien ook een link? Er zoo ongelooflijk veel te vinden over skinner, dat ik effe niet weet wat je bedoelt
Trea

Lianne Dingemanse schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 8:18:


ja ik vind het ook zo schattig om te zien dat een zusje haar jongere zusje opzoekt en andersom. Het lijkt wel alsof ze dat weten. Misschien is dat ook wel zo.

liefs,

heleen.

Michiel schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 10:09:


ik wil even het feit of we volgen moeten vragen (afdwingen) of niet in het midden laten. Wat ik wel even kwijt wil is dat de paarden die moeten komen poetsen het juist willen en zeker niet weg lopen. Ze poetsen netjes terug en zijn ook erg gek op de leidende merrie uit onze groep.Toen deze merrie opstal was omdat ze moest bevallen stonden ze dagen lang te hinneken bij het hek. Nu ze terug is, is alles weer goed, dus de beredenering van dat het paard zich niet geliefd zou maken gaat in dit geval niet op.

Ik ben het wel eens met het feit dat je een paard niet elke stap hoeft te sturen. Zo gaat het in een kudden ook niet, dus dat hoeft bij ons mensen ook niet. Ik vind het ook fijn als ze om me heen huppelen. Zo heb ik sym ook groot gebracht. Ze mocht bokken stijgeren en rennen zoveel ze maar wilde.er waren maar twee regels. 1. respecteer mijn ruimte en kom er niet ongevraagt in. 2. als je te ver weg rent is het touw op en mag je niet trekken.
Daar heeft zij het prima mee gedaan.

Liefs,

heleen.

Esther schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 11:50:


Inderdaad, mijn blikveld wordt telkens wat ruimer


Geweldig leuk vind ik dat! Ze zijn zooo slim.

Druk gebruiken doe je natuurlijk

Ik ben helemaal akkoord dat paarden goed het verschil zien tussen 2beners en paarden (en andere soorten 4beners), anders zou een hengst bv. evengoed amoureuze intenties hebben naar een mens (of een koe) en dat is niet zo, uitgezonderd het gekende voorbeeld van met de fles grootgebrachte veulens die trouwens dan nog steeds het verschil zien tussen mens en paard, alleen denken ze van zichzelf dat ze ook mens zijn (kijken namelijk niet in de spiegel ).
En dus inderdaad is het 'paarden werken onder elkaar met druk en wij doen net alsof we paard zijn, dus doen we dat ook' geen goed argument. (Ik kan ook niet de alfa van de kudde zijn, ik ben maar een uurtje per dag bij de kudde)
Maar, wil dat daarom ook zeggen dat als mens druk gebruiken bij paarden niet mag/kan? Niet noodzakelijk denk ik, dat ene argument is slecht, maar er zijn er misschien wel andere die wel goed zijn? Bv. paarden kennen het concept al van soortgenoten dus begrijpen het ook snel van andere dieren? Ik zie trouwens ook over soortgrenzen heen wel dit soort communicatie, een paard die een schaap wegjaagt bij het hooi, of een merel die een mus wegstuurt, ... Niet dat ik zo voor druk ben, persoonlijk gebruik ik er liever geen als het kan. Niets zo leuk als in harmonie rond te rijden zonder hoofdstel (met carrot stick wel hoor) of zadel, galopwissels -okee nog wat springerig-, van galop naar stilstand op een zucht... Maar soms heb ik toch eens opdrijven van druk nodig als er iets nieuws aangeleerd moet worden. Maar misschien komt dat alleen omdat ik nog geen andere oplossingen ken...

En met een wedstijdje rennen zouden we altijd

Ja, da's nog zoiets, dat zouden ze nooit mogen te weten komen als je het goed aanlegt.


Groetjes,
Nathalie

marjolijn schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 13:02:


Geloof me. als het aan mij lag zou het ook der realiteit zijn. Helaas huren zij dat stuk land waar ze zomers lopen en die boer wil het niet en ik geloof dat er ook nog iets was met natuurmonumenten ofzo.
Maar goed dat wat die ruinen betreft daar ben ik mee bezig. Ik hoop dat het me gaat lukken. Kan het arme stal paardje ook eens de wei op. Helaas wel alleen, want zijn baasje wil het anders niet, maar goed op de wei is stap 1 wie weet gaat er meer volgen.

liefs,

heleen.

fairytale schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 15:32:

Ja, das een probleem als je van anderen afhankelijk bent.
De meeste boeren snappen hier helemaal niets van.
Ze verklaren ons ook helemaal voor debiel.
Die willen alleen maar hooi en vooral kuil van de wei halen dus alles om maar 2x te kunnen maaien. Beesten erin laten lopen.... nou... af en toe dan.....
En dan ook nog Shires.... "ze lopen met die grote platpoten je hele veld....."

Ja hoor!
Tis goe met oe
Gelukkig zijn we errug eigenwijs.

marjolijn schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 15:52:


dat probleem ken ik, ik sta bij een boer die de paarden op een totaal kaal weitje zand laat eten, met alle gevolgen van dien en verder alles maait voor voordroog voor de winter, terwijl ie nog een enorme berg pakken van vorige jaren heeft liggen......

Mijn knollie lost het creatief op, die gaat gewoon in de sloot staan en als de slootkanten kaal gevreten zijn, gaat ie aan de andere kant van het draad weer aan land en staat ie in een weitje mét gras...... mag duidelijk zijn dat de boer niet echt blij met hem is :)

Zo'n dagje slootkanten-grazen is wel erg goed voor de hoefjes in deze droge tijden!