InloggenBookmarks Woordenboek
UitloggenInstellingenForum-hulp!
Warboel
Mix van alle berichten uit alle rubrieken (forum oude stijl)
 
20 berichten
Pagina 1½ van 2
Je leest nu onderwerp "Dat was Torop effe wat teveel ;-)"
Volg datum > Datum: dinsdag 7 juni 2005, 9:157-6-05 09:15 Nr:27157
Volg auteur > Van: HannahFroukje Opwaarderen Re:27112
Volg onderwerp > Onderwerp: Re: Dat was Torop effe wat teveel ;-) Structuur
HannahFroukje
Apeldoorn
Nederland

Jarig op 8-2

965 berichten
sinds 23-7-2003
Inge Teblick schreef op maandag, 6 juni 2005, 10:29:

> Als een paard ongerust is over iets (een zeil, een trailer), en
> je wil dat hij er toch in of over gaat, dan kan je dat op twee
> manieren bekijken: moedig je hem aan om erover te gaan of

> met vriendelijke groeten,
> Inge
>
> http://www.ingeteblick.be

*************************************************************
Ja inderdaad Inge, dit klopt natuurlijk helemaal. Dit is ook een van de redenen waarom ik Parelli eigenlijk helemaal niet zo heel sympathiek vind. Ok, het WERKT, maar voor mij doet het er wel degelijk toe hoe het werkt en hoe je paard er zich bij voelt.

Nu moet ik er wel bij zeggen, dat een "squeeze game" bij mij meer "vragen" is dan "commanderen". Dat zal ook de reden zijn waarom dit soort dingen bij ons doorgaans redelijk lang duren als ik het voor de eerste keer doe. M.a.w. ik oefen nauwelijks druk uit als ik hem "stuur". Ik vraag steeds weer (heel licht) zou je die kant op willen gaan? Vervolgens werk ik wel degelijk dan met rust gecombineerd met geen rust, maar ik sta niet met veel kracht te "senden" o.i.d. (begrijp je?). Bij het zeil heb ik dus 40 keer beleefd gevraagd "wil je die kant opgaan?" en kreeg evenzoveel keren terug "nee, dank u". Meer kracht c.q. energie uitoefenen doe ik eigenlijk niet (ik voer daar de druk dus niet op), omdat ik de ervaring heb dat dat bij Torop helemaal niet fijn uitpakt. Ik krijg daar geen fijne samenwerking van.

Vorige keer bij de trailer, iets wat hij toch ook maar zo-zo vindt en bovendien heel lang niet gedaan had, ging het heel anders. Ik vraag beleefd "wil je dat doen?" en hij gaat vervolgens een paar seconden naar die trailer kijken (denkt na ...) en besluit dan, nah, okay, dat doe´k wel en stapt er zo in. Daar "verloren" we elkaar niet, we waren van a-tot-z in communicatie en samen bezig. Bij het zeil niet meer.

Volgende keer ga´k het toch anders doen. Die squeeze game zoals Parelli het aanleert had ik eigenlijk al een beetje verlaten, dit was eigenlijk voor het eerst weer dat ik het volgens de regeltjes deed en nee, het beviel me eigenlijk niet zo erg goed. Het was niet echt opbouwend. Wat ik prettig vind aan de Parelli manier hou ik erin. Dat is het rust geven op die plaats waarvan ik vind dat het de goeie plaats is. Dat heeft ook naar mijn idee een natuurlijke betekenis, je zegt dan eigenlijk: ik vind dit een veilige plaats, je kunt me daarin vertrouwen. Maar wat ik dus NIET meer ga doen, is dat je hem blijft wegsturen want van mij hoeft hij dat in het begin eigenlijk niet per se alleen te durven. Eigenlijk laat je bij een squeeze game met iets engs, je paard daarin dan helemaal alleen staan, hij moet het dan lettelijk alleen maar opknappen. Dat is ook juist de bedoeling bij Parelli, en helemaal verkeerd is het m.i. ook weer niet, omdat je je paard daar duidelijk wel dapperder mee maakt, hij KAN op een gegeven moment ook dingen zelf opknappen. Torop raakt ook best trots als hij iets wel gedurfd heeft, dat is dan wel weer het leuke. Maar in de toekomst ga´t toch anders opbouwen denk ik, en ik denk dat je dan evengoed tot hetzelfde resultaat komt, m.a.w. dat hij er op een gegeven moment vol vertrouwen over heen gaat, maar zonder het gevoel dat je hem alleen gelaten hebt.

De combinatie Parelli/clickeren vin´k eigenlijk helemaal nog niet zo slecht. En clickeren vind ik wel een stuk vriendelijker voor het paard dan alleen maar staan te senden en rust geven. Ik vind het een groot voordeel dat het paard op een gegeven moment van TEVOREN al weet dat hij iets naar z´n hand kan zetten, kan beheersen, alleen door het aan te raken, te schoppen of in te happen. Want als ik het commando geef "raak-aan", dan WEET hij al, stel dat ik dat zou doen en durven, dan weet ik al dat er wat leuks komt: een fluitje, een brokje, een aaitje en een knuffel. Dat is dan voor hem opeens een soort uitdaging geworden ;-)
Volg datum > Datum: dinsdag 7 juni 2005, 9:227-6-05 09:22 Nr:27158
Volg auteur > Van: HannahFroukje Opwaarderen Re:27114
Volg onderwerp > Onderwerp: Re: Dat was Torop effe wat teveel ;-) Structuur
HannahFroukje
Apeldoorn
Nederland

Jarig op 8-2

965 berichten
sinds 23-7-2003
Piet schreef op maandag, 6 juni 2005, 11:03:
> Let eens op de tijd dat je met het clikkeren bent
> bezig geweest, laat ik het ruim nemen, als ik terug
> reken..... een kwartier?
*****************
Nee, dat was zelfs nog korter, ik denk de helft ongeveer.

> Nog 5 minuten en hij had met 4 benen op het zeil
> gestaan en vervolgens er gewoon overheen gelopen.
> Ik had toch door gegaan, hij was kalm, het zeil was geen
> bedreiging meer, geen reden dus om te stoppen.
******************
Mwoh, voor mij eigenlijk ook geen reden om door te gaan. Er is toch tijd genoeg? Ik vond dit de duidelijkste bevestiging. Hij was heel ontspannen op dat moment, en dat vin´k altijd een goed moment om te stoppen. Het maakt niet zoveel uit toch, ik pak het volgende keer wel weer op.

> Zelfs al was het zo geweest dat je eventjes te veel vroeg
> had je even een pas op de plaats of een stapje terug
> kunnen maken.
> Maar goed, zeiknat staan te worden is ook niet alles :)
> Ik weet zeker dat het de volgende keer een stuk
> eenvoudiger gaat.
*********************
Ja, denk ik ook wel.

> Ik krijg altijd rare gedachtes bij het rust geven als
> beloning. (Maar ik wil hier geen geweldige Parelli
> discussie openen, het is mijn persoonlijke mening)
> Stel je voor: je staat 5 cm dichter bij het zeil dan de
> vorige keer toen je hem ervan weghaalde. Dan geef je hem
> rust. Maar heeft hij geestelijk dan ook rust? Hij staat
> nog steeds op een goeie meter van dat verschrikkelijke
> ding! En hij weet dat hij binnen de kortste keren weer
> naar die enge flapper toe moet.
> Is dat dan wel een beloning?
********************
Niet de eerste keer misschien, maar na verloop van tijd weet je paard wel heel goed dat rust ook echt rust is, en dat dat dan ook veilig is op dat moment. Maar moet wel zeggen in dit geval vind/vond ik het niet fijn werken. Met dingen waar meer sprake is van koppigheid dan van angst vind ik het veel prettiger werken.


> Nu ga je clikkeren, ofwel in jouw geval fluiten. Je beloont
> hem voor elke cm dat hij dichter naar het zeil toe
> durft. Yes, weer een fluitje en een beloning," dus dit doe
> ik goed." en " hee! als ik er verder vanaf ga hoor en
> krijg ik niks, dus toch nog maar eens proberen!, want ik
> wil wel dat fluitje horen"
*******************
Dit "ik doe het goed" of "ik doe het niet goed" is met Parelli ook duidelijk voor het paard omdat hij rust wel als beloning ziet, de beloning is alleen minder positief vind ik.

> In mijn ogen is het logisch dat de fluit en de beloning
> een vele malen krachtiger beloning is dan hem op een
> meter stil laten staan voor "the beast" en is in dit geval
> juist het ervan weggaan misschien wel de beloning.
***********************
Mmmmm, dat wee´k niet zo zeker. Maar ik heb ook niet zo´n behoefte hoor om nou een hele discussie op te starten met iets wat voor alle paarden moet gelden. Voor mij is alleen de vraag wel heel interessant waarom het op dit moment voor dit paard met deze mens zo werkte. Niet of het dan ook in alle gevallen zou opgaan, dát vin´k minder interessant. Dus een discussie hoeft van mij nou ook weer niet.
Volg datum > Datum: dinsdag 7 juni 2005, 9:527-6-05 09:52 Nr:27159
Volg auteur > Van: Piet Opwaarderen Re:27158
Volg onderwerp > Onderwerp: Re: Dat was Torop effe wat teveel ;-) Structuur

Piet
Homepage
Terneuzen home, Koewacht werk
Nederland

Jarig op 8-7

11530 berichten
sinds 11-12-2003
HannahFroukje schreef op dinsdag, 7 juni 2005, 9:22:

> Piet schreef op maandag, 6 juni 2005, 11:03:
>> Let eens op de tijd dat je met het clikkeren bent
>> bezig geweest, laat ik het ruim nemen, als ik terug

> wel heel interessant waarom het op dit moment voor dit paard met
> deze mens zo werkte. Niet of het dan ook in alle gevallen zou
> opgaan, dát vin´k minder interessant. Dus een discussie hoeft
> van mij nou ook weer niet.

Nee inderdaad, het belangrijkste is dat je voor dit probleem de best werkende oplossing hebt gevonden.
Ik combineer ook, niet met parelli, maar weer met een andere manier van werken. Waarbij ik het clikkeren gebruik als extra waarde.
Uiteindelijk is het eindresultaat hetzelfde. Het paard doet wat je wil omdat hij de kans krijgt het te doen wanneer hij er geestelijk klaar voor is.
Het is een groot goed dat we het tegenwoordig zoveel kennis hebben dat we de dingen zonder trekken en scheuren en ander geweld op kunnen lossen, de methode waarop komt dan op de tweede plaats.
Piet
Volg datum > Datum: dinsdag 7 juni 2005, 10:127-6-05 10:12 Nr:27162
Volg auteur > Van: HannahFroukje Opwaarderen Re:27116
Volg onderwerp > Onderwerp: Re: Dat was Torop effe wat teveel ;-) Structuur
HannahFroukje
Apeldoorn
Nederland

Jarig op 8-2

965 berichten
sinds 23-7-2003
Michiel schreef op maandag, 6 juni 2005, 12:14:

> HannahFroukje schreef op maandag, 6 juni 2005, 8:11:
> Froukje ben je er wel zelf eerst overheen gegaan?
Ø Dat werkt ook voor een deel.
********************
Ja, maar dat maakte in dit geval niet zoveel uit. Hij zag het echt niet zitten.

Dat aaien van enge dingen doe ik ook zeker, dat ziet er soms wel prachtig uit (sta ik dragliners, hindernissen en inderdaad, dekzeilen te aaien bijvoorbeeld ;-)). Maar het zegt je paard wel degelijk iets dus als je dat doet.

Kijk, normaal gesproken is zo´n oefeningetje niet zo´n punt. Hij kent het stramien, hij WEET dus al van tevoren dat het om iets gaat wat in principe te vertrouwen is. De vraag is normaal gesproken alleen , wanneer ben ik zover (als paard) om het te doen. Ik leg de lat ook nooit zo heel hoog hoor, vin´k niet nodig. Het gaat mij niet om een overwinning of zo snel mogelijk een doel bereiken, het gaat mij vooral om het opbouwen van vertrouwen.

Met dit dekzeil was een bijkomende faktor, het bewegen van dat ding door de wind. Tsja, DAT was hem dus echt te veel. Hij heeft al eerder op zwarte dekzeilen gestaan, maar die kraakten en wapperden niet.

Wat jij omschrijft met die honden dat werkt inderdaad dan heel leuk ja. Ik ben zelfs met clickeren bezig geweest toen Torop in het begin een ontzettende hekel had aan ons Belgische veulen. Dan deed ik weleens van “nah, raak haar maar eens aan dan”. Als hij dat dan deed, wist hij in elk geval dat ze af en toe weleens iets leuks (brokjes) opleverde.

Om dan naar z´n snuit (+ uitdrukking) te kijken, was alleen al een foto waard. “DAT daar aanraken?”. Moest hij dan wel even over nadenken hahahaha.

> Click-beloon is natuurlijk een plezierige mind-sed
Ø waarnaast angst niet meer zo goed kan bestaan.
***************************
Klopt m.i. inderdaad helemaal. Maar ik blijf het soms wonderlijk vinden!
Volg datum > Datum: dinsdag 7 juni 2005, 14:137-6-05 14:13 Nr:27166
Volg auteur > Van: Michiel Opwaarderen Re:27162
Volg onderwerp > Onderwerp: Re: Dat was Torop effe wat teveel ;-) Structuur

Michiel
Homepage
Zwolle
Nederland

Jarig op 19-7

2652 berichten
sinds 8-2-2004
HannahFroukje schreef op dinsdag, 7 juni 2005, 10:12:

> Michiel schreef op maandag, 6 juni 2005, 12:14:

>> Click-beloon is natuurlijk een plezierige mind-sed
>> waarnaast angst niet meer zo goed kan bestaan.
> ***************************
> Klopt m.i. inderdaad helemaal. Maar ik blijf het soms wonderlijk
> vinden!

In therapie wordt soms gevraagd om een beeld te vormen van je prachtigste en sterkste moment ooit. En als je dit duidelijk voor je ziet en kunt navoelen, wissel dit beeld dan een paar keer af, met een terugkerend moment van ellendig voelen. Waardoor dit soort momenten gaan vervagen.

De programatuur wordt als het ware gewist van je harde schijf. Plakken en vervangen :-) Humor, lachen om je ellende lijkt er ook een beetje op.
Muziek horen tijdens eindexamens werkt ook zo, een ontspannen en toch geconcentreerde mind-set verhoogd de prestaties.

Michiel
Volg datum > Datum: donderdag 9 juni 2005, 8:259-6-05 08:25 Nr:27217
Volg auteur > Van: HannahFroukje Opwaarderen Re:27101
Volg onderwerp > Onderwerp: Re: Dat was Torop effe wat teveel ;-) Structuur
HannahFroukje
Apeldoorn
Nederland

Jarig op 8-2

965 berichten
sinds 23-7-2003
Gisteren opnieuw het zeil neergelegd, met de pionnen erop. Torop erbij gevraagd (ja, meteen er naartoe, hij had het toch al gespot). Wat rust gegeven bij het zeil. Toen pion laten aanraken. Brokje.

En toen ging hij zelf al naar het zeil toe, raakte het aan, en draaide volledig uit zichzelf het riedeltje af van paar keer aanraken, schoppen (heeeeeel enthousiast schoppen mag ik wel zeggen, het zeil verfrommelde helemaal op een hoop!). Dus op een gegeven moment moest ik wel het commando geven, “blijf staan”, want hij maakte er een rotzooitje van. Ok, Torop blijft staan (OP het zeil dus jawel!). Ik heb hem nog een keertje teruggestuurt, en toen met een rustig gebaar over het zeil heen gevraagd en het was in 1 keer klaar, hij stapte er zonder aarzelen overheen en wond zich er niet eens meer over op.

Dat clickeren geeft hem blijkbaar een “tool” om het gevoel te hebben controle over een situatie te hebben. Blijkbaar heeft hij daar op zo´n moment ook echt iets aan en lost het voor hem iets op, want waarom zou hij anders ongevraagd beginnen met het zeil aan te raken en erop te gaan stampen, terwijl hij op dat moment ook volledig vrij kan kiezen om b.v. gewoon stil te blijven staan en te wachten tot ik dat vraag, of b.v. achteruit te gaan. Ik had namelijk nog niets gevraagd op dat moment, we stonden alleen nog maar te staan ...

Ik vind het heel wonderlijk eigenlijk en vraag me nog steeds af, wat gebeurt er nu precies in dat paardenhoofd. WIL hij ook echt z´n angst overwinnen? Je zou zeggen van wel. Heeft hij er behoefte aan om het gevoel te hebben dat hij de situatie beheerst? Blijkbaar wel.

Onderweg naar het bos kwamen we een hele grote stalen container tegen. En uit nieuwsgierigheid vroeg ik Torop (die al weer meteen op “staken” stond), raak het maar aan dan, kijken of het dan nog zo eng is (eerder raakte ik het dan alleen zelf aan, maar vroeg het hem niet). Na een tijdje aarzelen deed hij dat. En bij´t horen van het fluitje concludeerde hij blijkbaar dat dit ook zo´n aanraakding was, wat eigenlijk dus niet eng was. En stond bedachtzaam een tijdlang met z´n neus die container af te snuffen en aan te raken (en ik maar fluiten vanuit ´t zadel).

Grappig werkt dit. Je hebt er in dit soort angst-gevallen best heel veel aan.

Ik ga maar eens tractors laten aanraken en zo ;-). Er zit een loonbedrijf bij ons in de buurt.
Volg datum > Datum: donderdag 9 juni 2005, 8:369-6-05 08:36 Nr:27218
Volg auteur > Van: Esther Opwaarderen Re:27217
Volg onderwerp > Onderwerp: Re: Dat was Torop effe wat teveel ;-) Structuur
Esther
Friesland
Nederland


5661 berichten
sinds 2-11-2003
HannahFroukje schreef op donderdag, 9 juni 2005, 8:25:

> Gisteren opnieuw het zeil neergelegd, met de pionnen erop. Torop
> erbij gevraagd (ja, meteen er naartoe, hij had het toch al
> gespot). Wat rust gegeven bij het zeil. Toen pion laten

> heel veel aan.
>
> Ik ga maar eens tractors laten aanraken en zo ;-). Er zit een
> loonbedrijf bij ons in de buurt.

Geweldig verhaal Frouk!!
Wij hadden laatst ook zoiets met Brella, je zal altijd zien dat het gebeurt als je haast hebt,, voor we weggingen brachten we ze naar de wei, staat er ineens een aanhanger met allerlei fel gekleurde tonnen, even laten targetten en het was klaar. Ik denk echt dat het dan een keuze is die ze zelf WILLEN maken, en het dan dus ook gewoon niet meer zo gevaarlijk vinden.
Ik zou Falka wel eens graag rennende pinken willen laten targetten haha, ik was laatst wel heel snel weer op het erf, die pinken rennen, en Falk dacht, he ik kan harder!!! Wij in vliegende vaart over het schelpenpad naar huis.

Groeten Esther
Volg datum > Datum: donderdag 9 juni 2005, 8:469-6-05 08:46 Nr:27220
Volg auteur > Van: Morrie Opwaarderen Re:27218
Volg onderwerp > Onderwerp: Re: Dat was Torop effe wat teveel ;-) Structuur

Morrie
Nederland


125 berichten
sinds 10-1-2005
Esther schreef op donderdag, 9 juni 2005, 8:36:

> HannahFroukje schreef op donderdag, 9 juni 2005, 8:25:
>
>> Gisteren opnieuw het zeil neergelegd, met de pionnen erop. Torop

> pinken rennen, en Falk dacht, he ik kan harder!!! Wij in
> vliegende vaart over het schelpenpad naar huis.
>
> Groeten Esther

hoe herkenbaar allemaal :)

dat trekkers laten aanraken bij de loonwerker heb ik ook al geprobeerd en ook de keukentrap, Morries grote vijand.... levensbedreigend ding (vindt hij dan hè), als ik die trap uitklap komt ie er meteen aan, ik kan met de trap onder m'n arm rondlopen, dan loopt ie er achteraan en helpt zelfs mee dragen.... maar.... o wee..... als iemand anders die trap uitklapt op een onverwacht moment, dan is ie weg.... hetzelfde met trekkers, ik kan hem draaiende trekkers met een schudder/maaier erachter laten aanraken, wikkelaar idem, maar als we ze onderweg tegenkomen, liggen we in de sloot......... en die schrik zit er goed in: overbuurpaardje van de week door brandweer uit de sloot getakeld, ook achteruit erin gelopen, meisje in het ziekenhuis met 2 verbrijzelde knieën..... dus..... ik blijf voorlopig even met Morrie in een veilige omgeving....
Volg datum > Datum: donderdag 9 juni 2005, 9:119-6-05 09:11 Nr:27222
Volg auteur > Van: HannahFroukje Opwaarderen Re:27220
Volg onderwerp > Onderwerp: Re: Dat was Torop effe wat teveel ;-) Structuur
HannahFroukje
Apeldoorn
Nederland

Jarig op 8-2

965 berichten
sinds 23-7-2003
Morrie schreef op donderdag, 9 juni 2005, 8:46:
> dat trekkers laten aanraken bij de loonwerker heb ik ook al
> geprobeerd en ook de keukentrap, Morries grote vijand....
> levensbedreigend ding (vindt hij dan hè), als ik die trap

> die schrik zit er goed in: overbuurpaardje van de week door
> brandweer uit de sloot getakeld, ook achteruit erin gelopen,
> meisje in het ziekenhuis met 2 verbrijzelde knieën..... dus.....
> ik blijf voorlopig even met Morrie in een veilige omgeving....
**************
Ja, het blijft lastig. Vooral dingen die bewegen en lawaai maken vind je niet?
Trekkers zijn ook wel erg groot en maken veel herrie.

Wij hadden net gisteren helaas ook pech met zoiets.
Torop is dus normaal niet bang meer voor vrachtwagens (wel voor tractors), maar gisteren kwam er eentje de hoek omscheuren, niet normaal. Als weldenkend mens weet ik natuurlijk, die draait wel bij en als paardje blijft staan gaat het goed. Maar Torop ziet alleen dat ding dat met veel kabaal recht op hem af komt. Tsja, dan is hij ook gek als hij niet gaat protesteren natuurlijk. Dus dat werd stijgeren en ik was net niet handig genoeg, dus het lukte hem om om te draaien en begon met grote bokkesprongen half zijwaarts achteruit te springen. Gelukkig stopt vrachtwagen (had ons inmiddels gezien) en zet motor uit (dank u). Na een paar sprongen had ik Torop wel weer onder controle, maar ik kreeg ´m er dus al niet meer langs, helaas. Gelukkig wel toen ik afstapte.

Dat wordt weer maanden werk voor dat weer goed gaat. Als die schrik er eenmaal weer goed in zit ...
Volg datum > Datum: donderdag 9 juni 2005, 10:379-6-05 10:37 Nr:27229
Volg auteur > Van: Piet Opwaarderen Re:27217
Volg onderwerp > Onderwerp: Re: Dat was Torop effe wat teveel ;-) Structuur

Piet
Homepage
Terneuzen home, Koewacht werk
Nederland

Jarig op 8-7

11530 berichten
sinds 11-12-2003
HannahFroukje schreef op donderdag, 9 juni 2005, 8:25:

> Gisteren opnieuw het zeil neergelegd, met de pionnen erop. Torop
> erbij gevraagd (ja, meteen er naartoe, hij had het toch al
> gespot). Wat rust gegeven bij het zeil. Toen pion laten

> wat gebeurt er nu precies in dat paardenhoofd. WIL hij ook echt
> z´n angst overwinnen? Je zou zeggen van wel. Heeft hij er
> behoefte aan om het gevoel te hebben dat hij de situatie
> beheerst? Blijkbaar wel.

Allereerst een vraag: "Waren de omstandigheden hetzelfde?"
Lag het zeil net zo te klapperen als de vorige keer ?
NIet? Dan was het wat eenvoudiger voor Toorop. Maakt verder niet veel uit, je had hem er nu toch wel opgekregen.
Ik denk dat je vorige keer inderdaad veel dichter bij het doel was dan je dacht.
Het verbaast mij ook nog steeds hoe ze soms ineens kunnen doen wat je verwacht. Zonde aarzelen, zonder angst.
Wellicht dat wat je hierboven zegt er allemaal bij komt, ik kan ook niet in een paardenhoofd kijken.
Alles wat ik doe is proberen een situatie te scheppen die het voor mijn paard gemakkelijker en plezieriger maakt om iets te doen dan om het niet te doen.
M.a.w Ik maak het aantrekkelijker om voor het fluitje en de beloning te gaan door elke minieme poging te belonen, al is het maar een gewichtverplaatsing. Dan zeg ik tegen hem "wat je nu doet is goed" en als je paard eenmaal begrijpt wat je wilt dat hij doet, gaat het steeds sneller en kan hij zomaar met je mee zoals in dit geval:het zeil op wandelen.
Ik kan paardengedachten niet naar mensentaal omzetten, maar wat er gebeurt is volgens mij dat hij zich af vraagt "wat wil ze nou" en dan stukje bij beetje ( door de kleine stapjes) gaat snappen wat je bedoelt, totdat het kwartje valt. Het feit dat hij niet meer bang was, de vorige keer bijna uitgevogeld had dat je alleen maar wilde dat hij op het zeil ging staan, maakte dat hij het nu uit zichzelf deed. fluit = beloning he!
Dat is ook waarom paarden vaak uit zichzelf oefeningen gaan doen, of tijdens iets nieuws plotseling een niet gevraagde oefening uitvoeren.
Bedoelt ze dit? Bedoelt ze dat? Dan zal het zo wel zijn. Nog geen fluitje? Wat bedoelt ze dan??
Laat ik eens goed opletten wat ze zegt.
In mijn ogen kun je met iets anders nooit sneller werken dan met clikkeren.
Je paard op weg helpen kan 20 fluitjes en 20 beloningen vragen in een minuut. Hoe doe je dat door hem iedere keer rust te geven?


> heel veel aan.
>
> Ik ga maar eens tractors laten aanraken en zo ;-). Er zit een
> loonbedrijf bij ons in de buurt.

Piet
Je leest nu onderwerp "Dat was Torop effe wat teveel ;-)"
Warboel
Mix van alle berichten uit alle rubrieken (forum oude stijl)
 
20 berichten
Pagina 1½ van 2
 InloggenBookmarks Woordenboek
UitloggenInstellingenForum-hulp!

Deelnemers online: 0 verborgen deelnemers.
contact