Ik heb besloten om 1x per week te rijden en ook in de bak spelletjes te doen met hem. Ik heb het gevoel dat hij het fijn vindt om buiten te rijden, heeft altijd de oortjes naar voren en is voorwaarts. Af en toe een hap uit een boom, lekker relaxed. Ach, hij is tenslotte 19jr.
Pas als hij iets gaat mankeren, ga ik er definitief mee stoppen.
Bedankt voor jullie reacties.
Gr. Ingrid

prima oplossing lijkt mij. Zo doe ik het ook!
ps oortjes naar voren betekent toch niet dat ze blij zijn maar opletten wat er voor hun is. Het voorste paard heeft zijn oren naar voren, en het achterste paard de oren naar achteren gericht

e m kraak schreef op maandag 24 augustus 2015, 12:45:


Leuke youtube, maar zegt niet of er ook gereden gaat worden he?

Maar ben het met HC eens dat de mens/ruiter de zwakste schakel in het geheel is.

Jean Mclean schreef op maandag 24 augustus 2015, 12:09:


Denk ik ook. Moet die vaste plek wel leuk en goed genoeg staan. Veilig, met vertrouwde fijne vriendjes en genoeg bewegingsruimte en uitdaging.

Als rijden noodzakelijk zou zijn om een paard gelukkig te houden, dan zouden we toch wel diep medelijden moeten hebben met alle jonge en oude paarden die nog niet of niet meer gereden worden. Ik vind het dan ook altijd bijzonder vreemd dat mensen bij een jong paard stellen "is er aan toe om aan het werk te gaan." Alsof paarden weten dat ze met 3 of 4 of 5 jaar ingereden behoren te worden en een cariere als rijpaard dienen te gaan maken. Ik heb het in al die jaren nog nooit herkend bij een paard, dat ie er aan toe was om aan het werk te gaan. Voor allen, hoe goed het beleringsproces naar mijn mening ook ging, was het een hele overgang van blij-in-de-wei naar moeilijke en spannende dingen. Alleen al het hele leerproces wat er aan vast zit geeft al aan hoe ver het eigenlijk van de natuurlijke gang van zaken voor het paard af ligt.

Zorg dat je huisvesting en sociale structuur dik op orde is en geen paard die per see gereden dient te worden.

Ben ik daarom tegen rijden? Nee hoor! Het kan een hele prima en leuke aanvulling zijn voor het paard. Maar noodzakelijk? Dat vind ik dus niet.

Karin schreef op maandag 24 augustus 2015, 20:18:


Zou het een kwestie van karakter zijn?
Ik ben zelf een ondernemend type, en zoek steeds nieuwe uitdagingen in mijn leven om te voorkomen dat het saai wordt.
Ik zie misschien daarom des te eerder dat een paard, van huis uit een rond trekkend kuddedier, te weinig kan beleven in de wei, ook al zijn er vriendjes en voldoende bewegingsruimte.

Maar als je het wil weten voor jouw eigen paard: als je bent wezen rijden en terug bent aangekomen bij je huis of de thuisplek van je paard, probeer dan eens zonder blikken of blozen door te rijden en een nieuw ritje te beginnen.
Het éne paard zal heftig protesteren en proberen om te stoppen. Het andere paard zal vrolijk en blij met je mee gaan, op naar het volgende avontuur.
Ik heb meerdere paarden gehad die het laatste deden! (En ook meerdere die het eerste deden .)

Coralie schreef op dinsdag 25 augustus 2015, 14:34:


Ongetwijfeld is het ook verschillend per paard. Maar ook bij die paarden die nog een keer op rit willen, zie ik dat nog niet als noodzaak. Al helemaal niet met een mens op zijn rug.

Ik zou het jezelf anders afvragen. Zet je paard eens een maand op de wei. Of 2 maanden. Lang genoeg om de gewoontes van "om 16.00 uur komt het mens en gaan we iets doen" eruit te slijten. En ga dan gewoon eens heel wat keren in de wei zitten en kijk naar je paard. Krijg je dan sterk de indruk dat ie zich kapot verveeld? En zo ja, ligt dat dan in de huisvesting? Aan de sociale structuur? Of ligt dat aan het gemis van dat ene uurtje op stap gaan?

Als je niet al te vooringenomen met een open mind naar je paard kijkt, krijg je vanzelf een antwoord. En die zal misschien niet bij elk paard hetzelfde zijn.