Ik vind dat gewoon leuk om te lezen... mysterieuze wereld.. spreekt me aan.

Myriam

Myriam schreef op woensdag 15 juli 2015, 7:38:


5 ppm = 1 op de 200.000, toch?
dus:
1^22 : 200.000 = 5^16

Er zitten als voorbeeld bij 5 ppm dus 50.000.000.000.000.000 dodelijke deeltjes methylisocyanaat in ons druppie water
Even om duidelijk te maken dat wat heel weinig lijkt in werkelijkheid ook best wel heel veel is... 5 op de miljoen klinkt als niks, maar 50.000.000.000.000.000 vindt iedereen (denk ik) ineens heel veel en dat allemaal in 1 druppie water wat iedereen tegelijkertijd weer weinig vindt. Hetgeen niet eens zegt dat je persé minstens 5 ppm nodig hebt om daar aan dood te gaan. Met een lagere concentratie geniet je er gewoon wat langer van
Al eens bedacht hoeveel druppies water er in een glas van 100 ml gaan? Doe dat es of zoek het op. Mensen zijn slecht in perceptie wisselen én ze kunnen in de regel niet rekenen (geloof me, daar heb ik ook moeite mee).

Ik zie totaal niet waarom deze berekening wel voor een makkelijk bewijsbaar toxine geldt maar niet voor een medicijn kan gelden. Daarbij wil ik dat beladen woord "homeopathie" niet eens gebruiken!
"D6" = 1 ppm (parts per million) = 1 op de 1.000.000 en kan dus relatief best veel zijn, vandaar dat dat ppb (parts per billion) uitgevonden is, hetgeen overigens gelijk staat aan "D9".

En dan dat water. Mafste chemische stof van allemaal. Vroeger leerde ik van de chemiejuf uiteraard dat het h2o was, maar het schijnt toch echt dat het tegelijkertijd van alles en nog wat is: h2o, vrije h-tjes en o-tjes, h2o2, h3o, etc. Dus geen statische maar dynamische stof als het ware, stabiel en instabiel tegelijkertijd. Ik snap daar quantumfysisch helemaal niks van, vandaar dat chemiejuf Arabesk mij dat nog even mag uitleggen (want mijn lieve chemiejuf van vroeger is helaas allang overleden)

Ik hoop dat nu beter duidelijk is waarom ik genuanceerd reageerde op TS (en de Indiase onderzoekers waar ik al bekend mee was).