Spirithorses schreef op vrijdag, 3 juni 2005, 23:58:

Haha! Wat je gelijk hebt.
Per slot van rekening wonen wij van nature ook niet in met een CV-tje verwarmde huizen, maar het is toch wel errug prettig op zijn tijd.
Dus reken maar dat dat trillend veulentje dat droge stalletje waardeert!

Over onweer gesproken, bij mij gaan ze dus wel naar binnen. D.w.z. van de wei af op de binnenplaats met de mogelijkheid om in de loopstal met bliksemafleider erop te gaan staan, waar ik heel veel hooi neergooi zodat ze dan ook doen . En het hek gaat ff dicht tot het onweer weer over is.
Ik mag graag naar de bliksem op het veld kijken, maar als ik mijn paarden daartussen zie lopen vind ik er niks aan.

Als jullie de kans zo groot achten dat de stal in de fik gaat, waarom dan geen afleidertje erop??? Die kans is namelijk inderdaad vrij groot. Zo ook de hooiberg en de boerderij zelf, bij iedere donderbui gaan er wel een paar in de fik. Bliksemafleiders... simpel, veilig, handig en o zo geruststellend!!

Mijn tinker was in het begin ook geen held buiten.
Quint stond op bepaalde plaatsen stokstijf stil en geen beweging meer in te krijgen..ja een beweging zo snel mogelijk terug naar huis en dat was natuurlijk niet de bedoeling.
Ik heb wel eens ergens zeker 45 minuten stilgestaan voordat hij besloot toch maar door te lopen(wat ge-smst,sigaretje gerookt en alles gedaan om zelf niet woest te worden)
Bij Quint merk ik wel goed het verschil tussen"ik heb nu geen zin en sta stil" of"ik sta stil maar ik ben nu echt bang"
Ik heb met hem ook steeds hetzelfde rondje gelopen en nadat dit goed ging iedere keer iets verder maar steeds dezelfde weg terug naar huis.
Ik persoonlijk heb geen moeite met afstappen en hem ergens voorbij begeleiden....mijn mening is dat het iets menselijks is om dat als beloning te zien terwijl het voor Quint veel minder stress is om hem voorbij een eng punt te lopen en dan weer op te stappen(let wel ...als hij echt flipt niet als hij stilstaat dan blijf ik erop).
Ik accepteer het niet dat ik niet alleen naar buiten kan met mijn paard...blijven proberen en consequent(geduldig zijn),ieder stap is een overwinning...
Quint voelt ook feilloos aan wanneer ik wat angst heb dus zoals ik hier eerder las een liedje zingen is helemaal zo gek nog niet(wel voor je medemens maar wat boeit dat) je blijft in ieder geval goed ademen zonder te verkampen.
Probeer het eens met iemand erbij op de fiets of met andere paarden mee....