Isabel van der Made schreef op donderdag, 26 mei 2005, 0:00:

en da's een pony vergeleken bij die Noriker van Morrie, waarbij Trea een bitloze succeservaring/aha-erlebnis heeft en Morrie niet....

Voor míj was de bb-rit met Herr Moritz de ultieme bitloze bevestiging: als die knol niet wil stoppen stopt ie niet, nergens voor, dus als ie blijkbaar toch wel wil stoppen, waarom dan niet beleefd gevraagd met een bb?
Ik ben echter Morrie niet, heb geen manege-achtergrond, voorheen nooit rijles gehad, geen bit-geschiedenis, niet beter maar gewoon niet representatief en kan me goed verplaatsen in Morrie. ¡Ave Moritz!

Huertecilla schreef op donderdag, 26 mei 2005, 0:35:



Ik zal je wel verkeerd begrijpen, maar ik denk niet dat omtrekken de basis is waar je van uit moet gaan.
Isabel

Yep, hier is er nog eentje, Ik ben 56,was 17 toen ik begon met lessen, een paar jaar gereden, daarna vertrok ik naar Israel, zo'n 15 jaar niet gereden, tot dat we een stal begonnen op te zetten, dat voor 5 jr gedaan, toen weer eens zo'n 10 jr niet gereden en in 1997 weer begonnen.
De allereerste keer dat ik weer ging rijden nadat ik uit Holland was vertrokken, ging wel met knikkende knieen hoor ! Vooral omdat wij een paard hadden, die niet kon stilstaan (hele heisa om erop te komen) en ook niet rustig kon lopen, alleen maar draven.de rest van de paarden die we kregen waren niet veel beter, nou niemand van ons wist iets van trainen af,dat er niets ergs gebeurd toendertijd is wel een wonder, vandaag de dag zit ik mij nog steeds af te vragen hoe we het lef hadden om zo rijden en ook nog kinderen lessen geven op die half getrainde paarden.

loes