Elke en Pien hebben het over westernrijden:


Ik heb op een leuk wedstrijdnivo gebarrelraced en nooit sporen gedragen, ook die 'over and under' (sliert aan de teugels) heb ik nooit gebruikt.
Anderen doen dat wel, zij het hier in Nederland weer minder heftig, het wordt hier ook meer voor de lol gedaan dan voor het geld. In de USA kun je er bakken geld mee verdienen, dan komt die druk er weer bij kijken he. Hier mag je blij zijn als je er je onkosten mee gedekt hebt.
Hoewel het flink aan het opkomen is hier.

Zo'n barrelrace paard gaat zo snel als ie gaan kan en als ie het niet redt dan is ie gewoon niet goed genoeg, zo zie ik dat.
Ik zie niks in zwepen of sporen om nóg harder te gaan.
Want een paard gaat dan niet hard voor jou, of omdat ie het leuk vindt om hard te gaan, maar om onder de hulpstukken uit te komen.


Komt het soms wel eens op neer, hihi.
Je hebt 6 palen, op een rechte lijn, elk 7 meter uit elkaar staand.
Eerst race je parallel aan de palen, erlangs naar de laatste paal, je komt zigzaggend terug gaat weer zigzaggend terug naar het uiteinde en vervolgens langs de palen terug naar de finish.
De snelste combinatie wint.
Bij iedere paal maakt je paard een vliegende galopwissel.

Ik gebruik dit onderdeel overigens om paarden 'spelenderwijs' de galopwissel aan te leren, in een relaxt galopje.
Ze hebben dan al vlug in de gaten dat wanneer ze wisselen, ze veel beter om de palen heen komen. Geen druk, geen gedoe, veel effect.


Ja hoor, het is vrij relaxt, wij doen dit onderdeel vaak in de lessen, waarbij het er bij mij niet alleen om gaat dat je het parcours foutloos rijdt maar eigenlijk meer hoe je jezelf weet te redden in je omgang met je paard.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag, 19 mei 2005, 13:17:

T is een van mijn favorieten..
Maar inderdaad ,zoals alle ""paardensporten""word t natuurlijk uitgebuit..
Nou ,dat is nu wel duidelijk..
Ga b.v maar eens een boekenmarkt op en je ziet een mooie voorplaat (paarden natuurlijk)..
Ik koop de boeken niet ,want ik word overstelpt,door kinkettingen,sporen ,dwangmiddelen etc etc..
Warr is dan t verhaal van de mooie voorplaat??
Jaren geleden,kon ik een echte cowgirl zijn ,omdat ik met Said (mijn arabie )bij een boer stond,en wij waren echte vrijwilligers ,om zonder bit ,de koeien binnen te halen,of een ""lastige""koe binnen een bepaalde afrastering te brengen..
Said (en ik )zagen dit echt als onze taak..
Buiten dat was hij (toen nog zonder ijzers,Zie verhaal op hoef natuurlijk)een kei in spinnen en de snelle stop!(pien kent de uitdrukkingen beter dan ik)..
Geweldig avontuurlijke sport,absoluut..
Zonder gewin,is alles fantastisch te doen met je paard,want als er liefde,geen dwang,begrip is ,dan is alles leuk..
vriendelijke groet trudy

Bedankt Pien ( en de anderen natuurlijk ook) voor de uitleg. Het is dus inderdaad zo dat het vaak nog steeds met grof geweld gepaard gaat. Ongelofelijk!! Dat dat nog bestaat. Ik heb eigenlijk nooit willen geloven dat paarden zo werden getraind. Ik ben een beetje naief op dat gebied en heb nog weinig ervaring.
Ik kan me helemaal vinden in de manier waarmee jij met de paarden omgaat en hoop dat door jou uitleg en jou lessen nog meer mensen zo omgaan met hun paard. Het zal misschien wat meer tijd vergen maar uiteindelijk 'betaald' dat zichzelf terug doordat de paarden langer meegaan. (Als men dan toch commercieel wil denken).

Ineke

Ineke Klootwijk schreef op vrijdag, 20 mei 2005, 9:29:


Voor mij heeft het allemaal te maken met status en het negeren van het wezen waar je op zit.
De prestatiementaliteit die in ieder mens zit en die bij kleine kindertjes op maneges al wordt uitgebuit zorgt ervoor dat het paard ondergeschikt is.
Voordat ik me werkelijk overgaf aan een instructeur heb ik vier maneges in de buurt bekeken en ben er hard weggelopen. Uiteindelijk ben ik gaan lessen bij iemand die me de minste problemen met mijn gevoel gaf.
Niet dat ik het er altijd mee eens was dus he. Er gebeurden nog dingen waarvan ik dacht van: "zal ik dat jou es flikken" Ik weet ook zeker, (omdat ik nooit te beroerd ben om mijn mening te geven :) ), ze zich aangepast hebben aan mij.
Want het gekke is, iedereen weet wel ineens precies wat je bedoelt als je ergens een opmerking over maakt.
Voor mij vallen bepaalde dingen gewooon af, niet dat mijn paard nou maar altijd kan doen wat ie wil, maar dat mag mijn hond ook niet. Maar alles waar schoppen en trekken in de mond mee te maken heeft weiger ik te doen.
Uiteindelijk heb ik via het boek "True horsemanship through feel" (Hoewel ik het ook met de schrijver Bill Dorrance , niet altijd eens ben) toch een rij en grondwerkmanier gevonden waar ik mee uit de voeten kon.
Toen later het clikkeren daar nog bij kwam, waarbij de grootste druk de mate waarin je paard wil werken voor een beloning kan zijn, verwacht ik ook op lange termijn een mix van manieren gevonden te hebben waaraan ik mijn paard, als dier, waar ik verantwoording voor draag, wil blootstellen.
Ik heb het al eens tegen Pien gezegd dat ik wou dat ik eerder geweten had welk werk zij doet, ik geloof echt dat het me dan de reis, 2 uur heen en 2 uur terug, waard geweest was om met haar samen te werken naar beter leren rijden.
Misschien komt het er ooit nog eens van.
Piet

marjolijn schreef op woensdag, 18 mei 2005, 12:48:


Tsk.... NOT!!! Dat hier een volksstam gelijk zélf een vreemde associatie heeft zodra je het woord stier laat vallen is heel wat anders; de betreffende DVD's gaan over stíeren; de díeren.
Verder heeft de extensieve veeteelt alles, maar dan ook álles met zéker Wester-rijden van doen. Je weet wel, 'Western' als in 'cowboy', cow = koe.