e m kraak schreef op zaterdag 16 november 2013, 14:05:


was ook het eerste dat ik dacht


Perceptie? IK vind het meestal en uitdaging Op af dus.

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 16 november 2013, 19:10:


Inderdaad. Mee eens.
Die perceptionele grens ligt dus voor eenieder anders. Bang zijn voor de 2-3 meter hoge wielen van langsdenderende landbouwfabrieken vind ik bijv. best voorstelbaar, en zo voorts.
Wat paarden betreft ben ik niet bang uitgevallen wat ook aan heel veel ervaring te duiden is.
Maar ik ben te oud om roekeloos te zijn in de zin van onnodig werkelijke risico's nemen.
Ik zal dat ook niemand aanraden.

harry11 schreef op zaterdag 16 november 2013, 14:57:


Daar zou ik toch voorzichtig mee zijn: want wie zegt dat deze uitleg juist is begrepen? Uiteraard óók zaak van de cursusleider, maar niet de enige verantwoordelijke imo

e m kraak schreef op zaterdag 16 november 2013, 22:53:


Iets spannend vinden mag, daarvoor is het paard een vluchtdier. Maar je kunt haast alles trainen, zo ook zijn reaktie (hoofd laag, doorlopen en dat belonen). Daarnaast heb je ook dat stuk vertrouwen tussen de mens en dat paard. Is die mens niet in staat het paard te begeleiden hierbij tja, dan kun je problemen verwachten want het paard kan zich er zelf niet even uit 'tillen', zeg maar.

Natuurlijk zullen er altijd paarden zijn die dusdanig slechte ervaringen hebben dat ze letterlijk freaken en dan wordt het al moeilijk maar niet onmogelijk mits de juiste begeleiding. Het eerste wat bij mij opkwam is ook ; is de mens zelf niet angstig voor de reaktie van het paard (en dus de tractor).? Dat je dat als je het niet in huis hebt vervolgens niet gaat opzoeken is ook begrijpelijk maar je gaat jezelf en het paard daardoor wel beperken. Want verkeer is overal en spannende momenten kom je haast dagelijks tegen. Eigenlijk los je niks op dus.
Ik begrijp werkelijk niet dat zo'n cursusleider zo'n uitspraak doet!

Groet, Pien

Het gekke is dat deze cursusleidster de overtuiging heeft dat je kleine pony's niet kunt desensibileren (heb ik dat goed geschreven?), waarom is me niet duidelijk.
Ik heb het idee dat deze cursusleidster niet altijd in mogelijkheden denkt. Wat ik vreemd vind is dat ze eerst volgens de methode van Klaus Ferdinand Hempfling werkte en dat nu als "verkeerd" ziet, ze vind dat hij zich teveel richt op de no go zone (voor de centrale as), en dat zou het paard teveel stress opleveren, dus dat heeft ze afgezworen en nu volgt ze de methode van Chris Irwing.
Volgens mijn buurvrouw hoorde deze dame bij de top van Nederland, maar ik kan me dat gewoon niet voorstellen van iemand die zegt dat trekkerangst niet op te lossen is, ik ben er gewoon een beetje boos om. Ik zou haar graag willen uitnodigen om eens bij mijn pony's te komen kijken, die zijn echt totaal niet bang voor trekkers en ander groot landbouwverkeer.

Talitha schreef op zondag 17 november 2013, 10:32:


hoe heet die dame? dat hoeft toch geen geheim te blijven?

Ik heb geen flauw idee, ik zal het de buurvrouw vragen

Spirithorses schreef op zondag 17 november 2013, 9:00:

[knip]

Helemaal met je eens, Pien, en anders bedoelde ik het ook niet.
Maar stel nou dat IK bang ben voor combine's, of bietenwagens met halfdebiele chauffeurs, of bermkabouters, dan reageert paard op mijn angsten en veroorzaakt het een paardenprobleem. Zeker weten, maar het is dan dus geen paardenprobleem.
Daar helpt dus geen enkele paardentraining tegen. Het zal vaak ook niet meevallen om over MIJN fobie heen te komen, maar dat heeft niets met paarden te maken.
Snappie hoe ik het bedoel?

Ik begrijp je Egon, misschien heeft deze cursusleidster zelf iets naars meegemaakt met groot verkeer en heeft ze daardoor zelf een angst ontwikkeld en ja, dan kun je inderdaad een paard niet over zijn trekkerangst heen krijgen, als je jezelf er al niet overheen kunt krijgen.
Ik vind trekkers ook niet heel fijn als die vlak langs rijden, maar ik word er hier zeer regelmatig mee geconfronteerd, en ik ben er toch aan gewend geraakt. Ik reageer er zelf niet op als er iets groots aan komt rijden en dan reageren mijn pony's, of mijn verzorgpaard er ook niet op. Die zijn allemaal helemaal verkeersmak.
Mijn buurvrouw vind trekkers zelfs ook eng en als er een aankomt dan pakt ze het touw strakker en gaat in de houding staan. Ja, welke houding, euhm .... klaar om niet de berm in getrokken te worden door de pony, wat de pony vervolgens dus gewoon doet. Maar dat is in mijn ogen veroorzaakt door de begeleider en heeft niet zoveel te maken met de pony.

Heel jammer dat dit de ervaring is van je buurvrouw met paardenfluisteren.
Ik denk dat angst bij een paard idd vaak een probleem is van de eigenaar.
Het natuurlijke spiegelen wat paarden doen. Als de begeleider de persoon waar je op moet vertrouwen het touw al strakker pakt en in de houding gaat staan...tja wat verwacht je dan nog van het paard/pony?

En ik heb nog nooit gehoord dat je een paard niet voor de singel mag aanraken.
Heel raar verhaal.

Ik ben benieuwd of dit verkeerd begrepen, of verkeerd verteld is.

Groetjes