Frans en Nick schreven over de Libra
>
> Ten opzichte van wat?
> Wat ik al een paar keer heb genoemd, en Pien nu ook, is dat het
> ik dat geleerd heb? Simpel: ik haalde haar vroeger aan een touw
> binnen, maar dan bovenhands. Na een tijdje laat je het touw weg
> en merk je dat het nog steeds als vanouds werkt. Zo gaat dat met
> halsters ook.
Yep. Ik ben het met je eens van die ruis, en van die hefboompjes, en van dat bovenhandse touw.
Als ik rijd zonder hoofdstel met alleen een neckrope rijd ik net alsof ik de teugels nog in handen heb.
Dus bij het voorwaarts gaan de handen met het gewicht mee naar voren, en ook het draaien gaat met focus en gewichtsverplaatsing, zonodig steek je je hand uit in de richting waarheen je wilt, ook al heb je niks in handen.
Een arm uitsteken en knippen met de vingers is dan al voldoende om de aandacht van het paard te krijgen.
Met Steffie zijn we nu zover dat hij zonder zadel, zonder hoofdstel en zonder neckrope gereden wordt, ook in draf, ook in galop.
Dus met helemaal niks.
Ik ben nog niet zover dat ik hem zo buiten kan rijden, dat heeft alleen maar te maken met zijn liefde voor gras, die wint het dan van zijn fijngevoeligheid.
Soms, heel soms, loopt hij 'er een beetje doorheen' als ie moet stoppen, en dan is een subtiel trekje aan zijn manen voldoende om hem tot stoppen te brengen.
Hij begon ineens uit zichzelf met hierop te reageren.
Ik zal hier een dezer dagen, als het weer wat beter is, een filmpje van maken.
Met BD kan het ook, zij reageert veel en veel fijngevoeliger, terwijl Steffie wat lompiger is. Alleen heeft zij een giga temperament en dat maakt het wel eens lastig omdat ze wel eens wil schrikken van bijvoorbeeld een colafles in de akker waardoor haar vluchtgedrag wel eens de strijd aangaat met mijn training. Ze blijft wel altijd bij me, maar in de overgangsfase van vluchtgedrag terug naar ontvankelijkheid heb ik nog steeds dat touwtje nodig om haar even bij me te pakken.
Dat heeft alleen maar te maken met dat stukje veiligheid.
Groet, Pien
Warboel
