Jean Mclean schreef op dinsdag 18 juni 2013, 14:17:
> Papillon had hanetred aan beide achterbenen, waarvan rechts-achter héél
> extreem.
> Hij heeft (desondanks) zéér opmerkelijke prestaties neergezet in de
> sport '(vnl. Military & jumping).
Tachat heeft het ergste linksachter, rechts heeft ie het ook maar veel minder erg.
Hij zat ook in de jumping en sprong als 4-jarige foutloos Gesves 1.40m... een jaar later kocht ik hem voor de slachtprijs!
> Het enige wat een gunstige invloed had, was het verwijderen van de
> hoefijzers aan beide achterbenen. Vanaf dag 1 dat zijn ijzers zijn
> verwijderd, werd de hanetred met bijna 50% gereduceerd.
Hij gooide er altijd 1 ijzer zelf af... van zodra ik kon heb ik hem helemaal van de ijzers afgehaald maar dat gaf bij hem weinig verschil.
> Een paard heeft zelf geen last van hanetred.
Met deze uitspraak heb ik het heel erg moeilijk: Tachat heeft er wel degelijk last van. Als je ziet hoe de sukkelaar zich moet voortbewegen kan je moeilijk spreken van 'geen last'...
De enige persoon die er
> rekening mee moet houden is de hoefsmid (of beter nog: de natuurlijk
> bekapper).
Volledig mee akkoord. Of de eigenaar die de hoeven wil uitkrabben...
Bij het vragen van het betreffende achterbeen, moet er rekening
> worden gehouden met het feit dat het paard dit been ongecontroleerd kan
> optrekken en plots enorm ver naast zich neer kan ploffen. Het paard kan
> hier absoluut niets aan doen, straffen is dus totaal uit den boze.
Klopt, hij kan er niks aan doen maar als hij zo tegen jouw knie slaat is de kans dat je effe 'godvert' toch wel vrij groot...
De rest van de uitleg is mooi op papier... in realiteit ben ik al heel blij als hij zijn voet laat nemen, zelfs als die in de lucht hangt.
Het gevaarlijke voor mij is dat ik weinig kracht heb en van zodra hij iets of wat gaat bewegen moet ik lossen. Hij weet dat (de andere 3 ook trouwens en profiteren daarvan) en dat maakt het wel erg moeilijk om te kunnen doorwerken.
Dan zetten ze zelf hun voet terug op de grond wanneer zij het willen en moet ik terug vragen (en hopen) dat ze hun voet weer geven... soms heb ik geluk en dikwijls heb ik pech!
Warboel
